Anna Karolina #73: De zoen
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Na een ruzie met Daan reist Anna hem achterna naar Berlijn. Daar loopt ze een onverwacht leuke blonde god tegen het lijf.
'Ehm J., don’t you have to go to work?'
'Haha, work? No, silly. Let’s just say my work doesn’t include a 9 to 5 mentality. I am, as the most people would say, a spoilt artist.'
Hij haalt zijn handen door zijn dikke golvende lokken en kijkt me lachend aan.
Lees ook: Anna Karolina #72: Redder in nood
'Look at all these posters on the street. So many colors, so much beauty. And it’s all here. I collect them, you know. The posters. That’s what I do. I collect beauty, destroy it, and make something totally new out of it.'
Hij trekt me dichter tegen zich aan en ik laat hem. Ik vind het fijn. Even aangeraakt worden. Het gevoel van bij iemand horen. Een aai. Een warme streling. Het maakt niet uit dat ik hem totaal niet ken. Hij straalt openheid en vrolijkheid uit. Hij voelt licht aan. Geen gedoe. Even geen zware wolken boven mijn hoofd. 'Go with the flow, you crazy', zou Juul nu zeggen. Ook al ben ik nog steeds boos op haar en negeer ik haar berichten na de laatste rotstreek, ik voel dat ik haar mis.
'You okay?'
Blijkbaar ben ik afgedwaald in mijn gedachten, want J. kijkt me bezorgd aan.
'Yeah. Where are those pancakes?'
'Waffles, haha! Come on. We are almost there.'
Het gesprek valt geen moment stil. Het voelt alsof we kilometers over elkaars leven in te halen hebben. Niet zo gek, aangezien we elkaar pas vanochtend echt hebben ontmoet. De wafels zijn goddelijk.
‘You see, I told you these are the best.’
Hou je waffel over die wafels, ik wil je zoenen. De woorden spoken door mijn hoofd, maar ik hou ze binnen. Ik schrik van mezelf, maar het is het enige waar ik aan kan denken. Ik vind hem verdomme léúk. Ik kan me niet voorstellen dat ik op dit moment liever ergens anders zou willen zijn dan hier.
‘You are so funny and cute when you look at me like that, haha. What are you thinking about?’
J. kijkt me jongensachtig en stoutmoedig aan. Ik blijf stil. Ik kan moeilijk tegen hem zeggen dat ik me instant fijn en veilig bij hem voel en hem het liefst ongegeneerd zou willen zoenen.
‘Sorry. Must be the crazy night. I am tired.’
‘You want me to take you to the hotel?’
Wil ik dat? Wil ik alleen terug naar het hotel? Trouwens, ik heb maar één nacht geboekt. Hoe laat is het eigenlijk? Shit, mijn spullen!
‘Let’s go.’
Ik maak aanstalten om weg te lopen.
J. rekent snel af en gearmd lopen we naar buiten.
‘Anna!?’
Ik kijk in de ogen van Daan. J. blijft nonchalant met zijn arm om mij heen staan. Bijna genietend van wat er staat te gebeuren. Hem kan niks gebeuren. Hij heeft geen benul van wie Daan is. Onze geschiedenis is hem vreemd.
‘Anna, ben jij het echt? Wat heb je aan in hemelsnaam? En wie is deze gast?’
Mijn hart gaat als een bezetene tekeer. Ik had kunnen weten dat dit te mooi was om waar te zijn. Even helemaal iemand anders zijn. Mét een ander zijn. Alsof ik in de huid gekropen ben van een meisje uit Berlijn dat de geliefde is van deze heerlijke blonde warboel.
Lees ook: Anna Karolina #71: De sekskelder
‘Daan! Ah... je hebt die tent gevonden. ‘
Een schorre vrouwenstem klinkt vanuit de verte. Een van de sloeries van gisteravond kijkt glazig onze kant op.
‘Volgens mij kan ik dat beter aan jou vragen. Maar weet je, je doet je ding maar. Come on J., let's go.’
Geen idee waar ik het lef vandaan haal, maar ik geef J. een volle zoen op zijn mond en draai me samen met hem om.
‘Anna!’
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
