Anna Karolina #162: Juul en Damir
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Nu Juul weer terug in haar leven is, ziet Anna een kans om meer te weten te komen over Damir. Maar dat loopt anders dan ze had verwacht.
Juul wil bijna weglopen als ik haar snel bij de hand vastpak.
'Wat weet jij allemaal van hem? Weet je waar hij verblijft?'
'Anna, ja. Maar ik heb hem beloofd dat echt aan niemand te vertellen. En vooral niet aan jou. Het is onnodig gevaarlijk. Ze kunnen achter je aankomen.'
'Ja, de mannen in pak zeker? Die heb ik al achter me. Dus vertel het nou maar.'
Lees ook: Anna Karolina #161: Onverwacht bezoek
'Anna, nee.'
'Maar je bent MIJN vriendin!'
'Ja...maar...'
'Ja, dus, zeg het me. Alsjeblieft!'
'Anna, ik weet niet hoe ik het je moet vertellen. Lieverd, het spijt me zo. Damir heeft het er zo moeilijk mee...'
Haar ogen staan warrig en ineens valt het kwartje.
'Hebben jullie wat samen?'
'Anna, ik kan het allemaal uitleggen.'
'Dus, dus daarom ging je weg.'
'Het was nooit de bedoeling om jou hierin te betrekken. Ik moest hem helpen Joost te pakken te krijgen, en van het een kwam het ander. Ik had eigenlijk niet echt een duidelijk idee van wat ik deed, joh. Je kent me.'
'En daarom was je zo'n bitch toen je doorhad dat ik smoor op hem was.'
Ik kan het niet geloven. Ik ben altijd ergens jaloers geweest op Juuls vrije geest en haar nomadebestaan. Ze loopt overal met een opgeheven hoofd doorheen lijkt het, en juist door niet zoveel stil te staan bij eventuele consequenties, overkomt haar bijna nooit iets. Mannen houden van dat losse. Vinden het spannend of zo. De enige reden trouwens dat ik überhaupt ooit iets met Daan kreeg, was Juul, die me pushte iets buiten mijn comfortzone te doen. En kijk waar het me gebracht heeft!
'Die nacht dat je Damir in dat lege pand ontmoette Anna, hij wachtte daar op mij. Hij had die vrouw toen ingehuurd om samen met z'n drieën een plan te bedenken om zo bij Joost terecht te komen. Jij had daar nooit moeten zijn. Alles wat daarna is gebeurd, had nooit mogen gebeuren.'
'Ik was daar voor jou, ja. Heb je enig idee hoe je erbij liep toen?'
Juul kijkt naar de grond en ik zie dat ze rood aanloopt van schaamte.
'Sorry, het is nu eenmaal gebeurd. We kunnen het niet terugdraaien. Het enige dat we nu nog kunnen doen is het achter ons laten en doorgaan met het leven.' Ze fluistert het en ik kan haar bijna niet verstaan.
'Doorgaan met ons leven. Is dat echt wat jij over je lippen krijgt nu? Dus jij gaat zo meteen naar de man waar ik van hou en ik moet doorgaan met mijn leven? Het komt je zeker goed uit dat ik ga trouwen? Hoe kan het jou niet dwarszitten dat ik met hem naar bed ben geweest?'
'Anna, ik ben niet zoals jij. Jij bent zo'n hopeloze romanticus. Het is maar seks.'
'En als ik jou vertel dat het meer is dan dat, wat dan?'
'Lieverd.'
Juul streelt me over mijn wang.
'Laat het gaan. Kijk nou naar al je prachtige jurken. Je gaat trouwen.'
Lees ook: Anna Karolina #160: Damirs laatste woorden
'Je bent bang hè? Je weet maar al te goed dat hij meer voor me voelt dan ooit de bedoeling is geweest. Denk je nou werkelijk dat ik hem zomaar laat gaan? Misschien heb je met je manipulatieve ziel lekker op hem in zitten praten, maar met mij lukt dat niet. Ik ken jou door en door en ik weet wanneer je alleen maar je mond open doet om er zelf beter van te worden. Hij houdt van me, hoor je me!'
Juuls semi-onschuldige Bambi-ogen kleuren ineens donkerder en ze kijkt me strak aan.
'Laat ons met rust Anna. Volgens mij vergeet je nu eventjes één heel belangrijk gegeven. Ik hoef alleen maar even langs Daan en dan ben je iedereen kwijt. Dus als ik jou was zou ik het spelletje maar gewoon meespelen.'
Ze houdt een roomwitte jurk omhoog en probeert lief te kijken.
'Kijk wat mooi, probeer deze als eerste wil je?'
Mijn bloed borrelt in mijn aderen van woede, maar zoals altijd freeze ik in stressvolle situaties. Mijn beschermingsmechanisme gaat aan, en ik bedenk dat het beter is om haar op dit moment te doen geloven dat ik meega in haar bullshit.
Het motto: keep your friends close, but keep your enemies closer is nooit meer op zijn plaats geweest.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
