Anna Karolina #120: De ontvoering
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Alle uitersten komen samen. Anna krijgt de baan bij Touch Up, maar moet tegelijk Damir van zich afschudden. Of is hij niet haar grootste probleem?
De geur van de colorbooster en de foute housemuziek die uit de speakers van de zonnebank schalt doen me even vergeten in wat voor shit ik me bevind. Totdat de sessie achttien minuten later klaar is en ik de plekken op mijn lijf check. Goed idee dit, want er is zo goed als niks meer van te zien. Misschien dat Daan door de drukte op zijn werk totaal niet meer bezig is met die paar blauwe plekken. Ik kleed me aan en juist op het moment dat ik me een beetje zen begin te voelen, hoor ik mijn mobiel.
Lees ook: Anna Karolina #119: In tweestrijd
Onbekend nummer, ik vloek hardop, ja daar kon ik op wachten. Dit kan er maar één zijn…
'Ja.'
Ik neem kortaf op.
'Eh, Anna? Je spreekt met Lourraine, van Touch up magazine. Stoor ik?'
Ik schrik en mijn hart begint opgewonden te kloppen.
'Nee, nee, zeker niet.'
'Anna, ik heb goed nieuws…'
Koel blijven, Anna, ademhalen.
'…we willen met je aan de slag. Kan je morgenochtend om 09:00 uur op kantoor komen? Dan gaan we samen het contract doorlopen.'
'Yes, ja, natuurlijk.'
Ik hang op en baal even dat mijn leven op dit moment zo verdeeld is. Aan de ene kant zie ik een verwoestende chaos en aan de andere kant alleen maar kansen en groei. Maar weet je wat, dit komt eigenlijk fantastisch uit. Er valt nu iets groots te vieren dus dat ongemakkelijke gesprek met Daan wacht maar tot een andere avond. Met ongeduldig enthousiasme begin ik te typen:
Lieverd, ik heb de baan! Joepiiiiieeeeeee. Kom alsjeblieft vanavond niet te laat, dit moeten we vieren. Zo blij. X
Ik besluit meteen door te fietsen richting de stad om een nieuwe outfit te scoren. This calls for a celebration.
De volgende stap: Damir elimineren. Ik weet nog niet precies hoe ik het ga brengen, maar mijn leven mag nu niet verstoord worden door lekker ruikend onkruid. Daan en ik zijn verloofd, en ik heb net mijn droombaan bemachtigd. Weet je wat, ik ga gewoon liegen. Het is zijn woord tegen het mijne. Daan zal Damir nooit geloven.
Lees ook: Anna Karolina #118: Reset
Ik lach in mezelf, zet mijn fiets weg en loop mijn favoriete winkel in. Ik heb de controle weer terug. Alsof er niks aan de hand is grijp ik een nauwsluitend fuchsiaroze jurkje en een zwart-wit polkadot minirokje en ga de paskamer in. Ik bewonder mezelf. Morgen zal alles anders zijn. Ik zal een nieuwe Anna zijn. Een baan op de redactie van Touch up. OMG. Ik moet mezelf inhouden om niet te gillen en pak mijn telefoon om het duistere hoofdstuk Damir af te sluiten.
Ik ben eruit. Ik wil je nooit meer zien. Daan en ik zijn gelukkig. Hij zal jou nooit geloven.
Zo, dat is geregeld.
'En, hoe is de maat?'
Het gordijn gaat open en Joost kijkt me met een lege blik aan. Mijn hart keldert een paar verdiepingen naar beneden.
'Wat doe jij nou?'
'Kleed je maar weer aan meisje. Je gaat met mij mee.'
'Ik ga nergens heen met jou. Ben je met Juul?'
'Nee. Hup. Opschieten.'
'Als je voor Damir komt, ik heb hem al laten weten dat ik klaar met hem ben. Laat me met rust.'
'O nee, prinsesje, ik kom niet voor Damir. Ik kom voor mezelf. Blijkbaar heeft Damir een oogje op jou en daar kan ik een slaatje uit slaan. Dus als je nu rustig meekomt, dan zorg ik dat jou en die doos van een Juul niks overkomt. Begrepen?'
Ik tril als een hulapoppetje op het dashboard en zonder na te denken typ ik in alle haast een vervolg op mijn bericht.
Help me, Joost is hier…
'Zo, deze gaat met mij mee. Meekomen. Nu.'
Hij grist mijn mobiel uit mijn handen en ik voel aan alles dat dit menens is.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
