Anna Karolina #167: Anna's keuze
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Anna heeft Damir weer gezien en dat brengt wat teweeg. Weer thuis bij Daan staat alles op z'n kop.
Tranen branden in de hoeken van mijn gesloten ogen. Daan drukt zijn lijf op me en ik ga mee met de deining. We hebben seks. Iets heel normaals tussen twee mensen die van elkaar houden, en ik hou van Daan, dus waarom voelt dit zo vreemd en niet oké? Ik weet het antwoord, maar het is te pijnlijk om echt aan te gaan. Beelden van eerder die avond spoken door mijn hoofd. De kus van Damir en mij. Zijn verwarde, duistere blik. Juul die erin is getrapt of zich aardig van de domme houdt.
Lees ook: Anna Karolina #166: Damirs dubbelspel
Waarom moest hij nou mijn leven binnenwandelen? Mijn bestaan vóór hem zag er best prima uit. Toen kon ik nog genieten van ontbijtjes samen met Daan, van het kijken naar nieuwe afleveringen van onze favoriete series, lekker vroeg naar bed, seks hoefde niet eens altijd. De tijd van spannende, hete seks van Daan en mij lag wel een beetje in het verleden, dat hoofdstuk was klaar. Ik genoot van de kleine 'burgerlijke' dingen en alles had een soort van harmonieuze melodie om zich heen. Dat gevoel, die melodie, dat alles is allang weg.
Sinds de komst van Damir gieren de zenuwen door mijn lijf. Alsof ik continu onder stroom sta en geen rust kan vatten. Ik schrik bij ieder onverwacht geluid, laat dingen om onverklaarbare redenen uit mijn handen vallen, ben gestrest en niet mezelf. Het is niet dat Damir me iets heeft gegeven door in mijn leven te komen, hij heeft me iets ontnomen. Iets dat de essentie is van wie ik ben, wie ik was. Iets dat me rust geeft en een sterke kern vormt. Momenteel wankelt en kantelt alles de verkeerde kant op. Ik moet het terug. Ik wil dit niet. Ik wil mijn Anna-zijn terug.
'Anna, waar ben je?'
Ik schrik van Daan en realiseer me dat hij opgehouden is met stoten in me. Shit.
'Sorry schat, sorry, ja even wat aan mijn hoofd voor werk. Ga door, ik ben er alweer. Ga door.'
'Ja, dat helpt mijn grote vriend daarbeneden niet echt. Fuck, Anna, wat is dit nou weer? Je komt helemaal hitsig thuis, vliegt me om de hals en nu ben je ineens afgeleid?'
Hij staat op en loopt naar de badkamer. Ik hoor hoe de douche aangaat en zucht vermoeid van mezelf. Dit is een test. Dat heb ik ergens gelezen. Dat je nooit vooruitkomt in het leven als je vasthoudt aan gewoontes die slecht voor je zijn. Dan blijft het leven je testen. Beproeving na beproeving krijg je op je bord, totdat je ervan kotst en het laat voor wat het is. Dat is Damir voor mij. Een soort les der lessen. Die anderen, mijn danser op Ibiza of de coole dude in Berlijn, dat waren ook allemaal pionnen in dit spel. Ga ik nou verdomme echt voor geluk, echt voor een mogelijke liefde, of laat ik me weer meevoeren door een gast die ongetwijfeld slecht voor me zal zijn?
Een klein stemmetje in mijn hoofd durft zich nog af te vragen of ik er wel zeker van ben dat Damir niet goed voor me zal zijn, maar ik schud vol overtuiging het laatste kleine duiveltje uit mijn hoofd. Kijk hoe hij omgaat met de liefde? Hij neukt mijn fucking beste vriendin om een zaak rond te krijgen, terwijl hij moet weten hoeveel pijn dit me doet!
Lees ook: Anna Karolina #165: De hongerige zoen
Ik sta op en stap richting de badkamer. De spiegel is beslagen en ik ben blij dat Daan geen koude douche aan het nemen is. Opwinding dendert door mijn lijf. Snel trek ik het douchegordijn opzij en ga zonder een woord te uiten door mijn knieën. Eén ding maakt me namelijk altijd botergeil en zorgt ervoor dat ik mijn hoofd erbij hou. Ik omsluit Daans mannelijkheid met mijn lippen en voel hoe hij in razendsnel tempo weer op volle kracht omhoog staat. Niets aan dit is nep. Ik heb vanavond mijn keuze gemaakt!
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
