Anna Karolina #71: De sekskelder
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar leven met Daan kan eindelijk beginnen. Na een ruzie is hij met de noorderzon vertrokken. Anna heeft de achtervolging ingezet, en die brengt haar naar Berghain.
Een grote kerel van top tot teen gekleed in het zwart kijkt me argwanend en tegelijk ongeïnteresseerd aan. Die heeft zijn pokerface als doorbitch tot in de puntjes geperfectioneerd. Ik kijk expres geveinsd verveeld naar links en dan weer recht in zijn ogen. Wie Berghain in wil komen moet bluffen, volgens de behulpzame hotelreceptionist die me zojuist aan een taxi én een outfit heeft geholpen. De club schijnt berucht te zijn om haar deurbeleid, dus ik ben gewaarschuwd.
Lees ook: Anna Karolina #70: Onaangename verrassing
'Deine Schuhe sind zu groβ.'
'Und…?'
Er valt een korte stilte en dan krijg ik een knik. Ik mag naar binnen. Yes!
De portier beweegt zijn logge lijf een paar millimeter naar rechts zodat ik langs hem heen naar binnen kan lopen. Zijn gezicht wordt gesierd door een soort spinnenweb dat me angst inboezemt over waar ik in hemelsnaam naar binnen stap. Een groepje geweigerde feestgangers kijkt me met toegeknepen ogen vol afgunst aan.
De twee maten te grote stiletto’s aan mijn voeten werken niet echt mee en ik voel me compleet niet mezelf. De zwarte rok die ik en de receptionist voor de gelegenheid maar gestyled hebben als jurk kruipt zo ver omhoog dat ik voel hoe mijn billen er nietsvermoedend onderuit piepen. Maar my new best friend had gelijk: ik ben nog steeds de meest geklede persoon hier.
De mannen dragen slechts een broek of ietswat daarvoor door moet gaan, en de vrouwen hebben duidelijk zwarte duct tape ontdekt. De tepels zijn nog net afgeplakt, maar de borsten zwiepen door de zaal op de maat van het oorverdovende technogedreun. Muziek kan ik het bijna niet noemen. Wat een herrie.
Oké, ik ben hier met een doel, dus focus. Daan had zonet nog een pak aan dus hij moet hier makkelijk te herkennen zijn. Terwijl ik hem zoek, voel ik hoe de beat mijn gedachten probeert te verdrijven. Ik voel allemaal wildvreemde bezwete types langs me heen glijden en voor ik het weet word ik naar beneden gedreven, waar ik verstomd blijf staan.
Dit is geen danszaal. Dit zijn geen performers. Deze mensen hebben seks. Zomaar. Hier. In een openbare ruimte! Ik blijf staan en krijg mijn lijf met geen mogelijkheid in beweging. Het is hier bloedheet. Benauwend. De massa blijft om me heen bewegen en ik heb spijt dat ik überhaupt besloten heb Daan achterna te gaan. Hoe haalde ik het in mijn hoofd?! Hier. Midden in de nacht. Alleen. Ik moet weg. Nu!
Ik draai me met een abrupte beweging om en voel hoe mijn hakken vast blijven zitten in de vloer.
'Hey, watch it lady.'
Lees ook: Anna Karolina #69: De achtervolging
Voor ik het weet, lig ik op de smerige dansvloer en voel ik een branderige pijn aan mijn handen en rechterbeen. En dan een paar sterke armen die me omhoog tillen. Het gedreun, de warmte, de gedempte seksgeluiden; alles lijkt een brei in mijn hoofd. Wakker blijven, Anna kom op. Maar ik voel hoe ik langzaam wegdrijf en flauw ga vallen. Nee niet hier. Alsjeblieft niet hier.
'Wake up. Wake up!'
Door een grijze waas in mijn hoofd word ik langzaam weer wakker en hoor tot mijn spijt nog steeds de bombastische klanken. Iemand blaast in mijn gezicht. Ik open voorzichtig mijn ogen zie een vaag mannenhoofd opdoemen.
'Daan?'
'Who?'
Fuck. Dit is dus niet Daan. Een vreemde probeert me leven in te blazen terwijl ik er als een gevloerde sloerie bij lig. Ik voel me zwak en misselijk. Het enige wat ik wil is hier weggaan.
'Help me, please. I want to go.'
'Okay princess. Go where?'
Ik word bij mijn zij vastgepakt en een trap op geholpen. Een verdieping hoger is al dichter bij de uitgang en in ieder geval verder weg van de sekskelder.
'Let’s go to my place.'
Voordat ik iets kan zeggen, val ik weer weg.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
