Anna Karolina #40: Surprise, surprise
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar affaire met Daan is compleet uit de hand gelopen. Een illusie armer vertrekt ze naar het eiland Ibiza, waar ze afleiding zoekt bij een gogo-danser. Maar Daan is haar niet vergeten.
‘I want to sleep alone.’
Ik aai over de gladde wang van de hunk. Zonder al zijn glimmende, glanzende en felle attributen en kledingstukken ziet hij er verbazingwekkend sereen en vooral jong uit. Terwijl zijn ogen in de verte turen, staat hij op.
Lees ook: Anna Karolina #39: Vier hoogtepunten
‘No worries gorgeous.’
Met lome handelingen kleedt hij zich aan. Ik draai mijn rug naar hem toe en slaak een zucht. Dit was ook altijd het moment dat ík de deur uit ging midden in de nacht en Daan met een voldaan hoofd weer tussen zijn lakens rolde. ‘Doei schatje, het was heerlijk’, was negen van de tien keer het laatste wat hij tegen me zei voor zijn adem dieper en zwaarder werd en ik de nacht in fietste.
Nu de rollen zijn omgedraaid, is schuldgevoel het laatste wat ik voel. Ik voel eigenlijk niet zoveel. Alleen een gemis aan vreugde, chaos en levendigheid. Leegte, ik voel leegte.
‘Can I have your number?’
Ik schrik op van mijn gedachten, van zijn vraag en vooral van het feit dat hij nog steeds niet vertrokken is. Abrupt zit ik rechtop in mijn bed.
‘Are you serious?’
‘Yes. It was fun right? I like you. How long will you stay on the island?’
Deze turn of affairs had ik niet verwacht. Ik schraap mijn keel.
‘Eh… sure.’
Ik geef hem mijn nummer en grijp naar mijn mobiel.
‘What’s yours?’
Les nummer één in datingland, ooit van Juul geleerd: vraag ook gelijk het nummer van de man in kwestie. Dan heb je in ieder geval nog zelf de mogelijkheid contact te zoeken.
‘I will send you a message later. Sweet dreams princess.’
Hoe flauw en afgezaagd ook, het maakt me blij. Oppervlakkig als ik-weet-niet-wat, maar who cares; if it makes you happy, it can’t be that bad. Right?
Ik slaap alsof ik in geen jaren geslapen heb en word de volgende dag om twee uur in de middag pas wakker. Niks douchen, opmaken, etc. Hop, het bed uit, tandenpoetsen, insmeren, bikini aan, jurkje erover, rieten mand mee en gaan! Ik zwaai naar de lieve man van de receptie en loop mijn vaste route naar de halte. Ik koop onderweg wat modebladen, koude frisdrank en spring opgewekt de bus in.
Lees ook: Anna Karolina #38: Mijn beurt
Al mijn pogingen thuis om Daan te vergeten door met een ander te daten, voelden aan als gedwongen gedoe. Maar hier in de zon, omgeven door alleen maar vrolijke mensen, lekker eten en muziek, voelt pure seks voor het genot ervan, als een heerlijk en natuurlijk tijdverdrijf. Met tal van binnenpretjes over de standjes van afgelopen nacht, geniet ik van het uitzicht en het vrolijke Spaanse geklets om me heen. Dan voel ik mijn tas trillen en pak ik opgewekt mijn mobiel. Daniel heeft woord gehouden en heeft zijn eerste bericht getypt.
‘Hi you. Miss you. What about tonight? Pick you up at the hotel. 01h?’
Kijk, dat is duidelijke taal. De man wil me zien, en bam… vanavond al een date. Ik begin vrolijk te typen wanneer mijn telefoon de welbekende ringtone afspeelt die mijn hart als een pannenkoek naar de andere kant van mijn borstkas doet flippen. Ik staar verstijfd naar het scherm en doe niks.
Een paar tellen later begint het weer. Ik doe geïrriteerd mijn geluid uit en gooi de telefoon in mijn mand. Verdomme. Waarom moet hij ook altijd alles verpesten? Waarom reageert mijn hart hier zo op? Waarom hij? En dan pak ik in mijn woede en frustratie mijn telefoon en bel terug.
Wordt vervolgd...
Lees hier meer verhalen van Anna Karolina.
