Anna Karolina #50: Knock-out
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Daan is haar achterna gereisd naar Ibiza en doet haar een aanzoek. En Anna zegt ja. Maar ook haar gogo-danser is haar niet vergeten. En hij blijkt een goede rechtse te hebben.
‘I said: keep your mouth shut.’
Ik heb Daan nog nooit zo opgewonden gezien. Zijn agressie en opgefokte blik zijn totaal nieuw voor me. Hij haalt voor de tweede keer flink uit, maar is net te laat en valt door een elleboogstoot van Daniël achterover. Hij smakt tegen de grond en blijft stil liggen.
Lees ook: Anna Karolina #49: De confrontatie
‘Stop! Please stop.’
Ik ren naar Daan toe. De klap kan niet anders dan loeihard zijn geweest. Hij maakte nog net geen salto.
‘Sta op. Daan. Schat!’
Ik begin hem door elkaar te schudden. Geen idee wat ik in deze situatie anders moet doen.
‘What a sucker. Are you sure you want to leave all this for this sad piece of a man?’
Met walging kijk ik op. De voorheen nog zo stoere en mooie Terminator is nu een vreselijk jong dat zo snel mogelijk uit mijn ogen moet verdwijnen. Hunk of geen hunk, als een man zijn ware, lelijke karakter laat zien, dan helpt een mooi snoetje of sixpack geen ene moer.
‘Leave us alone!’
Ik schreeuw harder dan mijn bedoeling is, maar het boeit me niet. Mijn man ligt bewusteloos op de grond.
‘Suit yourself, foolish girl.’
Ik blijf Daan aaien en prevel in zijn oor.
‘Wakker worden schat, kom op, wakker worden…’
Na een paar minuten ontsnapt er een pijnlijke grom uit zijn mond.
‘Schat. Rustig aan, blijf nog even liggen.’
Hij opent zijn ogen en kijkt om zich heen.
‘Is die idioot al weg?’ ‘Stil maar. Ja, hij is weg.’
‘Dus, dit was jouw Ibizaliefje. Lekker cliché, Anna. Maar kom, we laten deze dag niet verpesten door dit akkefietje. Ik heb lekkere spullen gehaald.’
Sneller dan je zou verwachten staat Daan op. Hij raapt een voor een de ontsnapte appels van de grond, knipoogt naar me, en loopt richting het huis. Ik kan niet anders dan hem murw achternalopen. Hoe kan hij nou zo snel weer vrolijk doorlopen?
Lees ook: Anna Karolina #48: Onverwacht bezoek
‘Ga je nou serieus doen alsof er niks gebeurd is? Hij heeft je knock-out geslagen!’
‘Ah joh, laat gaan. Ik heb een beetje gefaked. Wat had ik anders moeten doen. Kijk wat voor homp vlees je uitgekozen hebt. Daar had ik toch geen kans bij.’
‘Dus je deed maar alsof?’
‘Had ik niks moeten doen dan? Had ik dat tuig gewoon in mijn gezicht moeten laten vertellen dat ik niet met jou moet trouwen omdat je een of ander eilandsletje bent? Had je dat liever gehad?’
‘Nee…’
‘Nou dan. Zie het maar als een bewijs dat ik helemaal gek op je ben. Kom hier.’
Gek ben je in ieder geval. Ik schrik van de stem in mijn hoofd. Ik kijk uit het keukenraam en zie in de verte Daniël verslagen door het zand wegslenteren.
Naast mij is Daan vrolijk aan het neuriën alsof er niks aan de hand is. Hij vindt het blijkbaar geen probleem dat we overal een spoor van vernieling achterlaten. Claudia, Boris, Daniël en ook nog Juul die kwaad is… Wat als wij nou eenmaal gedoemd zijn om te mislukken en ik straks met de gebakken eieren zit?
‘De eitjes zijn klaar. Kom, dagdromer.’
Op dit soort momenten zou ik willen dat mijn gedachten zichzelf stopzetten. Dat ik de boel de boel kan laten en kan genieten. Maar het enige dat door mijn hoofd spookt is twijfel: heb ik wel de juiste keuze gemaakt? Hoe goed ken ik Daan eigenlijk? Hoe gaat dit verder als we terug in Nederland zijn? Een klein rood doosje siert mijn bord.
‘Verrassing!’
Wordt vervolgd.
Lees hier meer verhalen van Anna Karolina.
