Marloes: 'Alles moet uit en er moet overal een nat doekje op en over'
Marloes is nu 12 maanden moeder van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Vandaag is Marloes met haar gezin in de Ikea en dat gaat niet helemaal zoals gepland.
We waren er al behoorlijk lang niet geweest, dus het kon wel weer, de Ikea. We hadden er zelfs zin in. Voor de verandering gingen we deze keer gewapend met een ontzettend concreet lijstje. Dit om te voorkomen dat we onszelf zouden verliezen in het typische ‘dat-is-handig-en-ook-helemaal-niet-zo-duur-en-best-mooi’ en links en rechts Irma’s en Björns in zouden gaan laden. Nee, dit zou voor Ikea-begrippen echt erin en eruit worden. Zeker geen dagtrip. Dat is met Kiki natuurlijk ook geen doen.
Lees ook: Dreumesdingen #2: Poep stinkt niet
We nemen net de afslag richting Ikea als een penetrante lucht mijn neus bereikt. Ik kijk geïrriteerd naar mijn man.
‘Ben je nou aan het puffen? Doe dan op zijn minst een raam open.’ bijt ik hem toe.
Mijn man kijkt geshockeerd:
‘Hoezo kijk je meteen naar mij? Er zit een kind van één op de achterbank. Waar denk je dat die lucht vandaan komt?’
‘Mijn kind stinkt niet. Jij wel.’
We lachen, maar hij heeft gelijk. Deze lucht komt niet van mijn man. Die komt van het kleine meisje dat in een wit berenjasje achterin zit te kraaien. Ja joh, pers het er maar lekker uit, Kiki.
Ik begin een beetje nerveus te worden, want de lucht wordt erger. En wat ik zo ruik, lijkt me niet echt een drolletje van het type ‘binnen de randjes’. Zodra we geparkeerd staan, halen we Kiki angstig uit de Maxi-Cosi om de schade te bekijken. Het is inderdaad poep en het zit overal. Nou ben je met een kind van één wel wat gewend als het op poep aankomt, maar dit hebben wij ook nog nooit meegemaakt. Het zit zelfs op haar jas.
Snel sprinten we met Kiki richting de eerste de beste verschoningsruimte in de Ikea. Mijn man legt haar neer op het verschoningskussen. Boven haar hangt een Sven waar dankzij een zeer ijverige sensor om de haverklap stukken papier uit komen. Kiki vindt Sven maar niks en zet het dus op een krijsen. Top, dat kan er ook nog wel bij. Bij het uittrekken van Kiki's kledingstukken, stellen we de oorzaak van de poepexplosie vast: diarree. Daar was de luier niet tegen bestand.
Lees ook: Dreumesdingen #1: De moederfiets
Alles moet uit en er moet overal een nat doekje op en over. Inmiddels ben ik chef poep en mijn man de assistent. Alsof we aan het opereren zijn, geeft hij alles snel aan: nieuwe romper, nieuwe top, meer natte doekjes. En dan stopt het. Geen broek. We hebben geen broek bij ons. Shit. Inmiddels klopt er een vrouw aan. Of we nog lang nodig hebben? Ik pak Kiki en mijn man gooit in paniek niet alleen de luier, maar ook de vieze outfit weg. Snel lopen we naar buiten. We moeten verder zonder broek.
‘O! Jullie zijn nog helemaal niet klaar,’ zegt de vrouw die buiten met haar kind stond te wachten tot wij klaar waren. ‘Jawel. Maar meer dan dit gaat het niet worden.’ Er gaat een wenkbrauw omhoog.
Ik wil naar huis, maar mijn man vindt dat het prima kan, Kiki zonder broek. Dat is het voordeel van kind zijn. Dan mag je nog zonder broek. Was dit een van ons overkomen, dan hadden we wel naar huis gemoeten, want dan is zonder broek echt wel een beetje gek. Daar heeft hij een punt. En daarnaast, we zijn er toch maar even. Kiki lijkt ook vrolijk nu Sven uit zicht is, dus hop, snel dat lijstje afwerken.
Als we later staan af te rekenen, heeft deze trip Ikea toch weer alle energie uit ons gezogen. Kom je een keer goed voorbereid naar de Ikea, trek je de poepjackpot.
Lees hier meer van Marloes Berghege.
Marloes is even op vakantie, daarom lees je op andc.tv nu herhalingen van haar leukste columns.
