Marloes: 'Mazzel van zwanger zijn is dat mensen medelijden hebben'
Marloes is moeder van Kiki (2) en zwanger van de tweede. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Vandaag over lockdown nummer twee.
Stress, paniek, huis aan puin: lockdown nummer twee is in volle gang. Het is de tweede keer, dus je zou denken dat we dan wel meteen terug zouden kunnen pakken op het ritme van lockdown nummer één, maar blijkbaar was er toen ook al geen ritme. Geen geolied draaiboek hiero. Niet zo gek ook, want een lockdown waarin je moet werken en met een klein kind thuis komt te zitten, is voornamelijk positief blijven en overleven. Mijn man heeft een baan waarin er veel gebruik wordt gemaakt van de welbekende 'calls’, en ik kan mijn werk altijd en overal doen en dus betekende dat de vorige keer dat ik naast hier en daar een paar uurtjes overdag, vooral in de weekenden en avonduren werkte. Ideaal was het niet, maar we kwamen op die manier prima door de lockdown heen. Geen ingeslagen hoofden en al het werk kwam uiteindelijk af. De hele zomer ben ik wel kapot geweest, maar ook dat kwam weer goed.
Lees ook: Marloes: 'Onze kleine kerstboomterrorist is met succes afgeleid'
En nu zitten we dus weer in lockdown. Buckle up dan maar, gaan we gewoon weer vlammen. Er zit niets anders op. Er zijn alleen twee ieniemienie puntjes veranderd. Waar Kiki de vorige keer nog een stuk kleiner was, alleen maar dingen als bal en papa en mama zei, en tevreden was met duizend keer aan de hand de straat op een neer lopen, hebben we nu te maken met een peuterpuber die nee zegt als wij ja zeggen en 'mag echt wel' roept als wij roepen dat iets niet mag. En oh ja, tweede puntje, ik ben zwanger deze ronde. Dat maakt mij uiterst onvoorspelbaar. In de avond werken? Leuk idee, maar de helft van de tijd vindt mijn lichaam dat een bijzonder slecht idee en lig ik om kwart over zeven op de bank met mijn ogen half dicht om bij te komen van de hele dag.
Een dodelijke combinatie als je het mij vraagt. En eentje waar ik het ook behoorlijk heet van krijg, want het werk moet wel af. Niet omdat daar nu per se iemand op zit te wachten – gelukkig begrijpen mijn opdrachtgevers ook wel dat dit overmacht is en alles wat later komt – maar het werk stapelt zich op en ik heb een behoorlijk duidelijke deadline in mijn buik zitten. Vooruitschuiven kan niet eindeloos.
Mazzel van zwanger zijn is dan weer wel dat mensen medelijden hebben. Neem mijn moeder, die bood Kiki meteen een all inclusive midweek opa en oma aan. Heel erg lief, we hebben direct geboekt. Had ik ook al gezegd dat mijn man kerstvakantie had? Luck is on my side deze lockdown.
Lees ook: Marloes: 'Ik ben zwanger van nummer twee!'
En het is allemaal très zielig voor mij en mijn werk, maar ik heb ook echt te doen met Kiki. Ze roept bijna iedere dag dat ze ook wil gaan werken, die arme schat. Het is voor die kinderen toch ook wat om ineens niet meer tussen je vriendjes en vriendinnetjes te zitten en ieder uur heen en weer te worden gegooid door je gestreste ouders. Dus bakken we taarten tot we misselijk zijn, worden de oude kleurboeken vervangen door blinkende nieuwe en lag er onder de kerstboom wat extra's om mee te spelen.
Kiki bracht me ook op het briljante idee om het met andere ouders op een akkoordje te gooien. Kiki's beste vriendinnetje van het kinderdagverblijf woont bijvoorbeeld gewoon bij ons in de straat. Zonde om daar geen gebruik van te maken. Ik heb meteen aangeklopt en gevraagd of het meisje niet een keer bij ons wil komen spelen. Kiki komt dan een ander keertje bij haar spelen. Zo hebben de meiden een leuke ochtend en heeft een setje ouders de handen vrij. En als het die dag jouw beurt is, dan is er een grote kans dat je rustig op de bank kan gaan zitten, want die kinderen vermaken zich uitstekend met elkaar. Hoef ik een keer niet Baby Shark mee te dansen. Wie geen tijd heeft, moet slim zijn. Het is wat, zo’n lockdown.
