Anna Karolina #143: In shock
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Maar het wordt steeds duidelijker voor Anna dat Damir niet altijd de juiste persoon voor haar is.
'Rustig nou maar. Het komt goed. Laten we er eerst voor zorgen dat we hier ongezien wegkomen.'
Lees ook: Anna Karolina #142: De liefdesverklaring
Met zijn sterke hand pakt Damir mijn hoofd vast en legt deze op zijn borst. Ik voel me er niet helemaal goed bij, het voelt alsof hij me de mond wil snoeren. We checken uit, contacten het oude hotel en laten onze spullen naar het vliegveld vervoeren. Hier hebben we geen bagage en verder ook niks meer te zoeken en we verlaten het chaotische centrum van Marrakesh. Al snel arriveert de taxi en de airco koelt mijn aanwezige boosheid iets af, maar zeker niet helemaal. Dit was mijn eerste opdracht voor In Touch en al heb ik het er best goed vanaf gebracht en vermoed ik dat niemand door had wat zich daadwerkelijk afspeelde, voor mij was deze reis een complete hel. Alles draaide óf om Daan óf om Damir. Alles wat ik deed was een pure reactie op de aanwezigheid van die twee. Ik verlang naar mijn eigen bed. Mijn oude bed, welteverstaan. Toen alles nog gewoon was. De tijd voor de affaire met Daan. Nu heb ik niks. Ik kan niet naar het huis van Daan en mij zonder me rot te voelen, Damir is er klaarblijkelijk niet klaar voor om stappen te nemen, gelijk heeft ie ook.
Dat wordt dan weer op de bank bij Juul slapen. Terug bij af. Alsof ik weer een ongeleid projectiel ben dat niet weet waar ze heen moet in het leven. Liefde staat bij mij altijd op de eerste plaats, maar ik krijg er nu een beetje een rare nasmaak van.
'Als we terug zijn is het misschien beter om elkaar minder te zien.'
Ik zeg de woorden tegen de ruit van de taxi. Damir aankijken durf ik niet.
'Hoe dat ineens?'
'Het wordt me allemaal teveel. Wij, deze hele operatie met al die vage lui waar jij voor werkt, meiden zoals die chick in Tilburg, die je vast en zeker onder je sneltoets hebt staan, Daan, mijn verloving. Moet ik nog doorgaan?'
'Anna, Anna, Anna, wat ben jij een zeikerd zeg.'
Zijn woorden snijden door mijn hart. Ik voel gewoonweg hoe mijn hart bloedt. Ik stroom leeg en zak dieper weg in de zitting.
'Begrijp me niet verkeerd meisje, maar dat zelfmedelijden van jou is zo ongepast. Heb je enig idee in wat voor shit ik zit?'
'Nee en dat kan me ook ineens helemaal niks schelen!'
Ik gil het uit en trek aan de deur.
'Stop, please stop the car.'
'No. Drive.'
Damirs stem klink zo hard en zwaar dat zelfs de taxichauffeur omhoog veert. Hij gehoorzaamt hem en rijdt nu sneller dan net door richting het vliegveld.
Lees ook: Anna Karolina #141: De onomkeerbare nacht
'Ik wil geen ruzie nu Anna. Ik snap waarom je het doet. Maar ik kan je de zekerheid die je wilt van mij nu niet geven. Ik heb toch verdomme gezegd dat ik van je hou. Je bent van mij en dat blijft zo. Maar wel onder mijn voorwaarden en niet die van een verwend klein kind. Gedraag je als een vrouw, wil je.'
Het draait allemaal weer om hem. Natuurlijk draait het om hem. Mijn tranen komen eerst zachtjes, maar als snel jank ik als een wolf. Ik laat het allemaal gaan en vreemd genoeg voelt het lekker. Damir pakt me vast en houdt me stevig tegen zijn borstkas aan. Ik krijg geen lucht.
'Laat me eerst alles oplossen thuis met Joost en dan zien we verder. Beloof me dat je blijft.'
De blik van Damir verslindt me en alles vervaagd.
'Airport. Sir, madam.'
Saved by the driver. We stappen in stilte uit en ik begin me voor het eerst echt af te vragen wat ik echt wil.
Wordt vervolgd
