Deel 25: Déjà vu
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Zo is ze verliefd op Daan, maar er is één probleem: Daan heeft een vriendin.
Ineens word ik wakker geschud door een inkomend wisselgesprek. Ik druk het nummer van Claudia van schrik weer weg en neem op. What was I thinking?
‘Anna. Ben je thuis?’
Lees ook: Deel 24: Nu of nooit
Gelukkig, het is Juul. Ze zou inderdaad nog bellen vanavond.
‘Ja. Daan was hier. Ik vertel het je morgen. Ik ga naar bed. Ik ben klaar met deze dag.’
‘Niks ervan. Nico is over uit Praag. Je weet wel, mijn scharrel van een paar jaar terug. Zeg eens hi tegen Nico…’
(…)
‘Anna, ben je er nog?’
‘Ja, sorry, maar ik kan hier nu echt niets mee, Juul. Je weet hoe rot ik me voel.’
‘Anna, luister. Hij is hier maar twee dagen, voor zaken, en hij heeft een collega mee.’ Op fluistertoon vervolgt Juul: ‘Hij is niet normaal lekker. Helemaal jouw type.’
‘Juul, alsjeblieft. Hoeveel heb je gedronken?’
Ik hoor alleen wat gelach en vage geluiden. En dan weer de hysterisch blije stem van Juul.
‘Doe een jurkje aan en we gaan. Het is pas twaalf of zo. Genoeg misère voor één dag.’
‘Juul, ben je gek geworden?’
Het laatste waar ik nu zin in heb is nóg een hoofdstuk toevoegen aan deze toch al niet te bevatten dag.
‘We komen je ophalen. Tien minuten. Doei.’
Kan mijn leven nog gekker worden? Daan, die nu alles aan het opbiechten is aan Claudia. Claudia, die zo meteen zal zien dat ze een gemiste oproep heeft van mij. En ik, lopend naar mijn kast om te bepalen wat past bij mijn rouwstemming. Want laten we wel wezen: Daan zal om vergeving smeken, Claudia zal haar hand over haar hart strijken en ik ga de boeken in als de slet van het jaar. Ik pak een willekeurig jurkje uit mijn kast, smeer rode lippenstift op mijn lippen en spuit slordig wat beach spray en haarlak in mijn haren. Klaar!
Juul heeft niets te veel gezegd. Michael, de vriend van Nico, is van het kaliber ‘lekker hapje’. Stoppelbaard, brede schouders en bijpassende lach. Op onze bestemming aangekomen lijkt mijn leven zo simpel als wat. Ik sta met een glas champagne tussen hippe, mooie types een beetje mee te deinen op de muziek. De wereld met Daan en Claudia lijkt mijlenver weg. Michael wijkt de hele avond niet van mijn zijde.
‘You look so beautiful. I want to take you to my room.’
Je kon erop wachten.
‘It has been a weird couple of days for me. Let’s just dance. Okay?’
‘Relationship drama?’
Ik blijf stil. Hij heeft gelukkig snel in de gaten dat doorvragen geen zin heeft.
‘As you wish. But I’ll bring you home later. I mean, just to know you are safe.’
‘Okay.’
Na vieren is het gedaan met de pret en met mij.
‘No problem beauty. I’ll take you home. As promised.’
Ik laat me door Michael naar de uitgang leiden. Juul en Nico blijven − feestend − achter. Gelukkig probeert de man niets, gedurende de rit van twintig minuten. Galant als hij is, stapt hij eerst uit en helpt me uit de limousine.
‘I am also here tomorrow. In case you change your mind.’
Hij pakt me vast en drukt zachtjes een kus op mijn wang en een visitekaartje in mijn handen. Ik laat hem, draai me met een lach om en loop richting de realiteit. Als in een déjà vu zie ik Daan ineens voor me staan. Ik twijfel nog of ik hallucineer door te veel alcohol, maar zijn woedende blik is nieuw voor me.
‘Anna, ik sta voor de tweede keer vandaag als een sukkel op je stoep te wachten. Verdomme. Zeg me dat ik geen grote fout heb gemaakt?’
Ik kijk naar de weekendtas die naast zijn schoenen staat.
Lees hier meer verhalen van Anna Karolina.
