Na weken van zon is er een periode aangebroken van vies weer. Het valt gelukkig mee. Geen code rood of zo, je kan prima naar buiten, maar met een stoel voor de deur zitten of van de 12 uur dat Kiki wakker is zeker de helft ervan buiten spenderen, is er niet meer bij. Kiki heeft nog niet in de smiezen dat het weer is omgeslagen en roept meteen na haar ontbijt 'buiten' en 'laars'. Prima, gaan we lekker naar buiten. Ik hijs Kiki in haar, wat ik noem, sneeuwpoppak en trek zelf ook mijn jas aan. Na een uurtje in plassen stampen en gelanceerd worden van een natte en daardoor extreem gladde glijbaan, houdt zelfs buitenlover Kiki het voor gezien. Om  09.15 zijn we weer binnen. Tijd voor de trukendoos.

Lees ook: Dreumesdingen #26: Kiki, kom je buitenspelen?

Ik begin met Duplo. Het is een cadeau van opa en oma geweest voor Kiki's eerste verjaardag, maar we hebben het pas recent voor haar uit de kast gehaald. Redelijk nieuw, dus hopelijk een grotere kans op lang vermaak. Ik pak het boekje met voorbeelden om na te maken en duik vol enthousiasme de bak in. Vijf minuten later ben ik bezig een zeer indrukwekkende tuin voor mijn fort aan te leggen, maar Kiki is er klaar mee. Ze pakt een boom die ik gemaakt heb, zegt 'boom' en tieft 'm op de grond. Op naar de volgende activiteit. Boekje lezen dan? Kiki gaat akkoord. Niet per se vanwege het lezen, maar meer omdat het best leuk is om alle boeken te pakken, even open te slaan en her en der door het huis te verspreiden. Als de bak met boeken op twee na leeg is, gaat Kiki aan haar speeltafel zitten. 

Ze heeft een idee: we gaan tekenen. Yes. Dat vind ik altijd leuk. Ik pak alle spullen en kom erachter dat we zeer laag in de stickers zitten. Shit. Dat vindt ze nou juist zo leuk aan dat hele tekenen. Een aap op een papiertje plakken en dan een paar groene krassen eroverheen. Ik bied de nog overgebleven stickers aan, maar dat zijn natuurlijk alleen maar de stomme. Ze wil een aap. Of een poes. Geen schildpad. En al helemaal geen dino. De stickers worden uit mijn hand gegrist en ook weer op de grond getieft. Gewoon tekenen dan? Ik bied de potloden aan en met twee potloden in iedere hand gaat Kiki aan de slag. Ik pak er ook eentje en teken een zon. Dat was kennelijk niet de bedoeling. We zijn klaar met tekenen. Ik pak haar boot. De luikjes gaan een paar keer open en dicht en ik zou zweren dat we weer vijf minuten verder zijn. Puzzelen dan maar? Of even een eitje bakken in je keukentje? Weet je wat ook leuk is? Met je magneten spelen. Zal ik een luisterboek opzetten? 

Lees ook: Dreumesdingen #25: Kiki's woordenschat

Zo gaat het een tijd door. Ik kijk op de klok. Kwart over tien. Jeetje. We hebben werkelijk alles gedaan en we zijn pas een uur verder. Help. Had ik al gezegd dat deze dag om 06.00 uur begonnen is? Aan het meurende giecheltje en het overtollig kwijl te merken, hebben we binnenkort ook weer een tandje te verwelkomen in dit huishouden. Hoezee. Ik heb inmiddels het gevoel dat ik al een complete werkdag achter de rug heb. Ik ben kapot, het huis is een puinhoop en ik zie het niet zitten om naar de winkel te gaan om iets nieuws te kopen om mee te spelen of fröbelen. Als we nu iets bestellen, is het er op zijn vroegst morgen. Daar hebben we nu niets aan.

'Filmpje dan maar?' stel ik voor. Kiki gaat meteen op de bank zitten en wijst dat ik naast haar moet gaan zitten. Ik pak er voor ons allebei iets lekkers bij en installeer me naast mijn dochter, die intens blij is dat ze niet meer hoeft te knutselen of met Duplo hoeft te spelen, maar eindelijk lekker kan chillen onder een dekentje met een bakje smakeloze kinderchippies in de hand. Het leven is goed. Bij bepaald weer, horen ook bepaalde activiteiten. En ik heb nu in ieder geval weer ruim een uur de tijd om een volgende activiteit te bedenken. En vanmiddag? Dan kan mijn man aan de bak. En heb ík een liter koffie nodig. 

Lees hier meer van Marloes Berghege.