Deel 22: Een wandelend cliché
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Zo is ze verliefd op Daan, maar er is één probleem: Daan heeft een vriendin.
Dit soort dingen gebeuren toch alleen in soaps, niet in real life. Mijn grootste angst is werkelijkheid geworden. Na jaren van stiekem gedoe is niets meer gewoon spannend en leuk. Ons geheim, mijn dubbelleven: het ligt nu op straat. Wat is Daan allemaal aan het vertellen aan haar? Hoe zal hij over ons praten? En zij, wat moet zij wel niet van mij denken? Ik ben verdomme de andere vrouw. Niemand, maar dan ook niemand, zal ooit mijn kant van het verhaal kiezen. Ik ben er vrijwillig en bij mijn volle verstand ingestapt. Ik wist dat hij een relatie had en toch ben ik erin meegegaan. Argumenten als pure passie, aantrekkingskracht, al dat soort zaken - niemand zal me serieus nemen.
Lees ook: Deel 21: Op heterdaad
Vreemdgaan, dat is wat het is, van zijn kant. En ik, ik ben een egoïstische slet. Zo on top of the world en begeerd als ik me jarenlang heb gevoeld, zo laag en klein voel ik me nu. Ik heb de grote erecode verbroken. Ik ben niets meer dan een wandelend cliché.
Ik wil alleen zijn. Ik heb totaal geen behoefte om op Juul te wachten bij haar thuis, maar er zit niets anders op. Ik kan haar niet voor de zoveelste keer buitensluiten. Ik koop twee flessen wijn, laat bij Juul het bad vollopen en ga als een zombie erin zitten, tot mijn huid verschrompelt en ik eruitzie als een oude pruim.
‘Anna, ik ben thuis. Waar ben je?’
De stem van Juul klinkt zorgelijk.
‘Hier.’
‘Anna, kom eruit. Het water is koud. Kom. Vertel me alles.’
Ik stap uit het bad en doe mijn boetekleed weer aan. Ik doe verslag van de horrormiddag, maar laat Daans reactie op mijn vraag of hij misschien méér wil dan alleen de seksrelatie achterwege. Ik besef dat ik het weer doe, Juul niet alles vertellen, maar ik kan het niet. Ik krijg het gewoonweg niet uit mijn strot.
‘Pff, wat een gedoe. Anna. Wat wil je nu gaan doen? Heb je al iets van hem gehoord?’
‘Geen idee. Ik durf niet eens op mijn telefoon te kijken.’
‘Maar wat wil je? Zeg het maar. Ik ga je niet veroordelen. Je bent mijn vriendin.’
‘Geen idee wat ik wil. Me in ieder geval niet zo rot voelen.’
Juul reageert milder dan ik had verwacht. Daarom voel ik me nog schuldiger dat ik haar weer buitensluit, over een eventuele toekomst met Daan. Maar dat is nu niet aan de orde. Ik heb totaal geen controle over wat nu in gang is gezet.
‘Blijf in ieder geval vannacht bij me.’
‘Nee, ik wil alleen zijn, sorry. Ik ga zo naar huis.’
We drinken de tweede fles leeg en ik bel een taxi. Het is inmiddels half elf en het enige wat ik wil is slapen en de volgende dag wakker worden uit deze nachtmerrie.
‘Slaap lekker straks, en geen gekke dingen doen. Bel me als je thuis bent.’
Ik kijk haar met een opgetrokken wenkbrauw aan. Gekke dingen doen? Daar heb ik mijn buik vol van na vandaag. Ik stap in de taxi en haal mijn telefoon uit mijn tas. Vier gemiste oproepen. Drie van Daan en één van een onbekend nummer. En een voicemailbericht.
‘Anna. Met Claudia. Bel me terug.’
Ik versteen. Hij heeft haar mijn fucking nummer gegeven. Klootzak. Waarom?
Ik blijf naar mijn scherm staren totdat de chauffeur aandringt dat we er zijn. De deur zwaait open.
‘Anna.’
Daan?
‘Anna, waar was je? Ik wacht verdomme al een uur buiten.’
‘Ik, ik was even… Wat maakt het uit waar ik was. Wat doe jij hier?’
‘We moeten praten. Nu.’
