Marloes: 'Dit is het moment dat de kinderkapper het voor mij verziekt'
Marloes is moeder van Kiki (2) en zwanger van de tweede. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Vandaag gaat Kiki naar de kinderkapper om haar coupe corona aan te pakken.
'Wil je misschien een vlechtje en wat glitters in je haar?'
De ogen van Kiki worden groot en ze knikt heftig van ja. Dit is het moment dat de kinderkapper het volledig voor mij verziekt. Ze begint meteen met invlechten. Terwijl ik vol verbazing en bewondering kijk hoe de ieniemienie plukjes haar in een rap tempo deskundig over elkaar heen worden gelegd, krijg ik het benauwd. Ik voel de bui al hangen dat Kiki zich na dit moment een leven zonder vlecht niet meer kan indenken. Mijn man kan een hele goede knot maken, maar invlechten behoort nog niet tot zijn expertise. Ik weet dus dat beiden mij morgenochtend omstreeks 8 uur hoopvol aan gaan kijken. Kan jij dit fixen?
Lees ook: Marloes: 'Vind je het gek dat ik zoveel zeik?'
Onder de handen van de kapper komt inmiddels een perfecte vlecht zonder hobbels of bobbels tevoorschijn. De plukken haar lijken precies even groot. Hoe. Dan?
'Leuk hè,' zegt de kapper enthousiast.
'Heel leuk,' zeg ik gemeend. Het staat Kiki ook echt geinig, dat moet ik toegeven. 'Nog tips?' Je kan het maar beter meteen vragen als je naast de pro staat.
'De haartjes eerst natmaken en dan onderhands vlechten,' zegt de kapper serieus. 'Dan krijg je niet die bobbels.'
Nat maken, onderhands. Ik maak er een notitie van in mijn hoofd.
'En nu nog een beetje glitter!' De kapper sommeert Kiki haar handjes voor haar ogen te houden en stuift een flinke dot carnavalglitters over de vlecht.
Kiki kan haar geluk niet op. Ze bewondert zichzelf in de spiegel en kan bijna niet geloven dat dit haar haar is. Heel eerlijk, ik ook niet. Kiki heeft eigenlijk vanaf haar eerste levensjaar al een coupe corona. Het groeit wild en onregelmatig alle kanten uit. We vergelijken haar weleens met een ongekamde Mick Jagger. De laatste weken was het wel heel erg en zag ze niets meer achter een gordijn van haar. Ik stelde nog een speldje voor, een stiekje, iets, maar in niets van dat al had ze interesse. En nu zit ze hier als een opgepoets diamantje met een perfecte vlecht in haar haar. Het is fijn om haar hele gezicht weer eens te zien.
Lees ook: Marloes: 'Heel eerlijk, ik vond die speen zelf ook veel te handig'
We schrijven een dag later.
'Kiki, wat wil je met je haar vandaag. Los, knot?' Tja, ik kon het proberen.
'Vlecht!' zegt Kiki enthousiast.
'Oké, ga maar zitten.' Nat maken, onderhands, herhaal ik als een mantra in mijn hoofd.
Ik besprenkel de haartjes met water en kam er een paar keer doorheen. Ik pak drie strengetjes haar en na één keer 'onderhands' ben ik er meteen eentje kwijt. Shit, ik doe altijd bovenhands en onderhands lijkt toch echt moeilijker. Ik schud deze eerste faal van me af en ga onverstoord verder. Deze keer red ik het tot het einde. Tevreden kijk ik naar het eindresultaat. Ondanks de tips van de kapper zie ik toch nog een bobbel, maar helemaal niet slecht. Het overige haar doe ik in een knot en Kiki loopt helemaal gelukkig de deur uit. Tien minuten later stuurt mijn man een filmpje waarin Kiki vol trots haar haar showt aan haar vriendjes en vriendinnetjes op de opvang. Zo zoet. Mijn dag is ook weer gemaakt en ik klap blij mijn laptop open om aan de werkdag te beginnen.
Een uur later krijg ik een bericht van de opvang: heerlijk aan het spelen. Ik open een foto van Kiki waarin ze met een ondeugende snoet de camera in kijkt… MET HAAR HAAR LOS. De vlecht, het knotje: het is allemaal weg. Ze ziet eruit alsof het in het klaslokaal windkracht 7 is en heeft gewoon weer haar gebruikelijke, wilde coupe. Zucht. Morgen vraag ik gewoon niets en gooi ik er alleen een kam doorheen.
