Anna Karolina #109: De ongenode gast
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Anna's reddingsactie mondt al snel weer uit in ruzie met Juul. Op weg naar Daan, loopt Anna iemand anders tegen het hete lijf.
Ik ren achter Juul de straat op.
'Juul, waar ga je heen?’
Ik probeer haar vast te pakken aan haar arm, maar ze glipt weg.
'Laat me los, ik ben geen klein kind.'
'Alsjeblieft Juul, sorry. Maar vertel me alsjeblieft wat je weet van die twee gasten.'
Lees ook: Anna Karolina #108: De aanhouder wint
'Doe even normaal zeg. Het leven is geen film. Wat denk je nou? Joost was gewoon een foute scharrel en Damir is zijn baas of zoiets. Ja, weet ik veel. Waar bemoei je je mee?'
'Gaan we weer op die toer? Ik heb je verdomme gisteren moeten redden van die eikels. Juul, die Damir zit achter me aan. Ik wil weten hoe gevaarlijk hij is.'
'Ja, ja, het gaat allemaal om jou, Anna. Hij belde míj, ja. Hij wilde alleen maar weten of ik veilig ben. Dit gaat niet om jou. Luister, ik ben al weg, oké? Dus dan heeft het sowieso niks meer met jou te maken. Ik zal hem wel laten weten dat ik niet meer bij jou logeer. Eens kijken of-ie je dan nog lastigvalt.'
Ze loopt weg, en draait zich na een paar stappen om.
'O, en nog iets, ik sliep niet hoor. Als ik had gewild, had ik zo met die man van je kunnen rampetampen. Dus een klein bedankje is wel op zijn plaats.'
De tranen springen in mijn ogen. Ik ben witheet van woede. Ik snap niet waar ik dit aan heb verdiend. Misschien had Henk Westbroek wel gelijk: vriendschap is een illusie.
Ik gooi het eruit voor ik het doorheb en loop compleet opgefokt weer terug naar huis. Natuurlijk maak ik me zorgen om Juul, maar wat mij betreft heb ik voor nu wel genoeg gedaan. Na haar kwetsende woorden van zojuist kan ik haar niet eens meer aankijken. Wedden dat ze vanavond met haar staart tussen de benen voor de deur staat? Haar appartement is verhuurd. Waar moet ze anders heen?
Trouwens, het meeste zorgen baart me het gedrag van Daan. Hij lijkt bijna blij dat Juul problemen heeft en bij ons logeert, zodat ik iets om handen heb. Het zit me dwars en ik besluit hoe dan ook vandaag nog langs zijn werk te gaan. Hij zal wel denken, twee dagen achter elkaar, maar het voelt niet goed.
Gisteren mondde mijn onverwachte bezoek uit in een heftige vrijpartij. En ik kan me herinneren dat Daan zei dat ik altijd wel mag langskomen. Maar first things first, ik ga me eens op mijn lijstje van gisteren storten. Nieuwe job zoeken bombardeer ik ter plekke tot prioriteit van de ochtend.
Lees ook: Anna Karolina #107: Overuren
Ik reageer op een drietal vacatures bij leuke modemerken en een job op een redactie die me te gek lijkt en waar ik stiekem het meeste op hoop. Ergens heeft Juul gelijk dat mijn leven de afgelopen maanden alleen nog maar om Daan draait. Nu we samenwonen lijken we eerder op een tuinset dan een sexy chaise longue. Daar gaan we maar eens snel verandering in brengen, denk ik zo. Ik kleed me aan, veeg een lik gloss op mijn lippen, grijp mijn sleutels en open in vol enthousiasme de deur.
'Waar ga jij naartoe?'
'Damir.'
'Kom, geef me een kus. Ik heb je gemist.'
'Doe even normaal, gek. Ik ken je niet eens.'
Hij grijnst zijn arrogante lach en pakt me brutaal en hard bij mijn middel. Ik sta klem en probeer mezelf met al mijn kracht los te wurmen.
'Als je me nu niet loslaat ga ik gillen. Echt!'
'Doe dan.'
Ik open mijn mond maar Damir smoort mijn kreet en drukt zijn lippen op de mijne.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
