Dreumesdingen #21: Met het gezin in quarantaine – deel 1
Marloes is nu 17 maanden moeder van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Net als de rest van Nederland zitten Marloes, haar man en hun dochter Kiki thuis. Vandaag een eerste update over hoe het gaat in quarantaine.
Op het moment van schrijven is het dag 3 in quarantaine. Net als de rest van Nederland zit ik met het hele gezin thuis en gaan we alleen naar buiten voor een wandeling met Kiki of een kleine boodschap bij de supermarkt. En met een dreumes en werk wat gewoon doorgaat, is dat behoorlijk improviseren. Niet alleen wie wanneer werkt, maar ook: hoe houden we Kiki de hele dag bezig. Ik ben eigenlijk een echte doe-moeder. Lekker naar de kinderboerderij, indoorspeeltuin, kindercafé: eropuit. Ons zal je normaal niet zo snel hele dagen thuis zien zitten.
Lees ook: Dreumesdingen #20: De kindertelevisieverslaving
En dus ben ook ik gaan hamsteren. Nee, geen wc-papier. Daar heb ik helemaal niets aan. Ik zou niet eens de kans krijgen om het te gebruiken, want ik weet uit ervaring dat de momenten dat je even rustig op de wc kan gaan drukken zeer schaars zijn met een dreumes op zoek naar entertainment. En daar ga ik een beetje van hyperventileren. Ik ben namelijk een echte ‘zitter’. Het lijkt alsof mijn stofwisseling pas op gang komt als ik diep in de krochten van YouTube ben beland (mijn nieuwste ontdekking: er staan volledige oude afleveringen Peter R. De Vries op). Punt van dit verhaal: meer toiletpapier heb ik niets aan. Speelgoed, dát moet ik hamsteren.
De angst voor een totale lockdown heeft bij mij geleid tot een aantal hysterische online shopsessies. Er staat nu een heus huisje mét glijbaan op het balkon en ik heb wat klein speelgoed achter de hand om zo nu en dan eens wat nieuws te introduceren. Zelfs mijn wc-sessies wijd ik momenteel aan de voorbereiding van de dreumes in quarantaine. Wat kan ik uit de hoge hoed trekken met de spullen die we al in huis hebben? Kan ik iets zelf maken? De voorbereiding is nu dus wel redelijk check. En verder proberen we maar zoveel mogelijk te lachen en te relativeren.
Lees ook: Dreumesdingen #19: Gebroken nachten uit het niets
Dat lachen en relativeren gun ik jullie allemaal, dus heb ik nog iets voor jullie waar om gelachen mag worden: op dag één, serieus dag één, in quarantaine werden we door de huisarts gebeld. Kiki is namelijk al geruime tijd aan de diarree en we zijn vorige week onderzoeken gestart. Ze blijkt niet één, maar twee buikgriepvirussen te hebben. De diarree is here to stay. Kan zo op een tegeltje bij ons hier aan de wand. Superfijn zo in tijden van quarantaine. Maar dat brengt mij meteen op punt twee: relativeren. Misschien is het wel goed dat Kiki even niet op KDV de Spetterpoep komt en we al die virussen thuis eindelijk de kop in kunnen drukken.
Voor mijn gezin heeft het ergens ook wel iets knus. Iedere dag samen lunchen, kroelen op de bank, dat teamgevoel met mijn man dat we het allemaal gaan regelen met werk en Kiki. Maar als ik dan denk aan al die mensen die doodziek zijn en mijn omaatje van 100 jaar die nu helemaal alleen in isolatie in haar appartement zit. Zonder bezoek en zonder vooruitzichten op bezoek. Dan word ik intens verdrietig. Tja, dan slaat het natuurlijk nergens op om te klagen over het feit dat ik nooit eens rustig kan kakken.
Lees hier meer van Marloes Berghege.
