Anna Karolina #70: Onaangename verrassing
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar leven met Daan kan eindelijk beginnen. Na een ruzie is hij met de noorderzon vertrokken. Anna heeft hem opgespoord, maar daar wacht een onaangename verrassing.
Dat het niet om de bestemming gaat maar om de reis, klinkt pretentieus en cool, maar ik vervloek het. Dat mijn relatie met Daan op een flinke internationale onderneming begint te lijken, maakt me alleen maar onzeker en zenuwachtig. Ik voel me net een in rondjes draaiende poes die maar geen juiste slaaphouding kan vinden. Ben ik een saaie doos als ik zeg dat ik juist wel wil stilstaan? Voor een tijdje samen op één plek blijven hangen. Gewoonweg zijn in plaats van al dat gejaag. Wanneer houdt dit op?
Lees ook: Anna Karolina #69: De achtervolging
Dat vraag ik me allemaal af terwijl ik in stoel 27B zit. Intussen slaat de twijfel toe of Daan dit wel leuk gaat vinden, maar het is tijd om mijn gevoel voorop te stellen nu. Ik wil hem zien. Ik wil bij hem zijn en niet langer meer wachten. Eén uur is al te lang. Laat staan de zes dagen die nog over zijn van onze zogenaamde 'op adem komen' week. Ook weer zoiets. Door Daan bedacht. Ik heb er niet om gevraagd.
De vlucht gaat in een waas aan me voorbij en voor ik het weet sta ik met mijn handbagage bij het hotel. Daan is hier. Ik voel het. Boven. In een kamer zonder mij. En zometeen kijk ik hem in de ogen. We zullen elkaar omhelzen en nooit meer loslaten. Ik zal thuis zijn. Ik loop als een glunderend glimwormpje richting de receptie.
'Hello. Good evening. I booked a room this afternoon.'
Ik overhandig de vrolijk kijkende jongeman mijn paspoort. Na wat getik op het toetsenbord krijg ik mijn sleutel en een lief knikje.
'I know it’s an unappropriate question, but would you be able to tell me the room number of mister van der Heijden?'
Ik durf niet direct naar Daan te vragen, maar ga ervan uit dat ze samen of naast elkaar geboekt hebben.
'I’m afraid I cannot give out that information.'
Ik geef niet op en zet mijn allerliefste glimlach op.
'It’s my love, he is the one, and I came all this way to surprise him. Please!'
'All this way? You live in Amsterdam, right?'
Wijsneus.
'Never mind. Thank you.'
Ik wil me omdraaien als ik ineens vastgepakt word bij mijn arm.
'There he is. Eh, are you sure we are talking about the same man?'
Ik draai me om en zie twee mannen arm in arm lopen met vrouwen waar je je als niet-topmodel direct een lelijk eendje bij voelt. De amazones dragen allebei een loeistrakke zwarte mini-rok met netkousen en een doorschijnend zwart gevalletje waar een volle zwarte bh doorheen prikt. Wtf!
Ik herken Daan, hoor zijn lach en kruip snel achter het meubelblok. Ik verberg me knielend achter de balie.
'Eh, Miss. Are you okay?'
Nee natuurlijk niet, sukkel. Ik zie mijn liefde gearmd lopen met een bimbo in fucking Berlijn. Niets aan dit beeld voelt goed.
'Please put my luggage in my room. I will be back.'
Weer word ik beetgepakt.
Lees ook: Anna Karolina #68: De straf
'No offence, but what do you think you're doing looking like this?'
Hij heeft gelijk. Ik kan deze oorlog niet winnen in mijn jeans en sneakers. Fuck.
De receptionist pakt mijn koffer en sleurt me de ruimte achter de balie in.
'I know where those men are going, and trust me, you will not fit in.'
Ik kijk een ruimte in vol met andermans koffers.
'Take your pick!'
Ik heb me wel vaker afgevraagd waar alle spullen blijven die hotelgasten achterlaten na hun bezoek.
'Wow', is het enige dat ik kan uitbrengen.
'Your destination is Berghain. So less is more, and by that I mean literally!'
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
