Dreumesdingen #5: De indoorspeeltuin
Marloes is nu 12 maanden moeder van Kiki. Mama zijn blijkt fantastisch, doodeng, zwaar, hilarisch en vol met plottwists. Voor &C schrijft ze over haar leven als moeder. Vandaag gaat ze voor het eerst naar een indoorspeeltuin.
Een plek waar heel veel hoge stemmetjes samenkomen, van de akoestiek meer mag worden verwacht, primaire kleuren de dienst uitmaken, je vooral niet moet gaan miepen over hygiëne en de toiletpotten absurd laag hangen. Een plek waar zowel ouder als kind bont en blauw en helemaal naar de tandjes uitkomen. Ik heb het hier uiteraard over de, tromgeroffel, indoorspeeltuin. Voor velen ook wel bekend als de hel, maar ik moet zeggen dat ik oprecht uitkeek naar het moment dat ik met Kiki hier naartoe kon gaan. Ik ben gewoon niet echt een zit-moeder. Ik ben meer een doe-moeder. Nu Kiki thuis alleen nog maar als een klein aapje over de meubels heen wil klimmen en ik niet meer het idee heb dat haar nek als een takje in tweeën kan breken, vond ik het tijd voor onze indoorspeeltuin-ontmaagding.
Lees ook: Dreumesdingen #4: Een kinderverjaardag volgens Pinterest
Bij binnenkomst is Kiki een tikje overweldigd door alles om haar heen. Ik ben klaar om los te gaan en trek mijn schoenen uit. Leermoment: denk na over het type sok wat je aanhebt als je naar een indoorspeeltuin gaat. Ik moet het nu doen met sneakersokken inclusief een gat bij mijn grote teen. Top.
We beginnen rustig. Ik zet Kiki tussen grote kussens van boerderijdieren. Na dertig seconden staren, raakt Kiki er voorzichtig eentje aan. Ze is medium enthousiast. Geen probleem, gaan we gewoon naar iets anders. Oe! Er is ook een ballenbak! Kiki gooit voorzichtig een bal en lacht haar vijf tanden bloot. Maar het zijn ook wel een hoop ballen in zo’n ballenbak, dus ze vindt het ook prima om er weer uit te gaan. Klimmen dan maar. Terwijl Kiki naar boven klimt, zwaait ze vrolijk naar alle oudere kinderen die haar inhalen. Ze begint er al iets meer in te komen. De glijbaan naar beneden is ook een succes en dan valt haar oog op iets fan-tas-tisch. Ze kirt en sprint er in een hoog kruiptempo naartoe. Het is voor haar het pièce de résistance van deze plek. Het zijn… Twee treden. Jawel, je leest het goed: twee treden. Het is niet eens een volwaardige trap te noemen. Maar Kiki vindt het fantastisch. Erop, en eraf, gilletje, erop, omkijken, zwaaien, kraai, er weer af, uitglijden met hand, kijken naar mijn reactie, toch maar weer erop en toch maar weer eraf…
Lees ook: Dreumesdingen #3: Diarree in de Ikea
Dit gaat nog wel even duren. Ik ga op de 'trap' zitten en mijn gedachten dwalen heel even af. Als ik weer naar Kiki kijk zie ik dat haar broek van voren helemaal nat is. Ah nee! Wat is hier nou weer gebeurd? Ik inspecteer de grond op de bron van de natte plek, maar de grond is droog. Dan inspecteer ik de plek zelf. Ik druk er mijn vinger op en ruik. Ik ruik eigenlijk niets bijzonders. Geen poep in ieder geval. Ik pak Kiki op en vertrek richting het verschoonstation. Als ik haar broek uittrek, zie ik al wat er is misgegaan en dat het een plasje is. De luier is door al dat klimmen aan een kant losgeschoten. Indoorspeeltuin-beginnersfout. De volgende keer zo’n elastisch broekje aan.
Na een schone luier en droge outfit, merk ik dat Kiki er eigenlijk wel klaar meer is. Tijd om naar huis te gaan. Daar hebben we ook een trap. Maar die is toch echt wel een stuk minder bijzonder, vindt Kiki. Dat ik dat niet snap. Jeez.
Lees hier meer van Marloes Berghege.
