Dreumesdingen #20: De kindertelevisieverslaving
Marloes is nu 17 maanden moeder van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Vandaag over televisiekijken.
Mijn moedervlees is misschien wel het allerzwakst als het op de televisie aankomt. Ik weet het, ik weet het: schermtijd enzo, maar ik kan er niets aan doen. Ik vind al die televisieprogramma’s voor kinderen gewoon zo fakking leuk. En zo komt het weleens voor dat Kiki en ik per ongeluk aan het bingen zijn, gewoon omdat ík er zo lekker in zit. Een sneue gewaarwording, maar wel waar.
Lees ook: Dreumesdingen #19: Gebroken nachten uit het niets
Ik heb altijd al een bovenmatige interesse voor de televisie gehad. Je zou kunnen zeggen dat er sprake is van een kleine verslaving. Ik ben ook niet echt kieskeurig in wat ik wil zien. Ik ben meer het type alleskijker. Voordat Kiki werd geboren, stond de televisie dan ook eigenlijk altijd aan. Zelfs als ik werkte, want ik kan niet tegen stilte en bij gebrek aan collega’s vulde de televisie die functie perfect in.
Ik zittend voor de televisie is dus niet echt een verrassing. Het kindergenre daarentegen wel. Ik was er nog niet echt in bekend en had me ingesteld op een aantal vreselijke jaren met Peppa Pig (dat vind ik dus wel helemaal prut), maar gelukkig bleek Kiki na wat experimenten niet zoveel met animaties te hebben. Het liefst ziet ze andere mensen zingen en dansen. Casper en Emma, een aanrader van mijn nichtje van drie, was meteen een hit en De regels van Floor is ook populair (die laatste dan meer onder de volwassenen in huis, want daar snapt Kiki nog niet zoveel van).
Maar stipt op nummer 1 bij alle gezinsleden in het huis is ieder filmpje waarin Fenna van Zappelin te zien is. Kiki wordt zo intens enthousiast van haar dat ze haar prille motoriek in één klap niet meer onder controle heeft. Haar armen gaan de lucht in, ze schudt haar hoofd heftig heen en weer en ze bouncet als een malle op haar benen. Mijn man en ik kunnen ons iets beter inhouden, maar ook wij zijn best wel fan van Fenna. Ze is leuk om naar te kijken en ze breidt ons kinderliedjes-repertoire in een rap tempo uit. ‘Ik werd vanochtend wakker en ik dacht: o nee, ik ben veranderd in een dino.’ Ik vind het leuk.
Lees ook: Dreumesdingen#18: Team potje of team vers?
Nu hoor ik jullie denken: joh, doen die mensen nog weleens wat anders dan televisie kijken? Jazeker. Mijn man was ook niet vies van een middagje voor de tv, dus wisten we dat we moesten afkicken na de geboorte van onze dochter. Dat gaat ons tot nu toe redelijk goed af. Beter dan ik had gedacht eigenlijk. De televisie staat niet meer standaard aan en we houden ons aan een televisiemomentje in de ochtend en eentje in de avond.
En nou ga ik niet het heilige boontje uithangen, want natuurlijk grijpen wij ook naar de televisie op terrordagen à la ‘ik-ben-al-vanaf-vijf-uur-op-en-het-is-nu-pas-half-7’. En ja, dan blijft hij vaak langer aan, omdat, nou ja, omdat het gewoon zo leuk is! Misschien moet ik voor mezelf ook maar eens schermtijd gaan invoeren.
Lees hier meer van Marloes Berghege.
