Baby aan boord #11: Bootcamp voor zwangeren
Marloes is zwanger van haar eerste kind. En in verwachting zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar zwangerschap. Deze keer: bootcamp voor zwangeren.
‘Leuk dat je er bent. Een goede keuze. Zo’n kind eruit persen wordt echt een stuk makkelijker als je in shape bent. Heb je al last van de verweking van je bekken?’
Lees ook: Baby aan boord #10: Zwangerschapskilo's
Verlegen sta ik in mijn sportoutfit in het park, klaar voor mijn eerste zwangere sportles. Alle vrouwen om mij heen hebben al een flinke buik, ik heb meer een soort flapje. Ik begin me sterk af te vragen wat ik hier doe. Maar ja, wat moet ik dan? Ik mis het sporten ontzettend.
Voor mijn zwangerschap sportte ik minimaal vier keer per week. Ik liep fanatiek hard en ging naar de sportschool om mijn gunshow (lees: spierballen) wekelijks een kleine oppepper te geven. En toen werd ik zwanger. De tijden van ziek, zwak en misselijk braken aan en ik zat als een wit vogeltje op de bank. Sporten? Ik moest er niet aan denken. 'Lekker meid, neem ruim deze zwangerschap', hoor ik Koen Kardashian en mijn moeder zeggen. Maar feit is dat ik er strontchagrijnig van werd.
De 'zwakkevogeldagen' zijn inmiddels over, dus kan er op het gebied van sporten wel weer een tandje bij. Maar mijn oude, vertrouwde circuitles is normaal al een bijna-doodervaring, dus daar voel ik me niet meer zo prettig bij. En mijn gebruikelijke rondjes hardlopen worden ook steeds minder ver. Maar ondertussen blijven die kilo’s er wel aankomen. Ik weiger om een soort ei op pootjes met een blazer aan te worden, dus zal ik in beweging moeten blijven. Bootcamp voor zwangeren. Het klinkt in ieder geval goed. Ze beloven een échte workout en het is lekker buiten.
En dus sta ik hier in het park klaar voor de start bij de club met dikke buiken die ik al zo vaak heb gezien tijdens het hardlopen. Het blijft surreëel om te bedenken dat ik daar nu ook bij hoor. En hoewel mijn buik nog niet echt een groeispurt heeft gemaakt, herinneren mijn borsten me er bij iedere stap aan dat er wel degelijk een proces in gang is gezet. Het is me na een lange strijd gelukt om mijn nieuwe vriendinnen in mijn sportbeha te proppen. Nu kunnen we alleen nog maar hopen dat er niets onder- of bovenuit floept.
Lees ook: Baby aan boord #9: Vriendinnen met een kinderwens
We beginnen de workout. Tijdens het hardlopen kletsen we over onze zwangerschap. Iedereen blijkt, op een aantal veteranen na, rete-onzeker. Een hele geruststelling. Na de warming-up komen er elastieken uit een tas. Krachtoefeningen. Bleh. Voor mijn zwangerschap was ik pas net met krachttraining begonnen en na zo’n tien weken weinig doen, is van die opbouw waarschijnlijk niets meer over. Ik had me voorgesteld dat dit een les onder mijn niveau zou zijn, maar niets blijkt minder waar.
Een uur later zit ik met trillende armen op de fiets. Conclusie: ik ben niet sterk. Maar zwangere vrouwen, die zijn dus wel heel sterk. Gezellig kletsend vlogen de elastieken een uur lang alle kanten op. Ik heb het nog gecheckt, maar ik had dus niet per ongeluk een korter elastiek ofzo. Toen ik voorzichtig vroeg of de rest het ook pittig vond, werd me gemeld dat ik er even doorheen moest. En de veteranen drukten me op het hart dat een baby tillen ook niet bepaald licht is. Lesson learned. Laat je niet misleiden door die dikke buiken. Ze trekken je helemaal uit elkaar.
Lees hier meer van Marloes Berghege.
