Anna Karolina #169: Anna's bachelorette
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Anna's collega Jessica heeft een verrassing geregeld, maar die verloopt totaal anders dan Anna had gehoopt.
Het is morgen al. De bruiloft. Niet te geloven hoe de afgelopen weken voorbij zijn gevlogen. De routine van iedere dag was dan ook hetzelfde. Kirren op de redactie over de jurk die ik eindelijk gevonden heb, Jessica die met haar opgewonden stem iedere keer aan mijn bureau kwam hangen en maar niet uitgesproken raakte over 'De Dag', Daan die superlief iedere avond op tijd thuis kwam van zijn werk. Absurd hoe liefdevol mijn leven ineens aanvoelt nu ik die klootzak weggesneden heb uit mijn lijf. Zo zie je maar dat het helemaal klopt, dat verhaaltje over die twee wolven: de ene slecht en de andere goed, die binnenin jezelf vechten om je aandacht. Degene die je voedt, die wordt groter en groter, en degene die je hongerig achterlaat, trekt zich terug en verdwijnt. Daan en Damir zijn mijn twee wolven, en de één heb ik nu hongerig in zijn hol terug laten kruipen.
Lees ook: Anna Karolina #168: Damirs kant van het verhaal
Misschien kinderachtig, maar ik heb alle appjes van Juul vanaf de dag van de confrontatie met haar en Damir genegeerd. Damirs nummer heb ik sowieso, uit zelfbescherming, voor het slapen gaan in de nacht van mijn keuze, geblokt. Laat hem maar lekker zijn ding doen. Alles aan ons was toch nep. En ook al doet hij alsof het allemaal niks voorstelt met Juul, dat hij denkt dat neuken met mijn beste vriendin acceptabel is, laat alleen maar blijken dat hij niet uit mijn stuk hout is gesneden. Hij is niet mijn mens. Vanaf dat moment verwerd hij een vreemde voor mij. Ik staar naar mijn telefoon. Alweer?! Iedere dag een gemist belletje van een anonieme beller. Whatever. Ik zucht. Tijd om naar huis te gaan.
'Ben je er klaar voor, bride to be?'
Jessica staart me als een malloot met haar grote kijkers aan.
'Waarvoor?'
'Je bachelorette, gekkie. Je denkt toch niet dat je zomaar van de markt afgaat. Go out with a big bang, baby!'
Dat arme kind heeft te veel films gezien, zo nep opgefokt doet ze, maar ergens vind ik het ook een beetje aandoenlijk. Lachend volg ik haar naar buiten. Een te hysterisch roze limousine staat voor, en ik vraag me ten zeerste af wie er allemaal in kunnen zitten, aangezien ik niet zoveel vrienden meer over heb.
Ze loopt voor me uit en laat zichzelf lomp in de lederen bekleding vallen. Er is verder helemaal niemand en ik heb nog nooit zoiets zieligs gezien. Het enige lichtpuntje is de grote champagnefles in de koeler die me eenzaam aanstaart.
'Zijn we met z'n tweetjes?'
'Nee joh, mallerd, kom, de rest pikken we onderweg op.'
'Wie is de rest?'
'Kom nou maar.'
Ze zet een goedkoop kroontje op mijn hoofd en begint aan de fles te trekken. Met enige tegenzin laat ik me tegenover haar zakken op de bank. Ach ja, je trouwt maar een keer. Tenminste, als je het goed doet. En eerlijk gezegd ben ik zeker wel toe aan een flinke borrel. Ik gil het uit van fake plezier en de chauffeur laat Girls just wanna have fun keihard door de speakers knallen.
Na een ritje van een paar minuten stoppen we.
Verwachtingsvol kijk ik naar buiten. Oh shit. Ik had Jessica in moeten lichten over mijn doodgebloeide vriendschap. We staan voor het huis waar Damir en Juul vadertje en moedertje spelen.
'Jes, ik wil hier weg. Sorry, ik had het je moeten vertellen, ik heb ruzie met Juul. Ik wil haar er niet bij.'
'Doe niet zo mal. Dit is te belangrijk. Je beste vriendin moet aanwezig zijn op je bachelorette en hallo, ze is er morgen toch ook bij?!'
Niet eens over nagedacht, maar het idee dat mijn allerbeste vriendin mijn huwelijk gaat missen stemt me direct verdrietig. Ik sla mijn ogen toe.
'Zie je wel. Ik ga haar halen.'
Ik blijf roerloos in de wagen zitten en klem mijn armen om mezelf heen, alsof ik mezelf denk te kunnen troosten in deze misère. De deur knalt ineens hard open en dicht.
'Anna. We moeten praten. Rijden. Nu.'
Verschrikt kijk ik op in de vermoeide ogen van Damir. Nog nooit heb ik hem zo gezien. Ik voel angst, bezorgdheid en opwinding tegelijk.
Lees ook: Anna Karolina #167: Anna's keuze
'Hoeveel nachten heb jij niet geslapen? Man, wat zie je eruit.'
De wagen beweegt en ik reik naar de deur.
'Anna, je moet luisteren.'
'Ik moet helemaal niks. Laat me eruit.'
Hij veert op en laat zichzelf als een verslagen lappepop in mijn armen vallen. Ik sla hem van me af.
'Wat doe je? Ik wil je niet. Ik ga morgen trouwen. Laat me met rust. Je bent gek.'
Even blijft Damir roerloos op de grond zitten en dan ineens, volkomen zeker van zijn zaak, vleit-ie zich naast me op de bank.
'Ik heb ertegen gevochten, maar het heeft geen zin. Ik hou van je.'
Mijn knieën trillen, mijn adem raast als een bezetene door mijn longen, de ruimte vult zich met de verstikkende seksuele aantrekkingskracht en ik verlies compleet de realiteit uit het oog.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
