Marloes: 'Als de baby nu komt, lig ik on fleek in het kraambed'
Marloes is moeder van Kiki (2) en zwanger van de tweede. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Vandaag maakt ze zichzelf persklaar.
Ik heb verlof! Later dan gepland, want het duurde toch iets langer voordat ik echt, echt, écht klaar was met werk (lot van iemand die voor zichzelf werkt, vrees ik) en dat mijn verlof begon met onze dochter in quarantaine wegens een uitbraak op de opvang, hielp ook niet. En ook daarna kon ik nog niet achterover zitten op het terras met cappuccino en taart, want met ruim 37 weken op de teller had ik een behoorlijke achterstand in het baby-preppen opgebouwd (lees babykamer niet klaar, geen romper gewassen en zo kan ik nog wel even doorgaan).
Lees ook: Marloes: 'Hoe moet dat straks met twee meiden in huis?'
Nu werd ik daar onrustig van, maar mijn moeder ging er bijna van hyperventileren. Met gierende banden kwam ze naar Amsterdam om orde op zaken te stellen en ervoor te zorgen dat ik nu eindelijk met een kop thee op de bank zoiets sufs als The Bold and The Beautiful kon gaan kijken (ja, die bestaan dus nog steeds! Hoeveel ruzie kan je hebben met elkaar?). Inmiddels is het wiegje opgemaakt, liggen de rompers keurig gestreken in de kast, staat de vluchtkoffer klaar en ruikt mijn huis naar een mix van bleek, Zwitsal en Robijn. Oké, er zijn nog wel een aantal kasten en lades die ik zou willen uitmesten, maar al met al staan we er niet slecht voor.
Mijn moeder is dus weer met een gerust hart naar huis en ik ben overgestapt op deel twee van mijn verlof voordat ik dan echt op die bank kan gaan zitten en helemaal niets meer kan bedenken om te doen. Ik noem dit onderdeel van het verlof 'persklaarmaken'. Het kan met boeken, maar dus ook met mensen. Wat ik ermee bedoel zijn alle beautybehandelingen die je er op de valreep nog even in fietst, zodat je fris fruitig de kraamtijd ingaat, maar vooral ook omdat je niet weet wanneer je weer een voet gaat zetten in bijvoorbeeld een kapsalon. Die afspraken plannen is altijd een beetje spannend, want je wilt ze dicht op het einde van je zwangerschap, maar je wilt ze ook niet missen omdat je al bevallen bent. Er zit altijd een klein risico aan vast.
Om die reden doe ik de meest belangrijke als eerst: haar. Van onderen laat ik het harsen en de lokken op mijn hoofd worden nog even vers geknipt en gekleurd. Dan ga ik door met mijn wenkbrauwen. Die heb ik namelijk niet. Nou ja, die heb ik natuurlijk wel, maar ze zijn van nature best licht. Ik ga ervanuit dat ik de eerste paar weken vergeet dat make-up bestaat en dus zorg ik ervoor dat mijn wenkbrauwen een lik verf krijgen en worden bijgewerkt zodat die er in ieder geval de komende tijd kneitergoed uitzien. Ik gooi er ook nog een manicure en pedicure tegenaan en als finishing touch maak ik een gekke sprong en boek ik een 'lash lift'. Nieuw voor mij, maar er worden mij zes weken beloofd waarbij ik geen mascara nodig heb. Wil ik. Het effect is oké, maar laat wel weer zien dat als je geen bambiewimpers hebt, je die ook niet krijgt als ze er wat verf en een krul in zetten. Maar het scheelt wel iets.
Lees ook: Marloes: 'Ik weet niet hoe ik vandaag overleef zonder middagslaapje'
En nu zit ik dan eindelijk thuis op de bank, persklaar. Een lekker gevoel, want als de baby nu komt dan lig ik me toch een partij on fleek in het kraambed. Maar ja, dan moet ze wel NU komen. Ik ben momenteel als een boeket bloemen: nu sta ik er lekker bij, volgende week ook nog en dan beginnen al weer de eerste tekenen van verval te komen en is het daarna nog slechts een kwestie van dagen voordat het tijd is om een nieuwe bos te halen. Hopelijk komt die baby dus een beetje rápido, want die status van 'persklaar' is wel een tijdelijke…
Lees hier meer van Marloes Berghege.
