Anna Karolina #115: Het charme-offensief
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Na Anna's hoopgevende sollicitatiegesprek vangt Damir haar op met een fles bubbels. En hij heeft nog meer voor haar in petto.
Ik voel me zo positief na het gesprek dat ik niet eens energie voel om lullig te doen tegen Damir. En eerlijk is eerlijk, dat flesje bubbels is precies waar ik nu zin in heb.
'Ja, ging top. Nu afwachten.'
'Kom. Ik wil alles horen tijdens de lunch.'
Lees ook: Anna Karolina #114: De privéchauffeur
Euforisch door het gesprek, doch opgefokt door het gedoe met Daan stap ik in. Damir is helemaal in zijn hum en opent de fles.
'Vertel. Wat doet je zo stralen?'
'Ik had net een sollicitatie. Bij In Touch. Een magazine waar ik dolgraag voor zou willen werken.'
'Schrijven? Je wilt toch niet zeggen dat ik hier met een heuse schrijfster te maken heb?'
'Pas maar op, alles wat je zegt kan tegen je gebruikt worden.'
Ik voel dat ik begin te flirten en herschik mijn zit om er in ieder geval voor te zorgen dat het ongelukje van zonet me niet weer gebeurt.
'Maar zonder gekheid, ik heb jarenlang wat bijbaantjes gehad, maar kan nu dus een plek krijgen op de redactie. Dit is zo geweldig.'
'Dan gaan we er nu op proosten. Hier!'
Damir steekt een glas naar me toe en we kijken elkaar net iets te lang aan voordat we toasten.
'Op jou Anna. En op je nieuwe baan. Je gaat 'm krijgen. Ik voel het.'
Zijn woorden, al zijn het clichés, doen me glimlachen. Ik sla het glas steil achterover en hou het onder zijn neus voor een refill.
'Iedere dag content maken. Gelezen worden. O, klinkt dat niet geweldig?!'
Damir glimlacht terug. Zijn ogen staan dromerig en sluw tegelijk. Na de twee glazen champagne stopt de wagen en stapt Damir uit. Hij houdt de deur voor me open en ik zie dat we aan het water zijn. Het duurste hotel van de stad. Toe maar.
'Kom, dit is een van mijn favoriete plekjes als ik in de Randstad ben.'
'Kom je hier vaak?'
'Ik kom overal.'
'Patser.'
Hij lacht gul en houdt zijn arm uitnodigend uit zodat ik de mijne er doorheen kan steken. Zonder na te denken doe ik het.
'Sir, madam.'
Damir knikt charmant naar de piccolo en we begeven ons richting het restaurant. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het me allemaal niks deed. We krijgen een tafel aan het raam en Damir schuift de stoel voor me aan en wenkt de ober.
Lees ook: Anna Karolina #113: De indringer
'De wijnkaart alsjeblieft en alvast twee glazen Dom.'
Ik kijk hem onderzoekend aan. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik me een beetje trots voel dat ik met zo’n mooie man aan tafel zit. Ik zie hoe de chique vrouwen aan de aangrenzende tafels stiekem naar hem gluren.
'Oké. Vertel me nu maar wie je bent?'
'Haha, wat wil je weten.'
'Alles.'
'Oké, ik ben Damir. Ex-professioneel voetballer en nu ondernemer. Geen vrouw of kinderen dat ik weet. En momenteel erg geïnteresseerd in jou jongedame.'
Dat verklaart in ieder geval de welgevormde, gespierde benen van de man.
'Je weet dat ik een relatie heb. Dus als je denkt dat ik het type ben voor een affaire, dan heb je het mis.'
'Interessant. Ik dacht dat jouw hele relatie berustte op een affaire.'
'Van zijn kant ja, niet van de mijne.'
'Aha, zo leg je het uit.'
Ik neem een flinke slok. 'En je bent nu gelukkig?'
'Ja.'
'En ben je niet bang dat jou hetzelfde overkomt als de ex van Daan?'
'Pff, vermoeiend hoor. Wat wil je hier toch allemaal mee bereiken?'
'Jou zometeen meenemen naar boven en je alle hoeken van de kamer laten zien.'
'Pardon?'
'Als je niet enigszins interesse had, dan zat je hier niet Anna.'
Hij staat op en voordat ik iets kan doen trekt-ie me uit de stoel en grijpt me stevig bij mijn middel.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
