Anna Karolina #185: De bff is terug
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Wanneer Anna door Julia wordt geconfronteerd met de waarheid, probeert ze haar duidelijk te maken dat het klaar is met Damir. Al zou Julia's bericht aan Damir zomaar alles kunnen veranderen.
'Ja, hij was daar.'
Lees ook: Anna Karolina #184: Daan en zijn grote mond
Ik durf Daan niet aan te kijken en kijk hulpbehoevend richting Julia.
'En of hij er was. Dat heeft ie wel gemerkt. Ik hoop dat ie mijn vuist nog voelt op die brede kaak van hem.'
Daan gaat helemaal op in zijn verhaal en staat als haantje de voorste, met zijn borst trots vooruit, rechtop.
Ik walg van hem. Ik zie Damir nog precies voor me. Neerslachtig en voorovergebogen op de stoep. Lekker makkelijk om iemand dan aan te vallen. Daan zal nooit de man zijn die Damir is. En ineens, voor het eerst, leg ik beschermend mijn handpalm over mijn onderbuik. Dankbaarheid vervult me. Dit lot kan best eens mijn redding worden.
'Mogen wij even wat tijd alleen Daan?'
Julia staat op van de bank en kijkt Daan met haar grote ogen onschuldig aan. Ik ken haar als geen ander. Dit bekkie trekt ze alleen als ze iets voor elkaar wil krijgen en precies weet wat de zetten zijn om het te bereiken.
'Ja, natuurlijk dames. Sorry. Ik ga even wat flessen wijn halen. Tot zo. Gezellig dat je er bent Julia.'
Zwijgend staan we tegenover elkaar totdat de deur met een klap achter Daan dichtvalt. Julia neemt ferme stappen richting mij en pakt me bij de schouders vast.
'Anna, waar ben je mee bezig?'
'Wat doet het ertoe?'
'Kunnen we alsjeblieft ophouden met die ondergrondse steken en eerlijk zijn tegen elkaar. Je houdt van Damir. En hij van jou. Ik heb hem niet voor niks naar je bruiloft gestuurd. Ik hoopte dat hij het nog zou halen. Dat hij je nog kon tegenhouden van je beslissing.'
'Nou, dat is dan aardig gelukt.'
'Wat is er gebeurd, Anna. Vertel. Ik weet dat je me iets niet vertelt.'
Ik wil niet huilen, maar ik heb geen controle over mijn emoties.
'Hij kon het niet Juul. Ik heb het hem gevraagd. Ik heb al mijn kaarten op tafel gelegd. Het enige dat hij moest doen is zeggen dat hij ervoor wilde gaan. Dat hij net als ik ook voelde dat we voorbestemd waren. Dat hij mijn man is. Maar hij kon het niet. Hij gaf op.'
'Dat geloof ik niet.'
'Wat valt er te geloven. Het doet er ook niet meer toe wat hij zegt. Zijn daden zeggen genoeg.'
'Maar, maar hij vertelde dat jij juist degene was die zei dat je niets voor hem voelde. Dat het over was.'
'Juul, laat het los. Het heeft geen zin meer. Ik ben getrouwd. Ik ben zwanger.'
'Ja, maar van wie?'
'Ja, eh, van Daan natuurlijk.'
Ik leg zoveel mogelijk kracht in hetgeen ik zeg, maar zelfs ik hoor dat ik stamel.
'Anna, ik weet wat er gebeurd is de nacht van je bachelorette. Weet Damir hiervan?'
'Nee, natuurlijk niet. En dat wil ik ook zo houden.'
'Je weet zelf heel goed dat hij dit moet weten. Dat hij moet weten dat het kind waarschijnlijk van
hem is.'
'En stel dat het van Daan is. Julia alsjeblieft, zeg niks. Er gebeurt nu gewoon te veel. Ik kan dit er niet nog bij hebben. En het is nog zo kortdag. Er kan nog van alles gebeuren.'
Ze loopt naar me toe en omhelst me. Ik laat mijn schouders hangen en geef me over. Ik wil het niet toegeven, maar ik heb haar vreselijk gemist. En ook al was ze een bitch, ik kan niet anders dan snappen hoe moeilijk het ook voor haar moet zijn geweest.
'Maak je om mij maar geen zorgen. Ik ben bij je. Het komt allemaal goed.'
'Denk je?'
'Jazeker. Kom, je ziet pips. Ik breng je naar boven.'
Julia legt me in bed. Net voordat mijn hoofd het kussen aanraakt zie ik het silhouet van Julia en hoe ze naar haar mobiel in haar achterzak grijpt. Ik wil haar vragen wat ze doet, ik voel een onbestemd gevoel, maar de vermoeidheid overstemt mijn alles. Een grijze mist valt als een deken over me heen en ik val in een diepe slaap. Niet wetende dat mijn bestie zonet een grote ramp heeft ontketend:
Damir. Ik weet dat je me vroeg je met rust te laten, maar er is iets dat je moet weten. Iets wat jou en Anna aangaat. Geloof me, het is belangrijk. Ik kom nu naar je toe.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
