Dreumesdingen #23: Met het gezin in quarantaine – deel 3
Marloes is nu 17 maanden moeder van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Net als de rest van Nederland zitten Marloes, haar man en hun dochter Kiki thuis. Vandaag een derde update over hoe het gaat in quarantaine.
De een is creatief met eten, de ander met kurk, maar alle ouders in Nederland zijn het inmiddels met kinderen. Nou was daar altijd al een mate van creativiteit (en vooral flexibiliteit) voor nodig, maar deze tijden vragen om nóg meer creativiteit. Met de kinderen de hele dag in huis, wil je natuurlijk dat ze een beetje bezig worden gehouden en niet veranderen in bankhang-zombies, omdat jij als ouder vooral creatief bent in het aanzetten van verschillende programma’s op Netflix en YouTube.
Lees ook: Dreumesdingen #22: Met het gezin in quarantaine – deel 2
Nu heb ik thuis een dreumes zitten, dus geen huiswerk of schema (met een aandachtsspanne van tien minuten per activiteit zou ik daar sowieso heel wat regeltjes voor nodig hebben). Het is puur nattevingerwerk. Ik startte de periode van thuisblijven vol goede moed met het hamsteren van speelgoed.
Soms kwamen daar goede ideeën uit (magneten zijn een hit en ook stickers zijn goed ontvangen) en soms sloegen we de plank mis (ja, ik wil altijd en overal van de glijbaan, maar niet op mijn eigen balkon. Dat jullie zoiets niet begrijpen…), maar het was vooral geen duurzame oplossing om de dreumes bezig te houden. Na een week had ze die stickers ook wel weer gezien en was het tijd voor mij om iets nieuws uit de hoge hoed te trekken. Dat moest toch ook zonder geld uitgeven kunnen?
En dus start ik een zoektocht op Pinterest naar activiteiten die ik met mijn 1-jarige kan doen met huis-, tuin- en keukenspul. Al snel staat mijn inspiratiebord vol met creaties met ballen. Ik heb alleen geen ballen. Ik heb wel een bal, maar niet dertig ballen van een medium-formaat in allerlei gezellige primaire kleuren. De ballen vallen dus af. Mijn oog valt vervolgens op iets met water. Top. Dat vinden kinderen altijd leuk. Ik vind een bak in de kast, vul hem met water, gooi er wat speelgoed, groente en fruit in en doe er een scheplepel bij. Klaar.
Het is die dag behoorlijk koud, dus zielig om Kiki buiten in die bak met water te laten graaien. Ik zet alles binnen op een badhanddoek en laat Kiki vol trots los op mijn creatie. Twintig minuten later zit alles, inclusief ikzelf en het kind, onder het water. Was te verwachten. Best wel een hoop gedoe eigenlijk voor een paar minuten stil spelen.
Lees ook: Dreumesdingen #21: Met het gezin in quarantaine – deel 1
De dag erna probeer ik nog een activiteit. Eentje met macaroni. Goed voor de ontwikkeling en misschien nog wel een slechter idee dan het water. Een half uur later zit heel mijn huis onder de macaroni en Kiki heeft ook wat happen in haar mond gestopt, die hoeft voorlopig niet meer te eten. Ze heeft wel een hoop plezier, dat wel.
Terwijl ik naar de grond kijk en een besluit probeer te maken of het oké is om dit allemaal in een bakje te schuiven voor een pan macaroni op een later moment, wijst Kiki naar de grond: ‘Bah.’ Ja, schat. Dat is bah… Ik geef het weer even op met dat Pinterest. Leuke ideeën hoor, maar op zo’n foto zie je nooit de eventuele aftermath. Kiki bingt Nijntje terwijl ik alles weer opruim.
Tot zover creatief met wat er in je kast staat. Weer een nieuw idee nodig. Ik weet het even niet meer. Ik ga naast Kiki op de bank liggen, trek mijn vest over mijn hoofd en zeg: ‘Mama, gaat even slapen.’ Al snel hoor ik Kiki van de bank glijden, twee voetjes mijn kant op trippelen en een luide in- en uitadem dichtbij mijn hoofd. Mijn vest wordt van mijn hoofd getrokken en Kiki giert het uit. Meteen doe ik mijn vest weer over mijn hoofd. Zo makkelijk kan het dus ook zijn. Wat zit ik dan te ouwehoeren met die macaroni? Soms hoeft het allemaal ook niet zo creatief.
Lees hier meer van Marloes Berghege.
