Baby aan boord #41: Momcation
Marloes is onlangs moeder geworden van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, vol met plottwists en hilarisch. Voor &C schrijft ze over haar leven als kersverse moeder. Deze keer gaat Marloes erop uit. Zónder kind.
De vlag kan uit. Ik ga vier dagen naar Sevilla! Zonder man en zonder kind, maar met een vriendin. Tapas, zon, shoppen, grote bellen wijn: kom maar door. De batterij van deze moeder gaat even uitgebreid de oplader in.
Lees ook: Baby aan boord #40: Mijn kind is beter
Ik was van plan om deze vakantie te starten met het slapen van een ordinaire gat in de dag. Helaas blijkt mijn biologische klok een bitch. Nu ben ik boven de dertig en is het sowieso lastiger om het later dan 9 uur te maken (wat is dat toch?), maar met de komst van Kiki is het natuurlijke tijdstip van ontwaken wat mij betreft absurd. De eerste dag Sevilla begint stipt om 07.30 uur. Maar ik hoef er niet uit en ik ga strakjes uitgebreid ontbijten. Daar word ik blij van. Drie uur, een complete tut-sessie, een lading eieren, pannenkoeken en jus d’orange later, staan we buiten. Met alleen een klein handtasje! Geen praktische tas in een hutkofferformaat met diverse dingen ‘voor het geval dat’, maar een tas die zowaar is uitgekozen bij mijn kleding. Feel the freedom! Dan komt de eerste foto van het thuisfront binnen. Kiki is bij opa en oma en heeft het zo te zien zeer naar haar zin. In het uur dat volgt praten mijn vriendin en ik non-stop over Kiki. Ook wijs ik continu naar kinderen die ongeveer dezelfde leeftijd zijn. Geen idee waarom. Tijdens het slenteren shoppen we nog wat. Met een minishirt, minibroek en een miniflamingojurk in mijn hand, kan ik concluderen dat ook dat een beetje veranderd is.
Ik ben inmiddels 24 uur weg. Terwijl ik een kilo manchego wegspoel met droge witte wijn, gaat mijn telefoon weer. ‘Ze zit’ staat er, met een foto van een stralende Kiki die trots bij haar opa en oma op de bank zit. Gister viel ze nog als een plank om, maar nu gaat ze opeens zitten. Zonder mij. De draak. De woorden oneerlijk en wreed drijven boven. Maar ik focus op het positieve, want ik ben natuurlijk ook supertrots en daarnaast ziet Kiki eruit om door een ringetje te halen. Ik ben zwaar onder de indruk van mijn man, want haar outfits kunnen op papadag nog weleens aan de gare kant zijn. Ik denk sowieso dat het voor mijn man fijn is om een paar dagen Kiki helemaal voor zichzelf te hebben. Kan hij het even helemaal op zijn manier doen, zonder dat ik in zijn oor zit te tetteren. En tot nu toe wordt mijn vermoeden bevestigd: hij is een hele goede papa.
Lees ook: Baby aan boord #39: Ov-met-de-baby-vrees
Mijn vriendin vraagt hoe ik de trip zonder Kiki vind. En eerlijk, al zou je dat niet verwachten door bovenstaande, ik vind het stiekem wel fijn. Tuurlijk mis ik haar, maar ik zeg: volgend jaar weer. Het is heerlijk om weer eens uitgebreid te ervaren wie je bent zónder je kind. In mijn geval ben ik een kleine vreetzak met een voorliefde voor kaas en champagne. Er is een hoop veranderd, maar tegelijkertijd ook helemaal niets.
Marloes heeft even zomervakantie. Vanaf volgende week vind je op deze plek haar best gelezen columns.
