Anna Karolina #161: Onverwacht bezoek
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Nu het hoofdstuk Damir voorgoed afgesloten lijkt, kan Anna zicht eindelijk richten op haar bruiloft. Tijd om een jurk te vinden. Maar de moeder van Anna vond dat er hierbij nog één iemand ontbrak.
'Wat voor jurk zoekt u voor de belangrijkste dag van uw leven?'
De winkelmedewerker kijkt me, tot in de perfectie geoefend, enthousiast maar tegelijk nep aan. Hier komen natuurlijk alleen vrouwen die niet kunnen wachten om te trouwen, en voor wie het vinden van de jurk het favoriete onderdeel van het hele trouwproces is. Eerlijk is eerlijk, ik ben gek op kleding, en van shoppen is nog niemand ziek geworden, behalve natuurlijk als je iets wil dat boven je budget is. Maar een trouwjurk kiezen, dat doe je toch ook wel een beetje met het gezicht van je toekomstige echtgenoot in gedachten die je op je mooist gaat zien. En dat gevoel mis ik. Die sprankeling in Daans ogen als hij me voor zich heeft, die heb ik al lang niet meer gezien. Niet zoals bij Damir. Trouwens, Daan vindt me op mijn mooist als ik net wakker ben. Grappig hoe dat soort dingen door de jaren heen evolueren.
Lees ook: Anna Karolina #160: Damirs laatste woorden
Het kon vroeger niet gek genoeg; ik had altijd wel een kanten body, kousen of iets anders transparants aan om hem aan zijn visuele trekken te laten komen. Maar nu doen mijn slaperige ogen het werk. Eigenlijk best bijzonder als ik er nu bij stilsta. Mijn moeder en Jessica staan druk gebarend te overleggen met de verkoopster, die me vreemd aan blijft kijken en maar niet lijkt te snappen dat een toekomstige bruid er zo versuft bij kan staan. Ik laat ze lekker hun gang gaan en kijk rustig door de rekken.
'Anna. Hoi.'
Mijn hand blijft in de lucht steken en het voelt alsof mijn hart overslaat.
'Julia!? Wat doe jij hier?'
'Anna, lieverd, je kan toch niet je trouwjurk uitzoeken zonder je beste vriendin? Hup, geef elkaar een knuffel.'
Mijn moeder pakt Juul bij haar middel en duwt ons naar elkaar toe. Ongemakkelijk geven we elkaar een knuffel en zijn duidelijk allebei geheel van slag door ons weerzien. Jessica loopt rood aan, vermoedelijk van jaloezie en ergernis, omdat ze niet meer geldt als mijn beste vriendin tijdens deze schijnvertoning.
'Ben je terug?'
'Ja.'
'Waarom?'
'Je moeder belde me ineens. Ja, sorry hoor, als je wil, ga ik weer. Ik snap dat je nog steeds boos op me bent, maar Anna, echt, ik wil dit niet missen. Ik wil jou niet meer missen.'
Ik grijp haar bij haar hand.
'Is hier een toilet?'
De nietsvermoedende verkoopster gebaart ons naar een deur en ik sleur Juul mee.
'Wat is er met jou? Hoe lang blijf je nog boos, Anna? Gaat het om Joost en die hele kidnapactie van hem? Ik wist daar echt niks van, niks!'
'Fuck die hele Joost van je. Dit gaat niet om hem. Jij weet dondersgoed waar ik mee zit. Of dacht je dat ik er niet achter zou komen? Misschien moet je voortaan je bek houden tegen vreemden over je avonturen tussen de lakens.'
Haar ogen beslaan en dan zie ik dat haar hersenen een connectie maken. Ze weet waar ik het over heb en deinst terug tegen de deur aan.
'Het stelde niks voor Anna. Ik was niet mezelf. Ik was onder de invloed. En wist ik veel dat die gast undercover was. Ik kan je wel één ding vertellen, hij heeft me compleet voor de gek gehouden. Hij leek er nog van te genieten ook.'
'Hoe durf je dit tegen me te zeggen?'
'Hoezo? Wat is er dan? Je gaat toch trouwen. Wat kan jou het schelen dat ik het met die Damir heb gedaan?'
En dan valt voor de tweede keer een kwartje in Juuls hoofd.
'Nee. Anna, fuck nee. Je bent toch niet... O ja, ik zie het al, je bent verliefd. Hoe dan?'
Ik wil haar zo veel vragen stellen, ik wil haar meppen en mezelf in haar armen storten tegelijk. Vriendschap is een gek iets. Je houdt van iemand, en toch kun je zo veel woede voelen waar je geen raad mee weet.
Lees ook: Anna Karolina #159: De 'therapeut'
'Dames, lukt het allemaal daarbinnen?'
Gelukkig heb je daar de onverschillige partij, die een mogelijke ramp voorkomt. Ik schud mijn hoofd en fluister in Juuls oor.
'Alsjeblieft, vertel het niemand. Het is bijna voorbij. Het komt goed.'
'Ik snap het.'
Nu drukt ze me vol overtuiging en gemeend tegen zich aan, en ik zucht van opluchting dat ik in ieder geval mijn beste vriendin weer terug heb.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
