Marloes: 'De nesteldrang is toegeslagen'
Marloes is moeder van Kiki (2) en zwanger van de tweede. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Vandaag slaat de nesteldrang toe.
Het is zover: de nesteldrang is toegeslagen. Ik voel het aan mijn steeds sterker wordende neiging om deodorant en tandpasta in te slaan en het feit dat ik me opeens irriteer aan hoe wij onze wattenstaafjes opbergen (veel te rommelig hoe het er nu uitziet, waarom heb ik dat nooit eerder gezien?). Het absolute hoogtepunt deze week was een aankoop van moltons om twee uur ’s nachts. Die snapte ik zelf ook niet helemaal, maar ik denk wel dat ik ze allemaal nodig zal hebben. Helemaal als we later dit jaar gaan werken aan het zindelijk maken van Kiki. Hypothetisch gezien kan ze nu wel vijf keer in haar bed plassen… per nacht.
Lees ook: Marloes: 'Schat, het is honderd procent zeker een jongen'
Naast de pakketten die dagelijks in steeds grotere getale binnenkomen, heeft alles in huis een systeem en een kleurcode nodig, moet het brandschoon zijn, en o ja, een liter zelfgemaakte pastasaus in de vriezer zou ik ook chill vinden. Ik ben normaal iemand die rommelig is, pas bedenkt dat ze iets nodig heeft als het op is en met liefde iedere week iemand mijn geld geef om schoon te maken, zodat ik zelf zo min mogelijk hoef te doen. We kunnen dus wel concluderen dat ik niet helemaal mezelf ben. Mijn man moet dan ook af en toe even knipperen met zijn ogen als hij mij met een schoonmaakdoekje voorbij ziet komen. Maar beter zegt hij niets en zwaait hij gewoon, want als hij niet oppast, sop ik hem ook.
Helaas kan mijn nieuwe ik nog niet helemaal los, want ik heb nog een paar weken werken voor de boeg en ik heb nog een hoop af te ronden. 'Prima,' dacht mijn nesteldrang, 'dan pakken we eerst haar werk aan.' Niet dat ik nu bergen met paperclips en genoeg post-its voor de komende drie jaar heb ingeslagen, of de hele dag mijn toetsenbord als een malle schoonmaak, het is meer dat ik door mijn nesteldrangbril opeens nieuwe taken zie.
Lees ook: Jamie: 'Mijn kinderen hebben al een televisie op hun kamer'
Neem bijvoorbeeld mijn mailbox, die eigenlijk altijd staat op 123 ongelezen mails. Die 123 is namelijk mijn 0. Het zijn nieuwsbrieven, meldingen en nog meer dingen die ik schijnbaar niet belangrijk genoeg vond om meteen te openen en dus zijn opgestapeld. Voor mij is het nooit een punt geweest, maar voor mijn nesteldrang is het een doorn in het oog. 'Het moet naar 0,' zegt de stem in mijn hoofd. 'En er moeten mapjes komen, heel veel overzichtelijke mapjes.' Behoorlijk irritant als je ook nog echte klussen hebt om af te maken, want met dit soort dingen ben je zo dagen bezig.
Wat te doen bijvoorbeeld met een mail van anderhalf jaar geleden, die ik nog wel gemarkeerd heb met een mooi vlaggetje, maar daarna nooit meer heb aangeraakt? Ik zet deze in een to-domapje, daarna op een lijstje. En daar maak ik dan ook weer een lijstje van. En als ik een zeer hormonale dag heb, link ik deze kleine faalmomenten aan mijn bestaan als moeder en weet ik zeker dat ik gedoemd ben. Als ik een mailbox al niet aankan, hoe the hell moet ik dan twee kinderen gaan managen? Om vervolgens mezelf weer te kalmeren door een setje hydrofiele doeken, die ik al eindeloos veel heb, te bestellen. Zeg maar niks…
