De kerstboom ligt weer op straat, de gourmetpannetjes zijn weer spik en span en iedereen is weer minstens een maand genezen van overdadig veel eten en drinken. Maar toch nog heel even over de kerst. Ik weet niet hoe het bij jullie was, maar bij ons was het was weer rennen en vliegen deze editie. Hoeveel activiteiten kan je in 2,5 dag stoppen? Onze conclusie was, zoals ieder jaar: veel.

Lees ook: Dreumesdingen #9: Het leed dat wassen heet

Vrienden bij ons thuis aan de gourmet (inclusief nog meer kinderen en inclusief blijven slapen), kerst in het noorden (niet Groningen ofzo, maar we waren boven de rivieren en dat is in mijn ogen het noorden. Opvoedingsdefect) en kerst in het zuiden. Gooi daar ook nog wat oma-bezoeken bij en je hebt een redelijk strak programma. Voor ons geen uurtjes van verveling op de bank met eindeloze herhalingen van All You Need Is Love, maar hop, de laatste resten kerstontbijt wegspoelen met een sapje, de auto inladen en weer door. Gelukkig doen we niet aan derde Kerstdag, want dat zou de genadeklap zijn voor een echte kerstburn-out. 

En die arme Kiki werd overal mee naartoe gesleurd. Vorig jaar was ze nog een ieniemini baby en werd ze als een klein kindeke Jezus overal op de bank gelegd in een babynestje. Ze sliep vooral door de kerst heen. Dat ging dus perfect. Maar die tijden zijn met een dreumes voorbij. Er wordt niet meer zoet in een nestje gelegen, maar met volle energie aan de kerstboom gehangen. En bij veel prikkels bestaat er ook nog zoiets als kortsluiting, met een hoop ongezelligheid tot gevolg. Hadden wij even geen rekening mee gehouden. 

Kerstavond ging nog prima. Vrolijk kirrend knalde Kiki een pannenkoek naar binnen en ging netjes op één oor terwijl de gourmet werd aangezet. Kerstochtend was al spannend, want de kinderen van de avond ervoor waren er nog steeds. In de categorie ‘maar dat was niet de bedoeling’. Die gingen gelukkig snel genoeg weg, dus kon ze even rustig wat kerstcadeaus openscheuren. Dat kan je prima aan een dreumes overlaten. Twee boekjes en een boerderijtje rijker werd Kiki in een glitterjurk in de auto gezet naar mijn schoonouders. Daar aangekomen werden we enthousiast begroet door een huis vol familie en een stuiterend neefje en nichtje, want het is KERSEMUS. Kiki besloot dat het beter was om de rest van de dag gewoon rustig bij mij op schoot te blijven zitten. Even leefde ze weer op toen ze voor het eerst in haar leven een hap kroket kreeg. De andere kinderen waren na een muizenhapje, twee frietjes en drie minuten kleuren alweer van tafel om verder te spelen, maar Kiki niet. Waarom van tafel gaan als er nog eten op die tafel staat? Niemands bordje was nog veilig. Het is maar goed dat ze de stofwisseling van haar vader heeft. Na die eerste keer frituur viel ze meteen in een (food)coma in het campingbedje. Dat was een voordeel van ons schema: moe werd ze er wel van. 

Lees ook: Dreumesdingen #8: Gestuntel met Sinterklaas

Tweede kerstdag: nieuwe jurk, nieuwe kansen. Na het kerstontbijt werd er nog een bezoek aan oma in gefietst, om daarna door te rijden naar het zuiden. Daar hadden we nog precies genoeg tijd voor een wandeling naar de stad, voordat we weer de auto in moesten voor een diner bij mijn broer en schoonzus. Om het feest van prikkels compleet te maken, ontdekten we een draaimolen in het centrum. Dat is leuk voor Kiki! Ik plaats Kiki in een willekeurig autootje, druk zelf enthousiast op de toeter en zwaai mijn arm zowat uit de kom als we langs opa komen. Opa zwaait heftig terug, maar Kiki, die reageert niet. Ze verroert geen vin en blijft strak voor zich uitkijken. Oef.

Het besef komt dat we Kiki helemaal hebben uitgespeeld deze kerst. Al die verschillende mensen, al die locaties: het was misschien wat veel (understatement). Ze zit in de draaimolen, maar ze kijkt net zoals ik als ik naar de Ikea ben geweest. En we moeten nog een avond oom Jan. Arme Kiek. Volgend jaar misschien een iets rustiger programma bedenken met toch iets meer uurtjes kroelend op de bank. En eerlijk is eerlijk, dat klinkt ook als een heel fijne kerst. 

Lees hier meer van Marloes Berghege.