Dreumesdingen #24: Marloes ziet het even niet meer zitten
Marloes is nu 17 maanden moeder van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Net als de rest van Nederland zitten Marloes, haar man en hun dochter Kiki thuis. Vandaag een vierde update over hoe het gaat in quarantaine.
Ik zit er niet lekker in deze week. Het liefst verstop ik mij in mijn bed en kom er even een dag niet meer uit. Één dagje maar. Mijn man hoeft alleen maar af en toe een blikje cola en een zakje chips naar me toe te gooien. Meer vraag ik niet. Helaas, hij heeft meerdere calls vandaag, ik moet mijn to-dolijst van week 1 nog afmaken, dus, hop, hop, hop, in de benen.
Lees ook: Dreumesdingen #23: Met het gezin in quarantaine – deel 3
Ons werkschema begint mij een beetje op te breken. Zodra Kiki een oog dicht doet, snel de laptop open om nog even wat te doen, continu omwisselen van de oudertaak en geen verschil tussen doordeweeks en weekend, omdat iedere dag wel iets gedaan moet worden om het werk enigszins bij te houden. En daar tussendoor opruimen, afwassen, koken, lapjes over diverse dingen halen en nog even snel een was draaien. Zoveel respect voor alle alleenstaande ouders die deze klus iedere dag helemaal alleen klaren.
Toen we allemaal thuis kwamen te zitten, was ik hartstikke positief. Dit gaat he-le-maal goedkomen. We bekijken het gewoon per dag en verder ‘beuk erin’. En nu is er een dip. De beuk gaat er net iets minder hard in en bij iedere to-do die ik afkruis kijk ik naar drie andere die ik eigenlijk ook allang had willen afstrepen. De hele dag bezig en dan toch het gevoel dat ik bijna niets gedaan heb.
En dan al die ontzettend productieve mensen die ik online tegenkom, die alles zo enorm op een rijtje hebben. Woest word ik ervan. Dit is geen aanval. Juist niet, ik ben gewoon jaloers. Doe mij ook maar ‘alles op orde’ graag. Ik wil ook eerst een rondje mediterend wandelen om vervolgens voor mijn deur in de zon een gembershotje en een koffietje te doen en daarna met al mijn pennen en markeerstiften keurig op een rijtje de ene taak na de andere te tackelen. Dit uiteraard allemaal terwijl mijn kind als een engeltje zelf speelt. Als het engeltje stipt om zeven uur slaapt sluit ik de dag nog even af met een work-out van producten die ik zomaar in huis ben tegen gekomen en proost ik dankbaar op het leven met een biologisch wijntje.
Lees ook: Dreumesdingen #22: Met het gezin in quarantaine – deel 2
Chaggie zijn is eigenlijk maar een dag lekker, dus ik moet hieruit zien te komen. Tips, ze moeten er zijn. Ik ben niet de enige die thuiszit met een kindje en moet werken. Ik vind niets op le internet. Ja, veel tips voor naar schoolgaande kinderen en pubers, maar weinig voor de kleinere kindjes. ‘Sta eerder op, zodat je in alle stilte al wat werk kan doen,’ lees ik ergens. Over hoe vroeg hebben deze mensen het dan?
Ik ben sowieso totaal geen ochtendmens, dus ik vrees dat als ik om vijf uur ga opstaan ik én niets uit mijn vingers krijg én de rest van de dag een wrak ben. Ik heb overwogen om mijn welbekende ‘nachtje doortrekken’ te doen. Die zijn meestal wel productief, maar het nadeel is dat ik in deze omstandigheden niet kan bijkomen van zo’n nacht. Maar dan heb ik wel een paar productieve uren gehad. Lastig, lastig.
Na een tijdje zoeken, kom ik tot de conclusie dat er eigenlijk maar één tip is die echt werkt als het gaat om thuiswerken met een dreumes. Ik zet het meteen op mijn to-dolijstje: stoppen met to-dolijstjes. Check. Alles wat gedaan wordt op een dag is super. En best knap dat er überhaupt nog iets uit mijn vingers komt, mijn huis niet op instorten staat, en laten we niet vergeten dat mijn kind dolgelukkig ronddartelt. Maar ja, dat zet je niet op je to-dolijst: kind blij maken. Had ik misschien wel moeten doen, want dat lukt iedere dag.
Het werk komt wel af. Duurt gewoon wat langer. Adem in, adem uit.
Lees hier meer van Marloes Berghege.
