Anna Karolina #62: Niet verliefd
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar leven met Daan kan eindelijk beginnen. Ze zijn verloofd, maar is hij überhaupt wel verliefd?
‘Oké, nee, ik ben nooit verliefd op je geweest. Maar ja wat wil dat zeggen? Ik ben, om in jouw termen te spreken, wel verliefd geweest op Claudia. En dat is voorbij. Dus wat maakt het uit? Ik kies jou. Ik wil bij jou zijn. Verliefd zijn is voor tieners.’
Lees ook: Anna Karolina #61: Gewetenloos
‘Waarom? Vertel me dan eens wat de reden is dat je bij mij wilt zijn?’
‘Ja, hallo... eh, weet ik veel. Omdat ik me goed voel bij je. Omdat ik zie dat je van me houdt. Ik zie het in je ogen. Hoe je naar me kijkt. Ik weet dat jij me niet zult bedriegen. Dat je alles zult doen om me blij te maken. En ja, natuurlijk ben je ook lief enzo. En de seks is lekker. We kennen elkaar al jaren. Anna, kom op, je snapt toch zelf wel hoe het zit.’
Als ik terugdenk aan al onze geheime nachten besef ik nu dat het altijd gebeurde onder het genot van alcohol en pure seksuele extase. Waar de realiteit en rationeel denken ons niet te pakken konden krijgen. Alles wat er gebeurde en werd gezegd, was omgeven door een waas van bedwelming. De woorden die ik nu hoor komen hard aan, maar ergens voelen ze als het meest ware dat ik uit Daans mond heb gehoord. Geen vleierij. Pure, naakte woorden.
‘Dus je kiest voor mij omdat ik je een goed gevoel geef over jezelf.’
‘Argh Anna, je bent ongelooflijk. Het lijkt iedere keer alsof je me op iets wilt pakken. Wil je dat ik in een val trap zodat je me af kunt zeiken? Hoeveel meer moet ik doen om je te laten zien dat ik verder met je wil? Ik begin mijn geduld een beetje te verliezen nu.’
Daan gaat naast me op bed zitten en pakt mijn hand.
‘Dit gaat niet goed zo.’
‘Sorry, ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet doen nu.’
Even blijft het stil.
‘Ik heb een idee, Anna. Laten we doen alsof we elkaar pas net hebben ontmoet. Nu voelt het alsof we verdrinken in alle stront van die oude koeien uit het verleden. En dat wil ik niet. Ik wil gelukkig zijn. En ik denk dat ik dat kan worden met jou.’
Je kan veel van hem zeggen vandaag, maar dit is raak. Touché. Ik glimlach om ons, om de situatie en om het feit dat hij weer eens gelijk heeft.
‘Dank je, Daan.’
‘Waarvoor?’
‘Dat je blijkbaar de meest volwassene bent van ons tweeën. Ik denk dat het eigenlijk ook beter is als ik…’
‘…voorlopig nog even niet hier ga wonen?’
‘Ja.’
‘Je weet dat ik je niet weg wil hebben, maar het lijkt me inderdaad het beste voor ons allebei om even een beetje afstand te nemen. Niet van elkaar, maar van alles wat de afgelopen weken is gebeurd. Claudia, Ibiza, Monique, alles. Even op adem komen. Laten we zeggen, een weekje?’
Lees ook: Anna Karolina #60: Op visite
Ik knik. Resetten. Daar was dat hele tripje naar Ibiza eigenlijk voor bedoeld. Maar als ik eraan terugdenk was dat het in de verste verte niet. Ik had seks met een gogo-danser, heb me verloofd en ben zelfs eerder teruggevlogen om in te trekken bij Daan. What was I thinking?
‘Eén week. Dan ben ik terug.’
Ik knipoog en pak een klein tasje mee. De rest laat ik achter voor over een week.
Als de deur achter me dichtvalt, bel ik Juul.
‘Anna, fuck, wat heb ik je gemist.’
‘Ik ben onderweg.’
Ik kijk om en ineens bekruipt me de angstige gedachte dat ik hier misschien niet meer terugkom.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
