Anna Karolina #112: De afgrond
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. De confrontatie met Damir heeft de boel op spanning gezet tussen Anna en Daan. Ze willen allebei een verklaring. Wat moet Anna met Damir en wat moet Daan met Liv?
We staan zwijgend naast elkaar in de lift. Ik met mijn armen over elkaar, Daan scrollend door zijn mobiel. Hoe boos ik ook ben, ik wil geen ruzie met Daan, maar deze lift lijkt ons ongewild richting de afgrond te brengen.
Lees ook: Anna Karolina #111: Damir meets Daan
'Nou, begin maar.'
'Je weet toch dat ik naar Tilburg ging? Om Juul te halen. Nou, daar heb ik dus die hele Damir ontmoet. Het was allemaal heel raar. Het was eem leeg huis en hij had een escort besteld. Toen ik daar kwam ging hij ervanuit dat ik de escort was. Het was allemaal een misverstand. Ik weet niet wat-ie van me wil. Ik weet niet eens wie hij is of wat-ie doet. Hij stalkt me, Daan. Hij is gek.'
De zon schijnt buiten en ik knijp mijn ogen toe.
'Ga je nu huilen Anna?'
'Huilen, hoezo?'
'Hou nou maar op met je spelletjes.'
'Waarom doe je zo? Ik speel geen spelletjes. Ik heb je alles verteld.'
'Wow, dit is niet te geloven. Dus jij wil mij vertellen dat die kerel je achterna is gereisd omdat-ie je in Tilburg heeft ontmoet en nu, wat? Hoteldebotel van je is? O man, wanneer houdt dit gedoe eens op? We zijn fucking verloofd.'
'Er is niks gebeurd. Vertrouw je mij niet?'
'Nee, niet echt nee. Ik zie wel hoe je naar hem kijkt. Laat staan hoe hij naar je staart. Er moet iets zijn gebeurd Anna, anders stond hij hier niet. Ik ben zelf een man, ik weet hoe die dingen werken.'
'Oké weet je wat. Ik ga je precies vertellen wat er is gebeurd, maar blijf alsjeblieft rustig. Daarna mag jij mij vertellen hoe het zit met die omhelzing van jou en die Liv van jou.'
Daan doet een stap naar achteren.
'Dat dus ook. Hoe komt die klootzak aan een foto van mij en Liv? Hij zegt net tegen me dat-ie bewijsmateriaal heeft en dat ik maar beter op kan passen. Dan spoor je toch niet!'
'Hoe weet je dat het om jou en Liv gaat? Je hebt de foto niet eens gezien.'
Daan schrikt.
Lees ook: Anna Karolina #110: De zoen
'Anna, ga naar huis. Dit is niet het goede moment voor deze onzin. Zoals je ziet ben ik aan het werk. En ik moet doorwerken vanavond.'
'Met dat blonde piepkuiken zeker?'
Ik flap het eruit.
'Anna, ga. Gedraag je. O, en neem die eikel mee, wil je.'
'Ga je nu gewoon weer aan het werk? Serieus?'
'Ja hallo, ik moet wel. Het werk komt niet klaar als ik het niet doe.'
'Je bedoelt je kleine Liv komt niet klaar… whatever. Ga! Tot weer eens.'
Ik ben woedend. Daan heeft nooit zo denigrerend tegen me gepraat. Wat mij betreft zoeken ze het maar lekker uit. Ik loop zonder me nog om te draaien weg, als mijn telefoon gaat. Ik kijk geïrriteerd naar het scherm en zie een onbekend nummer. Ik neem nors op, maar na een paar tellen straal ik als een gek.
'Ja, daar spreekt u mee… Ja, geen probleem. Toevallig heb ik nu tijd. Ja, top. Yes, komt goed. Tot zo.'
Ik schreeuw naar de wolken van geluk.
'Yes, yes, yes!'
Ik wil me bijna omdraaien en terug rennen naar Daan om hem het goede nieuws te vertellen, maar ik loop door en hou een taxi staande. Touch Up, mijn favoriete modeblad, belt serieus nu al voor een kennismakingsgesprek. Al het liefdesgedoe vervaagt als sneeuw voor de zon. Dit is niet te geloven. Ik ben zo blij. Ik stap vol opwinding en zenuwen in. In mijn roes heb ik totaal niet door dat er achter mij nog een taxi staande wordt gehouden.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
