Anna Karolina #106: De logé
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Eindelijk thuis aangekomen storten Anna en Juul zich uitgeteld in bed. Daan daarentegen is nergens te bekennen.
De ramen kleuren zwart.
'Is Daan al gaan slapen, denk je?'
Juul leunt tegen de deurpost alsof ze haar laatste energie aan het opsparen is om heelhuids in bed te geraken.
'Lijkt me niet. Hij moest langer doorwerken vanavond. Maar het is nu al half elf, ik geloof niet dat hij nog op kantoor is.'
Lees ook: Anna Karolina #105: De hete treinreis
Ik draai de sleutel om en voel hoe de deur tweemaal op slot is gedraaid. Shit, volgens mij is hij echt nog niet thuis gekomen. Het is koel en doodstil binnen. Duidelijk. Daan is er niet. Vreemd, want na het rare anonieme berichtje zonet heb ik geen nieuws van hem ontvangen. Ik check nog eens en zie dat de twee vinkjes ook niet blauw kleuren. Daan heeft het bericht over de logeerpartij van Juul niet eens gelezen. Shit. Moet ik ook nog in de weer met haar bed.
'Schat, je gaat met mij mee. Ik heb geen energie om je bed op te maken. Ik schrijf wel een briefje dat Daan op de bank mag.'
Ik krabbel in het duister wat op een verloren post-it en strompel samen met Juul naar boven. Na een korte hete douche kruip ik naast haar. Juul valt binnen een paar tellen in een diepe slaap. Haar adem klinkt onregelmatig en schokkerig. Ik doe mijn oordopjes in en val na een paar keer draaien in een kolkende droom. Deze keer zie ik geen Damir. Deze keer ren ik heel hard weg van iets of iemand. Maar ik kom niet vooruit. Ik wil omhoog. Ik wil vliegen. Maar mijn voeten blijven steken in de grond. Alsof er zwarte, lauwwarme, kleverige pek aan mijn benen zit en ik maar geen verlichting kan vinden.
Middenin de nacht word ik verward wakker. Juul heeft zichzelf omwikkeld met het deken en ik voel dat mijn lijf bezweet en tegelijk ijskoud is. Een huivering trekt door mijn lichaam. Waar is Daan? Hij moet toch al thuis zijn. Ik stap langzaam uit bed en ga stapje voor stapje in het pikkedonker de trap af. Alles is stil. De bank is leeg. Het huis is koud. Hij is er niet. Fuck.
Snel ga ik weer richting slaapkamer en grijp mijn mobiel. Met een kloppend hart hoor ik de telefoon overgaan.
'Hi, hoi.'
'Daan, schat, ben je oké?'
'Eh, ja, shit, nee joh, ja, ben in slaap gesukkeld op kantoor. Ik kom eraan.'
'Heb je mijn berichtje niet ontvangen?'
Er komt geen antwoord en ik zie dat-ie al opgehangen heeft. Pff, oké. Dan maar even een kopje warme melk maken en weer het bed in. Een paar minuten later ga ik op de bank zitten en drink ik langzaam het warme brouwsel op. Zo lekker dit. Ik smelt helemaal weg in de bank. En voor ik het weet lig ik uitgeteld te ronken.
Lees ook: Anna Karolina #104: De verlossing
Pas de volgende ochtend word ik wakker van het zonlicht dat ongewild naar binnen schijnt. Hé, heeft Daan me gewoon op de bank laten liggen? Ook niet aardig. En dan bedenk ik me dat hij middenin de nacht binnen is gekomen en me blijkbaar helemaal niet heeft zien liggen. Net als mijn briefje. Maar... als hij mij voorbijgelopen is, dan ligt hij nu boven. Naast Juul!
Een hete stoot angst en ongemak vult mijn koude ledematen. Als ze gewoon liggen te slapen dan is er niks aan de hand. Anna, blijf rustig, probeer ik mezelf toe te spreken. En dan zie ik dat mijn grootste angst werkelijkheid is geworden.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
Anna Karolina is even op vakantie, daarom blikken we op andc.tv de komende weken terug op het moment dat ze Damir ontmoette.
