Dreumesdingen #7: Ziekenboeg deel 2
Marloes is nu 13 maanden moeder van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Vandaag is ze zelf ziek.
Ken je dat gevoel dat je het zo druk hebt en zo weinig tijd voor jezelf, dat je stiekem een beetje jaloers bent op de mensen met griep? Niet de mensen met zware griep natuurlijk, maar gewoon: een klein, licht griepje. Lekker de hele dag Netflixen en sapjes met thee afwisselen. Die gedachte heb ik zo af en toe. Helaas kon ik de afgelopen week ervaren dat zulke dingen veranderen als je een kind krijgt, helemaal als dat tegelijkertijd ziek is…
Lees ook: Dreumesdingen #6: Ziekenboeg deel 1
Laten we eerlijk zijn, mijn man en ik maakten al geen enkele kans. Nu het kinderdagverblijf (zwarte schaap gevonden!) definitief een virus ons huis in heeft weten te duwen, is niemand meer veilig. Helemaal niet als het doorgeefluik van de bacillen (lees: Kiki) van kwijlen en knuffelen houdt en nog niet bekend is met de concepten 'hand voor de mond' en 'handen wassen'. En ja hoor, na drie dagen zorgen voor 'buikgriep-Kiki', liggen mijn man en ik allebei kotsmisselijk en met een hoofd vol watten in bed. De timing had beter gekund.
En nu? Mijn moeder zei vroeger altijd: ziek is ziek. Beter ziek je goed uit, want anders heb je de kans dat je blijft kwakkelen (wat een vies woord overigens). Ik heb precies een namiddag en een avond om uit te zieken. Meer tijd is er niet. Ik ben ook niet ziek genoeg voor meer tijd. Moet je naar het ziekenhuis? Nee. Kan je nog lopen? Ik denk het wel. Mooi, dan gaat het vast vanzelf over. De opties zijn dan ook niet reuze. Kiki is nog steeds niet beter en dus thuis, mijn man voelt zichzelf ook een natte dweil en moet na twee dagen thuisblijven toch echt naar een paar afspraken, familie woont niet in de buurt, vrienden werken en dus moet ik wel mijn mandje uit om voor die kleine, zieke Kiki te zorgen.
De dag begint met Kiki in een slaapzak vol diarree. Dit wordt een lange dag. Ik trek een trui 'formaat slaapzak' aan en vertrek met Kiki naar buiten. Mijn neus zit dan wel verstopt met snot (op zich handig met een kind met buikgriep), maar het idee van frisse lucht spreekt me toch aan. We eindigen ons rondje bij de drogist. Ik koop hem helemaal leeg met genoeg om het hele komende jaar te spuiten en slikken. Ik moet toch iets. Ik koop zelfs sinaasappelsap. Daar hoor je ook altijd goede dingen over. Geen idee of het ook maar iets gaat helpen, maar op dit moment sta ik zeer open voor placebo-effecten.
Ik overleef de dag. Hij duurde lang, maar er kwam ook weer een einde aan. Gelukkig. Mijn man legt Kiki op bed en ik duik ook mijn nest in. Eindelijk lig ik onder de wol met de afstandsbediening in mijn hand een beetje te zappen. Precies zoals ik het voor ogen had. Ouders kunnen prima ziek zijn. Het kan. Alleen liever niet met zijn allen tegelijk. En bij voorkeur na zeven uur in de avond.
Lees ook: Dreumesdingen #5: De indoorspeeltuin
Zo volgen nog een paar dagen en gelukkig gaat het met de dag beter met het hele gezin. Hebben we ons daar ook weer doorheen geslagen. Hè hè. De eerste dag dat iedereen weer fris en fruitig op zijn plek zit, krijg ik een bericht van het kinderdagverblijf:
Beste ouders,
Er heerst waterpokken. krentenbaard en hand-, mond- en voetziekte.
Flinke lijst wel. Heb ik net de laatste wassen kots, poep en snot gedraaid en dan komen nu de bultjes er met gestrekt been in. Branden jullie een kaarsje voor ons?
Lees hier meer van Marloes Berghege.
