Baby aan boord #27: De eerste keer sporten na de bevalling
Marloes is onlangs moeder geworden van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als kersverse moeder. Deze keer: Marloes gaat weer sporten.
De bevalling is inmiddels zeven weken geleden. Ik voel me goed en de verloskundige heeft mijn dossier gesloten. Dat betekent dat ik weer mag sporten. Hoera! En dat bedoel ik niet sarcastisch.
Lees ook: Baby aan boord #26: Bestelleritus
Ik heb voor en tijdens mijn zwangerschap altijd gesport en hoewel ik nu wel beweeg – ik wandel iedere dag met Kiki – merk ik dat een tandje erbij best wel weer welkom zou zijn. Ik hoef niet meteen een crossfit-les in gekletterd te worden, maar in ietsjes meer dan een rondje park heb ik best zin. Gelukkig heeft mijn zwangerschapssportlesje ook een back in shape-traject. Als je je goed voelt, mag je je zes weken na de bevalling weer melden. Check en check, dus schrijf ik me enthousiast in voor de eerste les. Kom maar door.
Om er te komen, moet ik weer eens op de fiets klimmen. Pittig. Ik heb al een tijdje niet gefietst en dan kan fietsen in Amsterdam rauw op je dak vallen (ik blijf een meisje uit de provincie). Daarnaast ben ik, traditiegetrouw, te laat van huis vertrokken (iets met aankleedstress), dus moet ik nu fietsen op standje ‘gas op de lolly’.
Als een hijgend hert arriveer ik in het park. Net op tijd. Ik zie meteen een aantal bekende gezichten. Fijn om te zien dat de vrouwen waar ik twee maanden geleden nog met een dikke buik naast stond, hun bevalling ook hebben overleefd en dat het goed gaat met alle kindjes.
De les begint met een kruisverhoor van de trainster:
‘Hoe was je bevalling?’
‘Wel oké. Denk ik.’
‘Was hij lang of kort? Keizersnee, uitgescheurd of een knip gehad? Langer dan een uur geperst?’
‘Achttien uur – ik hoor van jou wel of dat lang is, uitgescheurd, twee uur geperst.’
‘Oef. Heel rustig aan dan, want dat zijn allemaal factoren waardoor het herstel langer kan duren. En heb je klachten? Pijn? Urineverlies? Kan je je scheetjes ophouden?’
‘Geen klachten. Het gaat wel goed. Denk ik. Ik heb niet echt op mijn scheetjes gelet de laatste tijd…’
Volgens de trainster ligt pijn in de bekkenbodem en urineverlies in deze precaire fase nog altijd op de loer. Of ik die Tena Lady’s ken? Die kun je in de overgang veel nodig gaan hebben als je nu niet goed herstelt van je bevalling en de belasting rustig opbouwt. Point taken. Dat wil ik niet.
Lees ook: Baby aan boord #25: Kleding-na-de-bevalling-stress
Braaf doe ik zo voorzichtig als ik kan alle oefeningen, terwijl ik gefocust luister naar alle ins en outs van het herstel na de bevalling. Vrolijk word ik er niet van. Paranoïde wel. Voel ik nou dat zware gevoel tussen de benen waar ze het net over had? En kan ik mijn scheetjes en plas eigenlijk wel ophouden?
Het liefst zou ik de proef op de som nemen, maar ik hoef geen scheet te laten en ook niet plassen. En ik maar denken, hoe naïef, dat ik er wel weer was. Blijkt dit slechts het begin te zijn. Als ik thuiskom, ga ik meteen richting wc om mijn onderbroek te checken. Droog. Ik haal opgelucht adem. So far, so good.
Lees hier meer van Marloes Berghege.
