Anna Karolina #206: Anna's bloed
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Anna is beschoten en zwaargewond. Damir brengt haar naar het ziekenhuis. Maar ook daar blijkt ze niet zo veilig als gedacht.
Ik voel hoe ze steeds slapper en slapper wordt in mijn armen. Haar blik is eerst diep, angstig en doordringend, maar al heel snel verandert het in een vreemdsoortig wazig staren.
'Anna, Anna, hoor je me? Anna blijf bij me. Anna.'
Lees ook: Anna Karolina #205: De schokkende waarheid
Ik leg haar langzaam neer op de grond en houd mijn pistool weer strak gericht op Daan.
'Verdomme.'
Hij is weg. De klootzak moet van de schrik weggerend zijn zonder dat ik het doorhad. Een plas donkerrood bloed vormt zich onder het lijf van mijn liefde. Mijn Anna. De kleur verdwijnt uit haar gezicht. Haar ogen heeft ze al toe gedaan.
'Liefje, Anna, niet doen dit. Ik kan je niet verliezen. Doe me dit niet aan. Alsjeblieft Anna.'
'Kom.'
Ineens klinkt de stem van Daan achter me. Demonstratief houdt hij Isabella's wapen hoog in de lucht en werpt deze op de bank. Zijn schuldige kop had ik nu het liefst met mijn razende knokkels bewerkt tot een brei, maar zelfs ik weet me in te houden en weet wat prioriteit heeft nu. Samen tillen we Anna op en leggen haar op de achterbank van de auto.
'Als ik jou was zou ik als de sodemieter een advocaat zoeken lul, hier kom jij niet mee weg. Ik wil jou niet mee hebben. Dat snap je wel. Ik bel het bureau, en dan komen ze. En haal het niet in je hoofd om hem te smeren, want ik vind je zo. Dat gore angstzweet van je ruik ik op kilometers afstand.'
'Ben maar niet bang. Ik blijf hier. Ik weet wat ik gedaan heb.'
'En als ik haar kwijt ben dan verzeker ik je dat niemand, zelfs al huur je de beste advocaat in, niemand je zal kunnen redden.'
'Ik begrijp het. Denk je dat dit is wat ik heb gewild? Ze is fucking net uit het ziekenhuis.'
'Ja, ook door jouw schuld. Hou je bek nou maar.'
Ik knal het portier dicht en start de motor. Daan verdwijnt in een grijze stofwolk achter ons. De onverharde weg bemoeilijkt een makkelijke doorgang en we slippen een paar keer voordat we eindelijk de autoweg bereiken. Ik druk het gaspedaal verder in. Iedere seconde telt. Gesmoord pijnlijk gemompel klinkt van de achterbank en ik reiknaar achterenmet mijn arm zo ver als ik kan.
'Lieverd, spaar je adem. We zijn er zo.'
Eenmaal bij de ingang klem ik Anna in mijn armen en ren de eerste hulp binnen.
'Help, help ons. Ze is geraakt. Ze is neergeschoten. Ik ben van de politie. Schiet op.'
Anna's lijf bungelt als een levenloze voddepop in mijn armen. Ze is niet meer bij bewustzijn. Ik zie de druppels bloed kletteren op de witte glanzende vloer. Direct wordt ze meegenomen en afgevoerd. Uit mijn zicht. Uit mijn handen. Ik moet het vertrouwen hebben dat het goed komt. En dan stopt mijn hart. Alles ging zo hard. Ik heb er niet eens aan durven denken. Maar de baby. De baby! Mijn kind. Haat en woede grijpen om zich heen binnenin me.
Ik pleeg het beloofde telefoontje om Daan op te laten pakken en hap naar frisse lucht eenmaal buiten het ziekenhuis. Ik moet rustig worden.
'Kom op jongen, herpak jezelf', praat ik mezelf toe.
Lees ook: Anna Karolina #204: Damir arriveert
Allebei de vrouwen waar ik het meeste van hou bevinden zich nu in dit gebouw. Het idee dat ik ze allebei, of één van hen, kan verliezen, neemt al mijn rationele denken weg. Ik loop naar de auto, ga zitten en open het dashboardkastje. Een bruine envelop staart me aan en zonder na te denken open ik het. Stuk voor stuk haal ik foto's eruit en het begint me te duizelen. Foto's van Anna, van Anna en mij, van Anna en Daan. WTF doet Isabella met al dit materiaal. Zou ze het echt voorzien hebben op Anna? Ik wil het niet geloven, maar ineens is het idee dat Anna in de buurt ligt van Isabella de meest verontrustende gedachte. Ik spoed naar binnen, houd mijn badge omhoog en schreeuw om informatie.
'Meneer, ze is niet meer...'
'Waar is ze? Verdomme, waar is Anna?'
'Ze is niet meer hier, meneer ze is....'
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
