Anna Karolina #163: Juuls slinkse plan
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Anna is trouwjurken aan het passen, maar dat is een stuk minder vermakelijk dan ze had gehoopt. De zenuwen lopen op en Juul doet daar nog een schepje bovenop.
Ik stap naar buiten in een tompoes van een jurk en kijk naar de gezichten van mijn jury. Ze blijven allemaal stil.
'Dit is niks hè?'
Ik zie hoe Juul haar lach probeert in te houden.
'Schat, probeer die roomwitte die ik voor je heb gepakt. Lijkt zoveel op de jurk waarin ik ben getrouwd met je vader.'
'Nou, dat zal geluk brengen!'
Lees ook: Anna Karolina #162: Juul en Damir
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik negen was en mijn vader verdween uit de picture. Mijn moeder kijkt weg en ik besef dat ik haar gekwetst heb met mijn onbezonnen opmerking.
'Mam, sorry. Ik ben niet mezelf. Ik ben zo nerveus voor dit alles. De bruiloft, een leven lang samen met Daan, tenminste, dat is wel de insteek.'
Het feit dat je de aanstaande bruid bent kan je natuurlijk op ieder moment aandragen als een excuus om je totaal te misdragen. Ik kijk bij het uitspreken van de laatste woorden richting Juul, die nu mijn blik ontwijkt en geconcentreerd naar haar mobiel blijft staren.
'Hey, dames, hoe gaat het hier?'
Daan zwalkt nonchalant binnen en kijkt me dromerig aan.
'Wat doe jij hier? Nou, deze jurk wordt het in ieder geval niet, het brengt ongeluk dat je me voor de bruiloft erin ziet, en trouwens, ik zie eruit als een mislukte grote roomsoes.'
'Julia!? Wat heb ik jou lang niet gezien meissie.'
Daan loopt vrolijk naar mijn recentste aartsvijand toe en kust haar.
'Anna, wat leuk dit. Je hebt me niet verteld dat Juul hier ook zou zijn. Waar zat je al die tijd?'
'Ah, je kent me. Hier en daar. Nee, zonder gekkigheid. Ik heb, ja ja, je zult het misschien niet geloven, maar al ruim een paar maanden een relatie.'
'Nee, toch niet met die rare gast? Die Joost.'
Daan kijkt oprecht bezorgd en laat nu ook zijn blik op mij onbegrijpend hangen.
'Nee, nee, die zit vast joh. Weet je dat niet?'
Juul kijkt me smeulend aan, wetende dat ik Daan natuurlijk niks over het gijzelverhaal heb verteld en over de reddingsactie van Damir.
'Wat zeg je nou? Oké. Ja, ik heb begrepen uit de verhalen van Anna dat het bad news was. Maar vertel, wie is het?'
'Weet je wat lovebirds, laten we heel fout een dubbeldate plannen vanavond. Ik heb Anna en jou al zo lang niet gezien. En dan kunnen jullie ook mijn nieuwe liefde ontmoeten. Zeg dat je komt.'
Ik probeer haar blik te vangen. Dit mag ik echt niet laten gebeuren. Ze weet dat ik angstzweet tussen mijn bilnaad heb vloeien en kijkt Daan zoet aan.
'Ja, leuk. Ik ben benieuwd naar de man die jouw hart heeft veroverd.'
Ik voel alles draaien en het koude zweet kruipt vanaf mijn slapen, langs mijn hals, tussen mijn borsten naar beneden. Ik heb het warm en koud tegelijk. De gedachte aan een zogenaamd verliefde Damir, die zoetsappig zit te doen met mijn beste vriendin, wordt me te veel en voor ik het weet verlies ik mijn balans en val. De laatste keer dat dit me overkwam was in Berlijn, in die rare club. Nu ontwaak ik in een bed van voile op een rode zachte vloerbedekking.
Lees ook: Anna Karolina #161: Onverwacht bezoek
'Anna, lieverd. Kom, die jurk zit ook veel te strak. Het is genoeg geweest voor vandaag. Kom.'
Mijn moeder houdt mijn hand vast en Daan helpt haar om me overeind te krijgen.
'Dat etentje houden we tegoed, Juul. Ik breng Anna nu naar huis. Ze is duidelijk helemaal ontdaan van alles.'
'Ik ga mee. Ik laat mijn vriendin nu niet alleen. En jij hebt nog vast wel wat werk te doen.'
'Oké, top. Kom.'
Ik ben te flauw om te protesteren en laat mezelf in de auto hijsen. De hand van Juul ligt in de mijne en voor het eerst ben ik bang voor mijn beste vriendin en haar plan dat mij nog geheel onduidelijk is.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
