Baby aan boord #2: Nieuwe eetgewoontes
Nieuwe online rubriek! Marloes is zwanger van haar eerste kind. En in verwachting zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar zwangerschap. Deze keer: nieuwe eetgewoontes.
Lieve Cola Light,
We hebben mooie tijden gekend. Je was er altijd voor me. Brak, misselijk, last van mijn buik; jij zorgde er altijd voor dat ik me meteen beter voelde. Bij een drukke lange dag, was jij mijn ‘uit-je-dip-tip’, en toen ik bier en wijn probeerde te minderen om mijn studentenkilo’s te verliezen, maakte jij de lange nachten stappen zonder alcohol draaglijk. Daarvoor wil ik je bedanken. Ik denk niet dat ik dat ooit heb gedaan.
Lees ook: Baby aan boord #1: De zwangerschapstest
Mensen waren niet altijd even blij met onze relatie. Ze vonden dat ik te veel tijd met je doorbracht. Het zou niet gezond zijn. Ik heb daar nooit naar geluisterd. Soms kun je iets wel rationeel willen, maar zegt je gevoel iets anders. Jij was mijn zwakke plek. Steeds kwam ik weer bij je terug. En hoewel we de laatste jaren iets minder vaak samen waren, heb ik je nooit helemaal losgelaten. Ik kon het gewoon niet.
En nu zijn we dan toch uit elkaar. Mijn zwangerschap is tussen ons in gekomen. Ik nam een slok en het was gewoon niet meer hetzelfde. Ik voelde me zelfs een beetje vies, en door je harde bubbel kreeg ik maagzuur. Ik vertelde mezelf dat dit wel voorbij zou gaan. Dat het een fase was, en dat we allebei gewoon even moesten wennen aan de nieuwe situatie. Maar de weken kwamen en gingen en ik denk dat ik de conclusie moet trekken dat ik je gewoon goor vind. Ik weet dat ik je hiermee kwets, maar het is wel de waarheid. Jij verdient het om die te weten. Zeker na al die mooie jaren samen.
Laat ik vooropstellen dat ik dit niet heb zien aankomen. Het is me overkomen. Wist je dat ik ook vrij abrupt met kip heb gebroken? Elke keer als ik hem zag, moest ik kokhalzen, en dan moet je gewoon eerlijk zijn naar jezelf. Dat is geen basis voor een relatie. Ik trek nu vooral veel op met vanillevla, soep en worstenbroodjes. En ik heb ook wat weekenden met Paturain doorgebracht. Dat vind je vast raar om te horen, want hiervoor keek ik nooit naar ze om. Ik begrijp het. Soms kijk ik zelf in de spiegel en vraag ik me ook hardop af: wie ben jij?
Ik hoop dat je het mij niet kwalijk neemt. Ik doe het niet expres. Misschien kunnen we het, als de baby er is, weer eens voorzichtig proberen? Pakken we samen weer eens een terrasje, en kijken we wat er nog is tussen ons. Dat zou ik fijn vinden.
Voor nu, wens ik je niets dan goeds en wie weet tot in de toekomst.
Liefs,
Marloes
Je oude minnaar.
Lees hier meer van Marloes Berghege.
