Anna Karolina #128: Last minute
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Ze is te laat op haar eerste dag, maar krijgt desondanks een mooie kans die ze niet kan laten schieten.
Ik word wakker en even weet ik niet zeker waar ik ben. Ik kijk naast me en zie een achterhoofd dat me niet direct bekend voorkomt. Het draait zich om en blaast zijn adem uit. Daan, ik ben bij Daan. Ik draai mijn lijf om en sluit mijn ogen. De sporen van Damirs handen gisteravond drukken nog steeds hard op me en doen me happen naar lucht. Het is hier benauwd. Ik wil weg.
Lees ook: Anna Karolina#127: Natuurtalent
Net als ik weer in slaap dreig te vallen, slaat Daan zijn arm om me heen en sla ik hem iets te rigide van me af. Er klinkt wat gemompel en dan weer licht gesnurk. Zal het vanaf nu zo gaan? Zal ik me zonder enkele reden irriteren aan Daan nu ik Damir in mijn leven heb?
Ik sjok richting de badkamer. Iets lijkt er niet te kloppen en ineens stopt mijn hartslag. Ik ren terug richting het nachtkastje en kijk op mijn mobiel. Verdomme, ik had as we speak al op het Touch Up-kantoor moeten zijn.
Door al het gedoe gisteren ben ik totaal vergeten de wekker te zetten, laat staan om de perfecte outfit uit te zoeken. Als een kip zonder kop sta ik kleding aan te trekken die in het beste geval gezien kan worden als een gedurfde outfit. Ik bel in de gauwigheid een taxi, laat Daan verder slapen zonder afscheidskus en een kleine tien minuten nadat ik uit bed ben gerend, stap ik gehaast in.
Eenmaal aangekomen ren ik naar binnen, meld me bij de balie en zet mijn allerliefste glimlach op.
'Je bent laat. Lorraine is nu in bespreking. Je kan hier plaatsnemen. Koffie?'
Er klinkt een bitse ondertoon in de stem van de assistent. Ik ga zitten en fatsoeneer mijn kleding. Om mezelf een houding te geven, pak ik mijn mobiel en zie een berichtje van Damir.
Goedemorgen prinses. Geniet van je nieuwe job. Tot snel! D.
Ik begin vlijtig te typen:
Was te laat. Verslapen. They are not amused. Hoop dat het überhaupt nog doorgaat.
Schatje toch. Dit weekend vrij toevallig. Wil je weer zien. En voelen. En likken. D.
Warme rillingen vallen mijn lijf aan. Mijn onderbuik verkrampt en ik voel hoe ik instant nat ben. Deze spanning voelt zo lekker. Het is een honger die continu aandringt om gestild te worden. Hij voelt aan als een magneet en alles wat ik doe, leid me naar hem. Heel mijn lijf reageert op hem. Ik schuif onrustig op mijn stoel en mijn vingers trillen terwijl ik typ.
Ik ga het proberen. Ook zin! A.
Na een paar minuten stapt Lorraine naar buiten en tegelijk met een geïrriteerde blik verschijnt er een flauwe glimlach op haar vermoeide gezicht.
Lees ook: Anna Karolina #126: Dubbelleven
'Anna, daar ben je.'
Ze steekt me haar perfect gemanicuurde hand toe en ik schrik ervan hoe koud en fragiel ze aanvoelt.
'Excuses. Gedoe in het verkeer. En natuurlijk ben ik er. Dit is mijn droombaan.'
'Ja, dat is me duidelijk. Kom, dan gaan we het even officieel maken.'
Ze klinkt ietwat vreemd, maar ik ken haar nog niet goed genoeg om te weten dat er iets scheelt. Na het papierwerk en mijn tweede bak troost leunt Lorraine achterover en kijkt me met een vragende blik aan.
'Heb je plannen dit weekend?'
'Plannen?'
'Het is last minute, maar we hebben nog een paar extra handen nodig bij de shoot in Marrakesh.'
'U bedoelt toch niet dat ik…?'
'Yes, lijkt me een uitstekende manier om te wennen aan je nieuwe werkplek. Niks is hier voorspelbaar Anna, en we verwachten van iedereen uiterste flexibiliteit. Ook van onze redactieleden dus.'
'Geloof me, ik wil niks liever!'
'Ga maar pakken dan. Bon voyage!'
'Echt?!'
Lorraine knikt en draait zich zakelijk weer richting haar computerscherm. Ik stap naar buiten en kan mijn vingers niet meer bedwingen bij het typen van mijn plagende tekst.
Ik zie je graag dit weekend. Boek maar een vlucht naar Marrakesh. A.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
