Anna Karolina #132: Twee mannen, één vliegtuig
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Anna zit naast Daan in het vliegtuig, terwijl ze zich had verheugd op een reis met Damir. Kan ze de verleiding met hem in de buurt weerstaan?
De kus van zonet heeft me vanbinnen vervuld met tintelingen en hete schokjes. Ik kan me niet herinneren eerder zo'n immens verlangen te voelen naar iemand. Daan en ik zijn aan elkaar gewaagd en dat was tijdens onze affaire ook zo. Ik voelde me nooit te min of onzeker. En altijd, maar dan ook altijd meer dan Claudia, zijn toenmalige vriendin. Met Damir daarentegen voelt alles anders. Ik ken niemand die is zoals hij. Mysterieus, bijna gevaarlijk, duister en vooral erg volhardend. De seksuele aantrekkingskracht is zo enorm dat mijn onderbuik bijna explodeert van de wild fladderende vlinders.
Lees ook: Anna Karolina #131: Harde kern
Tergend langzaam komen we vooruit in de rij bij de gate. Vanzelfsprekend heeft Damir twee eersteklasplekken geboekt en moet ik nu tijdens het boarden gaan smeken bij het personeel om een plekje in rij 19 naast mijn verloofde. Boos en opgefokt voel ik me. Ik benijd degene die zo een onverwachte upgrade krijgt en 3.33 uur naast mijn seksgod mag plaatsnemen. Ik stel me voor dat het een lekker mokkel is en bal mijn vuisten van frustratie. Mijn hart bonst bij het betreden van het toestel. Wanhopig kijk ik links de eerste klas in. Mijn ogen voelen nat. Ik sjok achter Daan aan en heb me nooit zo klein gevoeld.
'Hier, we zijn er. Ik ga wel langs het gangpad zitten. Meer ruimte voor mijn benen. Geef die koffer maar.'
Ik knik. Het kan me namelijk totaal niet schelen waar ik nu ga zitten. De reis is toch al verpest. Ik probeer mezelf een houding te geven en pak het draaiboek voor de komende dagen erbij. Daan staat op een afstandje ruzie te maken met mijn handbagage die moeizaam in het vak gaat. Ik zucht van irritatie en probeer van de letters voor me iets zinnigs te maken, als ik een klein tikje voel op mijn schouder.
'Mevrouw, u laat iets vallen.'
Een steward overhandigt mij een stukje papier en knipoogt vriendelijk. Ik open het en zie meteen van wie dit is.
'Ik kom zo weer bij u. Drukt u maar op het knopje boven u als u gereed bent.'
Ik wil niet eens weten hoe Damir het voor elkaar heeft gekregen het vliegtuigpersoneel voor zijn karretje te spannen en begin zenuwachtig te lezen.
Ik wil je hier, naast mij. Je kussen, voelen en zacht horen klaarkomen. Ik wacht op je. Kom snel! D.
Met trillende handen zoek ik haastig naar een pen. In de gauwigheid krabbel ik een smiley en 'tot zo' erop en druk in totale paniek op het knopje boven me.
'Zo, die krengen mogen ze ook wel iets groter maken zeg. O schat, ik heb er zo’n zin in. Al een beetje bekomen van de schrik?'
Daan ploft naast me neer, omklemt mijn knie en geeft me een kus op de mond. Een paar tellen later arriveert de vriendelijke steward.
'Mevrouw.'
Lees ook: Anna Karolina #130: Verrassing
'Een glas witte wijn, alsjeblieft.'
Ik graai in mijn portemonnee en druk snel, samen met een briefje van 10, het papiertje weer terug in de hand van de boodschapper. Hij glimlacht flauwtjes en brengt me na zijn loopje richting eerste klas een ijskoud wijntje. In één teug slok ik het naar binnen. Ga ik dit echt doen?
Ik doe niet veel anders dan wat Daan jarenlang bij Claudia geflikt heeft. Kijkend naar zijn verhaal ben ik de bitch die karma heet. Maar hoe kan ik dit voor mezelf goedpraten? Ik sluit mijn ogen, we stijgen op, en op het moment dat het rode lichtje uitgaat, wordt het onschuldige engeltje op mijn schouder door zijn aartsvijand onderuit geschopt.
'Ik voel me niet zo lekker. Mag ik erlangs?'
'Ja schat, de wijn op dit soort vluchten is wrange bocht. Dat had ik je ook kunnen vertellen.'
Ik trek mijn kleding glad, kijk glimlachend om naar Daan en stap vooruit.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
