Marloes: 'Ik doe niet mee met die trakteer hysterie'
Marloes is nu 24 maanden moeder van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Kiki wordt deze week 2 jaar, dus moet er weer getrakteerd worden.
Kiki’s verjaardag komt dichterbij en dat betekent dat er weer getrakteerd moet worden. Maar wat? Het is nu de vierde keer dat ik iets moet regelen (verjaardagen, afscheiden; je trakteert je helemaal suf met een kind), en ik zie inmiddels een patroon bij mezelf.
Lees ook: Marloes: 'Kiki's oog valt dicht. Nee, nee, neeeeeee!'
Ik begin altijd nuchter en besluit dat ik zeker niet mee ga doen met die trakteerhysterie. Ik kan niet eens knutselen, dus ze hoeven van mij niet te verwachten dat ik een levensgroot paard van rozijntjes naar binnen rol. Ha-ha. Nee, ik koop gewoon snel wat en klaar. Mijn man is het er roerend mee eens.
Dan komt de onzekerheid, ’s avonds in bed. Moet ik er niet wat leuks van maken? In een moment van zwakte open ik dan toch nog even Pinterest om nog snel voor het slapen op ‘traktaties kdv’ te zoeken. Om vervolgens compleet te worden meegesleept door de zee aan mogelijkheden. Geinig al die beestjes met zo’n feestmuts op! Insert overmoedigheid. Ik raak ervan overtuigd dat ik dit zo in elkaar heb gedraaid. No sweat. Maar na een uur lang googlen kom ik dan weer tot de conclusie dat ik het toch niet zo snel in elkaar ga draaien en het allemaal nogal hoog in de kosten gaat lopen om al die ieniemienie benodigdheden voor ik weet niet hoeveel euro op mijn deurmat te krijgen. Ik zet een streep door mijn plannen en ga compleet onbevredigd en onrustig naar bed. Ik tik mijn man nog een keer aan. Die was nog met zijn hoofd bij mijn initiële nuchtere aanpak:
'Huh? Traktatie maken? We gingen toch gewoon iets kopen?'
Hij heeft gelijk. Ik ga gewoon wat kopen.
Lees ook: Marloes: 'Twinning is winning: wij gaan shinen als een malle'
Een dag later sta ik in de winkel. Ik zie wel wat trakteercadeautjes, maar die heeft Kiki bijna allemaal al wel eens gehad. Vind ik toch jammer. Ik word gegrepen door originaliritus. Ik wil het makkelijk, snel, maar ook origineel. Kan ik dan niet iets geinigs doen met woorden? Daar verdien ik mijn geld mee, dus dat moet toch lukken. In mijn hoofd open ik een brainstorm. Wat rijmt er op twee? Ik ijsbeer door de Hema, maar kom niet verder dan 'Hoera, ik ben twee. En daarom heb ik voor jou dit domme zakje met meuk mee.' Niet heel feestelijk…
Dan valt mijn oog op een pak met maskers van dieren. Kiki is momenteel dol op verkleden, dus besluit ik impulsief dat dit trakteer-gedoe vandaag gaat eindigen. Snel gooi ik twee pakken in mijn mandje, gevolgd door een lading rozijnen. 'Feesten als beesten'. Top. Klaar.
Thuis raak ik aan de praat met een buurvrouw. Haar dochter is ook net 2 geworden, dus we zitten in hetzelfde trakteer-schuitje. Ze vraagt zich af wat ik nu heb gedaan, nu je met corona ook niets meer mag maken. Gelukkig is bakken en braden nooit door mijn hoofd geschoten.
'Ja, echt jammer. Anders hadden mijn man en ik zeker een vegan kokostaart gemaakt met een ganache van framboos,' zeg ik lachend. Ik voeg toe dat het maskers en rozijnen zijn geworden.
Man, wat ben ik blij dat de volgende keer trakteren waarschijnlijk pas weer haar derde verjaardag is. Ik ben er weer een jaar vanaf.
