Anna Karolina #60: Op visite
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar leven met Daan kan eindelijk beginnen. Nu de buurvrouw nog vertellen dat ze naar hem kan fluiten. Daan en Anna gaan samen op visite.
‘Nu?’
‘Ja, dan hebben we dat ook weer gehad. Kom!’
‘Beetje raar dit, maar oké. Ik kom zo.’
‘Tien minuten.’
Lees ook: Anna Karolina #59: De mindfuck
Daan klinkt boos en stug, maar ik moet toegeven dat zijn toon me bevalt. Hij voelt blijkbaar niks voor dat mens en wil er zo snel mogelijk vanaf. Zat ik net nog als verlamd op het bed, nu spring ik op en begin ik in de kast te graaien. Wat moet je in hemelsnaam aandoen als je de confrontatie aangaat met een scharrel van je verloofde? Ik moet natuurlijk niet hebben dat Daan ons straks naast elkaar ziet en zich bij de aanblik van haar ordinaire outfit ineens gaat bedenken. Vooral gezien zijn opmerking van over 'de bamischijf'. Stel dat hij daar nu ineens zin in krijgt...
Dus hop, die grijze jeans en wollen trui uit. Panty aan. Hakken. Strak kort rokje. En mijn nauwsluitende kasjmieren trui. Perfect. Niet té, maar classy en sexy. Alles wat zij níet is. Ik spuit mijn zware parfum op die ik eigenlijk alleen in de avond gebruik. Dan kan ze straks na de dumpsessie lekker grienen omgeven door mijn dampen. Ik werp nog een laatste blik in de spiegel, knik met mijn hoofd en spreek mezelf moed in. ‘Daar gaan we.’
Als we vijf minuten later voor haar deur staan, hou ik Daan stevig vast. Na wat gerommel in de gang doet ze de deur open, en gedraagt zich werkelijk alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat wij bij haar aankloppen. Óf ze is heel slim en heeft een duivels plan, óf het mens is zo gek als wat.
‘Daan, hoi.’
Ze kijkt met glinsterende ogen naar mijn Daan en ik wil haar hier en nu al slaan. Ik knijp in zijn hand. Hij knijpt nog even terug en laat dan los.
‘Monique, dit is Anna, mijn verloofde.’
‘Verloofde, ha, oké. Hoi Anna de verloofde.’
Haar ironie vervult me met walging. Ik laat haar kleine handje in de lucht zweven en kijk de andere kant op.
‘Duidelijk. Kom binnen.’
We lopen het huis in en ik ruik een mierzoete vanillegeur die duidelijk afkomstig is van de goedkope variant geurkaarsen van de drogist op de hoek. Ze heeft nog steeds haar hakken aan en ik begin me af te vragen hoe klein deze dame is als haar schoenen uitgaan. Vervolgens slaat mijn fantasie op hol en zie ik voor me hoe Daan haar als een bal opwerpt, zij haar benen om zijn middel slaat en hem gretig aanvalt met haar vol gloss gestifte lippen.
‘Wat is nu precies de bedoeling?’
Monique kijkt stoer en bijna lonkend naar ons beiden. Die hele Claudia was nog tot daaraan toe, die had nog de stempel ‘de vriendin van’, maar met dit onkruid moet zo snel mogelijk korte metten worden gemaakt.
Lees ook: Anna Karolina #58: Betrapt
‘Ik wil je even persoonlijk het nieuws vertellen dat ik en Anna verloofd zijn. Dat heb je wel verdiend als dierbare vriendin.’
Dierbare vriendin?! Waar heeft hij het over?
‘Hahaha, is dat alles? Nou schat, gefeliciteerd dan maar hè.’
Dit klopt niet. Het lijkt alsof zij een totaal ander gesprek hebben dan wat ik hoor. Hun blikken blijven strak op elkaar gericht, maar ik zie geen enkele emotie. Bij haar kan dat kloppen, want ik zag tijdens onze confrontatie vanochtend al dat ze zich vol fillers laat spuiten. Maar Daan heeft ook ineens verdacht veel weg van een slechte acteur die zijn tekst voor die dag niet genoeg heeft gerepeteerd.
Ik kan me niet langer inhouden en verbreek het toneelstuk.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
