Anna Karolina #164: Oog in oog met Damir
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Juul weet Daan af te schudden en neemt Anna mee naar de man die ze al tijden niet heeft gezien.
'Maak je geen zorgen Daantje, Anna wordt al rustiger. Weet je wat, ik ga met haar mee, kan jij weer terug naar je werk.'
'Nee joh.'
'Kijk, we zijn bijna bij je kantoor. Ga nou maar, ik heb mijn vriendin al zo lang niet gezien. Kunnen we
rustig bijpraten.'
Juul knijpt hard in mijn hand.
Lees ook: Anna Karolina #163: Juuls slinkse plan
'Het is goed hoor schat, ik ga met Juul mee. Ik zie je vanavond wel. Komt goed.'
Ik weet niet waarom ik het zeg, maar iets doet me meegaan in haar plan. Ze kijkt me glimlachend aan en aait me over de wang.
We stoppen voor Daans kantoor, ik krijg een kleine kus op mijn voorhoofd.
'Zorg goed voor mijn schatje, en we plannen de dubbeldate zo gauw als Anna zich weer beter voelt.'
Daan knipoogt naar Juul en knalt het portiek dicht.
'Ben je er klaar voor?'
Ik kijk opzij en kijk in de verwilderde ogen van Juul.
'Waarvoor?'
'Om je zogenaamde liefde weer te zien. Je denkt toch niet dat we naar jouw huis gaan? Wij gaan naar hem toe. Ik wil wel eens zien hoe 'verliefd' jullie zijn op elkaar.'
'Dat meen je niet! Ik kan hem nu niet zien. Kijk hoe ik erbij zit.'
'Prachtig toch. Mooi ook, je rooddoorlopen ogen.'
Ik gris in mijn tas naar mijn make up als Juul haar hand op de mijne legt.
'Laat dat.'
'Waar ben je mee bezig Juul? Waarom doe je zo raar? Ik ben je vriendin, weet je nog. En ik hou van hem. Als ik had geweten dat jullie samen waren dan had ik het niet zover laten komen, maar het is gebeurd. Hij heeft me nooit, maar dan ook nooit iets over jou verteld. Je doet net alsof ik dit expres heb gedaan. Dit is geen wedstrijd of zo.'
'Luister, je weet dat ik niet de makkelijkste ben in relaties. En eindelijk heb ik iemand gevonden die
me aankan. En die ik leuk vind, oké? Je blijft van hem af.'
'Laat me dan alsjeblieft gewoon naar huis gaan Juul. Ik ben niet in een toestand om hem te zien. Ik heb
verdomme net trouwjurken staan passen. En dan kom jij ook ineens tevoorschijn. Dit is te veel.'
'Juist daarom gaan we nu. Hij moet je zien zoals ik je altijd al gezien heb. Als een grote rommelige bende.'
'Waar heb je het in hemelsnaam over? Alle misère is juist begonnen toen jij je met mijn leven ging bemoeien. Mijn hele affaire met Daan heb jij zitten pushen. Dat ik Damir heb ontmoet komt ook alleen omdat ik je dacht te moeten redden daar in Tilburg. Jij veroorzaakt alle ellende, trut!'
Het hoge woord is eruit. Ik ben het spuugzat en ratel door.
'Trouwens, als ik zo'n slechte vriendin ben, waarom ben je teruggekomen? Laat me dan ook met rust. Ik was er langzaamaan al aan gewend dat je verdwenen was.'
Juul blijft stil, en ook ik hou nu mijn mond.
'Dames, we zijn er.'
De chauffeur stapt uit en houdt geduldig de deur voor Juul open.
Lees ook: Anna Karolina #162: Juul en Damir
'Omdat, omdat ik het zeker wil weten. Omdat ik wil weten of het echt waar is dat jullie verliefd zijn
op elkaar. Daarom.'
Dus toch. Het is waar. Juul heeft vast iets gemerkt aan Damir. Al is deze situatie verre van ideaal, toch
maakt mijn hart een klein sprongetje en een rilling gaat door mijn lijf. Heel snel buig ik voorover
en check mijn spiegelbeeld in de kleine autospiegel. Ietwat doorlopen en verwilderd, maar zeker
niet onaardig. Ik bijt hard op mijn lippen om ze een beetje kleur te geven en kruip nu ook zelf de
wagen uit, achter Juul aan.
We staan voor een donker gebouw. Ik zie nergens een deur, alleen een zwart luik. Juul drukt op een knop en ik hoor hoe het luik langzaam omhoog gaat. Een glazen deur komt tevoorschijn en we worden binnengelaten. Mijn brein gaat uit, mijn ledematen voelen loodzwaar, en slechts een paar seconden later sta ik oog in oog met Damir.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
