Marloes: 'Twinning is winning: wij gaan shinen als een malle'
Marloes is nu 23 maanden moeder van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Vandaag over geïnfluenced worden en twinnen met je kind.
Als moeder ben je een grote en belangrijke doelgroep. Ik wil niet zeggen dat we kapot geinfluenced worden. Maar eigenlijk wel. Is ook helemaal niet erg. Ik ben dol op geinfluenced worden. Je zou het allemaal maar zelf moeten uitzoeken. Nadeel is wel dat de succesratio niet 100% is. Soms pakt het goed uit en soms wat minder goed.
Lees ook: Marloes: 'Mijn snotschaamte gaat van 0 naar 120'
Neem bijvoorbeeld Romy Boomsma. Toen ik zwanger was van Kiki vond ik het heerlijk om naar haar foto's te kijken. En na acht maanden kwijlen op Romy (sorry Romy) die waar dan ook stond met prachtig licht en een piepklein babietje in een beeldschone draagzak, was ik om. Ik moet ook een draagzak van Artipoppe! Maakte me geen reet uit wat dat ding kostte. Dus schafte ik er op de valreep toch maar eentje aan voor een, slik, paar honderd euri. Het mooie licht kreeg ik er niet bij en goedkoop is anders, maar ik heb er geen seconde spijt van gehad. Ik heb het altijd heerlijk en handig gevonden om Kiki in, zoals wij het hier thuis poëtisch noemen, 'de zak' te stoppen. En ik voelde me echt mega fashion met dat ding om. Ook niet onbelangrijk. Dus daarvoor dank Romy!
Maar soms pakt het dus ook minder uit. Misschien weleens gehoord van twinning is winning? Je weet wel dat je hetzelfde aanhebt als je kind. Er zijn light versies, zoals allebei dezelfde sportschoenen aan of matching scrunchies in je haar. Maar er zijn ook heftigere varianten waarbij je compleet hetzelfde gekleed gaat. Instagram heeft het de afgelopen zomer haar missie gemaakt om van mij een twinning-mom te maken. Weken heb ik dezelfde gesponsorde post gekregen van een moeder en een kind die met een matching jurk ronddwalen in een veld. De eerste paar weken klik ik het nog makkelijk weg. Naaaa, niets voor ons. Maar na een tijdje begin ik steeds meer in het beeld te geloven: dit zijn Kiki en ik! Wij moeten ook zo'n jurk! En dus bestel ik zeer enthousiast om 23:00 uur 's avonds, in bed, een prachtige jurk voor Kiki en voor mij. Ik kan niet wachten. En ik weet het zeker: wij gaan shinen als een malle.
Lees ook: Marloes: 'In deze vicieuze cirkel zit ik nu dus al een tijdje'
Fast forward naar twee dagen later. De jurken zijn er. Ik neem intens gelukkig Kiki mee naar boven om ons nieuwe kostuum aan te trekken. Ik ben gegaan voor een oudroze kleur. Kiki staat het fantastisch. En ze heeft nog geen enkele jurk, dus dit is perfect. Nu ik nog. Ik hijs mezelf in hetzelfde ensemble en bekijk ons trots in de spiegel. Meteen betrekt mijn gezicht. We hebben een probleem: het staat mij voor geen meter.
'Nou, Kiek. Mooie nieuwe jurk voor jou. Die van mama gaat terug naar de winkel.'
Twinning bleek in dit geval niet winning. Gelukkig is Kiki wel dolblij met haar jurk. Ze staat erop om hem de rest van de week aan te houden.
De volgende dag sta ik op kantoor mijn jurk terug in het pakket te duwen.
'Was het niet goed?' vraagt een collega. 'Ik bleek toch niet zo bohemian te zijn als ik dacht.' Ik zeg het sip, maar we barsten allebei in lachen uit.
Maar toch. Deze ervaring heeft me wel aan het denken gezet… Moeten Kiki en ik dat badpak met die haaien wel doen? Of misschien eerst light beginnen met een panterschoentje? Of moet ik gewoon wat minder rondsnuffelen op Instagram? Naaaa, dat laatste in ieder geval niet.
