Anna Karolina #192: Mes in de rug
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Damir beseft dat Anna veel meer voor hem betekent dan gedacht. Op zijn werk staat hem een onaangename verrassing op te wachten.
Anna verdwijnt achter de deur en ik kijk haar na. Alles lijkt anders sinds ik gehoord heb dat ik vader word. De test is slechts een formaliteit. Ik weet en voel dat ik het ben. Ik ga niet weg hier, voordat ik een teken krijg, een geruststelling dat alles volgens plan verloopt. Ik grijp naar mijn mobiel. Het bureau heeft al tientallen keren gebeld. Ik smijt het ding naast me en strijk over mijn stoppelbaard. Ze wachten maar. Ik twijfel niet meer aan ons, aan haar. Als ze nu bekent aan Daan en vertelt wat er gaande is, is het gedaan met hun huwelijk en kunnen wij verder.
Lees ook: Anna Karolina #191: Tegen mijn zin in
Nooit, maar dan ook nooit voelde ik dit voor een vrouw. De afstand die ik bewaarde tot mijn vroegere relaties gaf me de vrijheid en de bescherming die ik nodig had. Allemaal stonden ze met een beitel al klaar om de muur die ik opgetrokken had omlaag te halen. Alleen Isabella kon het niks schelen. Die deed haar ding precies zoals ik. Daarom klikt het ook zo tussen ons. We weten beiden waar we aan toe zijn. De seks tussen ons is puur een uitlaatklep voor alle spanning die we tijdens ons werk opdoen. Een pure lichamelijke ontlading, verder niks.
Pas op dit punt in mijn leven voel ik dat ik ergens bij hoor. Dat Anna mijn toekomst is. Dat Anna en mijn kind me een thuis zullen geven die ik nooit heb gekend. Altijd maar bezig met duistere zaken van anderen, gezeik, valse identiteit, het maakt je gek. De grens tussen jezelf en de fictieve ander vervaagt. Damir zal binnenkort ophouden met bestaan.
Ik staar naar de voordeur van het huis. Ik veer op. Er klopt iets niet.
Wederom klinkt mijn mobiel. Ik neem geïrriteerd op en stap uit de wagen.
'Nu naar het bureau komen jij!'
'Geen tijd baas. Ik moet...'
'Als jij nog überhaupt iets wilt moeten kom je nu naar het bureau, begrepen.'
Ik twijfel even, maar stap vervolgens terug in de auto en rijd richting het bureau. De intonatie van het telefoongesprek duidt zeker op problemen. Verdomme, dat kan er ook wel bij. Maar Anna kennende kan ze die hele gast van een Daan wel aan. Met grote passen stap ik binnen. De blikken die ik toegeworpen krijg van mijn collega's liegen er niet om: er is iets flink mis hier en blijkbaar heeft het alles met mij te maken.
'Chef.'
Hij knalt de deur achter ons dicht en staat als een grizzly beer in de aanval voor me.
'Waar was jij gisteren in de avond?'
'Waar gaat dit over?'
'Geef gewoon antwoord jongen.'
'Thuis.'
'Alleen?'
'Nee.'
'Maak het jezelf nou niet nog moeilijker dan het al is. Ze is hier.'
'Wie? Isabella?'
'Het slachtoffer dat jou aanklaagt voor verkrachting en poging tot moord.'
Mijn ogen vliegen nog net niet uit mijn kassen.
'Je maakt een grap. Waar is ze?'
'Je snapt toch ook wel dat onder deze omstandigheden wij jou niet bij het slachtoffer laten.'
'WTF. Maar er is niks gebeurt. Ja, we hebben seks gehad, maar dat hadden we wel vaker. Ik weet echt niet waar dit over gaat? Is ze oké?'
'Ze zit te beven als een twijgje in de storm en de blauwe plekken zijn ontelbaar. We hebben haar lichaam al onderzocht op DNA en dat komt overeen met dat van jou.'
Lees ook: Anna Karolina #190: Het monster
'Luister naar me, we hebben seks gehad, maar ik heb haar met geen vinger aangeraakt, en wat die blauwe plekken betreft: ze liegt.'
'Ze is een agent en je collega. Waarom zou ze liegen? Je wilt toch niet zeggen dat ze zichzelf al die plekken heeft toegebracht? Haar hals jongen, haar enkels, polsen, ze zegt dat je haar vastgebonden hebt. Een undercover agente proberen te wurgen gaat toch echt een honderdtal stappen te ver. Dit gaat consequenties hebben, dat begrijp je wel.'
'Ik moet haar spreken.'
'Dat gaat niet gebeuren.'
'Dan ga je maar mee, baas. Voor wie werkt ze nu? Ik bedoel, undercover? Heeft het daarmee te maken? Is het een wraakactie van een of andere groep idioten? Ik word fucking vader man. Ik ga toch geen collega om zeep helpen als ik verdomme voor het eerst in mijn leven enig geluk gevonden heb.'
'Houd dat slappe sentiment maar voor je. Je staat onder arrest en we gaan dit tot op de bodem uitzoeken.'
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
