Baby aan boord #12: Papa in spé
Marloes is zwanger van haar eerste kind. En in verwachting zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar zwangerschap. Deze keer: over de papa in spé.
Mijn man gaat bijzonder lekker op mijn zwangerschap. Het is het beste wat hem ooit is overkomen (ja, dat zou ik ook zeggen als ik aan die kant zou staan). Het zou aan mij kunnen liggen, maar ik heb het gevoel dat hij het krijgen van een baby een tikje romantiseert.
Lees ook: Baby aan boord #11: Bootcamp voor zwangeren
Zo koopt hij voornamelijk dingen voor haar die hij zelf aan zou doen. Joggingbroeken met grote truien en sneakers. Want, zo legt hij uit, dan kunnen ze samen matching op de bank. Je bent nu misschien verward door het gebruik van 'haar', maar inderdaad: het is gewoon nog steeds een meisje. Maar nu al ‘one of the guys’, als je kijkt naar de garderobe die mijn man voor haar heeft gekocht.
Ook ziet mijn man helemaal niet op tegen de gebroken nachten. Hij kijkt er juist naar uit. Want, ik citeer: ‘er komen meer dan genoeg sportevenementen aan die ze ’s nachts uitzenden.’ En die kan hij dan ‘gezellig’ samen met ons meisje kijken. Bakje sjips erbij. Helemaal niet erg om wakker te zijn. Totale win-win situatie.
Over de nachten dat er niets anders op tv is dan de waarzeggers en paranormalen van Astro TV, rept hij met geen woord. Nu heb ik wel voorzichtig aangekaart dat de baby niet per se wakker wordt om gezellig naar sportwedstrijden te kijken, maar dit wuifde hij weg. Want ze is nu al de liefste baby ooit en ik zal zien dat ons meisje sport kijken met papa heel gezellig gaat vinden. Ja. Oké.
We hebben het de afgelopen weken behoorlijk veel over mij gehad. Vaak gaat het over irritaties, verwarrende situaties en andere noviteiten rondom mijn zwangerschap die mij verrast hebben. Maar niets heeft mij in deze zwangerschap meer verrast dan mijn man. Hij is met stip op één het allerleukste aan zwanger zijn. Klinkt misschien raar, maar als hij verliefd over mijn buik wrijft, als een meisje begint te giechelen als hij de baby voelt schoppen, mij een knorrige sneer geeft omdat ik afgeef op de baby als ze weer eens een voet in mijn ribben steekt, ik een puf laat en hij bezorgd vraagt of het gaat, of als ik naar het toilet ga en hem vind in de schommelstoel op haar kamer, dan is zwanger zijn het mooiste en beste ooit. Ik kan een behoorlijke heks zijn – door de hormonen, hè! – maar als ik hem zo vol liefde door het leven zie dartelen, word ik in één klap een mak lammetje. Potverdorie, wat ben ik een mazzelkont!
Lees ook: Baby aan boord #10: Zwangerschapskilo's
Het heeft even geduurd voordat mijn man wilde meedoen aan project kinderen, maar hij is helemaal om. Hij is er nu meer dan klaar voor, en vaak denk ik dat hij het veel beter gaat doen dan ik. Ergens is dat een hele geruststelling. Wij kunnen dit. Samen. Behalve ’s nachts tijdens de Superbowl. Dan staat hij er alleen voor.
Lees hier meer van Marloes Berghege.
