Anna Karolina #111: Damir meets Daan
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Tot Anna's afschuw loopt Damir het kantoor binnen van Daan. Dit is wel het laatste ménage à trois waarop ze had gehoopt. Of moeten we zeggen: quatre?
Ik doe een paar ferme stappen richting de lift en blijf net een centimeter van Damir af staan.
'Wat doe jij hier? Ben je gek geworden?' Ik verhoog mijn volume om mijn woorden kracht bij te zetten.
'Anna, rustig. Zo meteen zul je inzien dat je beter met mij mee kunt gaan.'
Lees ook: Anna Karolina #110: De zoen
'Alsjeblieft, niet doen.' Deze keer zeg ik het zachtjes, zodat alleen Damir me hoort. Hij lijkt blij met deze onverwachte uiting van intimiteit.
'Waar ben je bang voor meisje?', fluistert hij terug met zijn hese stem. En al vecht ik ertegen, zijn aanwezigheid wind me op. Het gevaar van de situatie en de onzekerheid waarmee het samengaat, doen me meer dan ik wil. In gedachten schreeuw ik mezelf toe dat ik normaal moet doen. Ik wil hem slaan en weer terug de lift in duwen, maar mijn lichaam werkt niet mee.
'Anna, wie is deze kerel?'
Daan kijkt ons met opgetrokken wenkbrauwen aan en ik zie dat hij de situatie niet vertrouwt. Damir grijnst, duwt me zachtjes opzij en loopt richting Daan.
'Damir, aangenaam.'
Damir steekt zijn klauwen naar Daan uit en tot mijn verbazing schudden ze elkaar de hand.
'Vind jij het oké als ik Anna onder vier ogen spreek? Ze heeft iets van mij wat ik graag terug wil hebben.' En dan buigt hij zich naar voren en zegt iets in Daan zijn oor.
Daan knikt en laat zijn hoofd hangen. Ik sta perplex. Mijn man laat deze vreemdeling gewoon zijn gang gaan!
'Kom je, Anna.' Damir duwt me zachtjes voor zich uit de gang in.
'Anna…'
Lees ook: Anna Karolina #109: De ongenode gast
Ik heb geen geduld om hem te laten uitpraten.
'Ik snap jou niet. Wat wil je van me? Hoe vaak wil je dit riedeltje nog afdraaien?'
'Dat weet je best.'
'Vergeet het nou maar. Zet dat hele Tilburg-verhaal uit je hoofd. Het was allemaal niet echt. Wist ik veel dat Juul daar niet was. Het is allemaal één groot misverstand.'
'Dus ik moet jou maar vergeten? Dat is wat je zegt. Jij wil je leven voortzetten met die droeftoeter die het overduidelijk met zijn stagiaire doet.'
'Wat zeg jij?'
'Ja schatje. Als ik dacht geen kans te maken stond ik hier niet. Kijk maar.'
Damir duwt me zijn mobiel onder de ogen met een troebele foto van iets dat moet lijken op een omhelzing van Daan met het blonde ambitieuze tutje.
'Wow, wat een lage actie zeg. Dat hoeft nog niks te betekenen. Ze werken samen aan een project.'
'Oké, als jij dat gelooft dan laat ik je met rust. Je hebt tot acht uur vanavond. Ik blijf niet eeuwig wachten. Maar nogmaals, als ik mijn zinnen ergens op heb gezet dan krijg ik het. Dus we kunnen moeilijk doen, of je gaat mee.'
'Hou op. Je bent gek. Er is niks tussen ons.'
'Dus je vindt me niet aantrekkelijk?'
Lees ook: Anna Karolina #108: De aanhouder wint
Ik pers mijn lippen op elkaar.
'En die kus betekende niks voor jou?'
Al zou ik iets willen zeggen, alles blokkeert en ik blijf zwijgen.
'Weet je wat, vraag het hem zelf maar.'
Damir strijkt met de rug van zijn rechterhand over mijn wang en loopt weg.
Dit kan niet waar zijn. Daan en die jonge griet. Ik heb geen idee hoe hij aan die foto komt. Was het van vandaag of van gisterenavond?Hoe harder ik de gedachte weg wil duwen hoe meer ik wanhopig wordt en vrees dat Damir zijn doel heeft bereikt. Ik loop met loodzware passen terug naar Daan.
Daan kijkt alles behalve blij en grijpt me hard bij mijn bovenarm.
'Kan jij mij uitleggen wat hier aan de hand is? En dan graag buiten. Dit is mijn werk. Verdomme Anna.'
'Blijf van me af.' Ik ruk me woedend los.
'Ik ben niet de enige die wat uit te leggen heeft.'
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
