Anna Karolina #211: Een naaistreek
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Anna wordt in het ziekenhuis wakker met haar moeder aan haar zijde. Maar ze wordt niet goed van d’r. Ze heeft belangrijkere dingen die op dit moment spelen, zoals haar overleden kind en Damir.
'Anna. Mijn hemel. Anna, hoe voel je je?'
Het bezorgde gezicht van mijn moeder kijkt me met grote ogen aan.
'Ik ben mijn kindje kwijt.'
Lees ook: Anna Karolina #210: Verscheurde liefde
'Je kindje? Schat toch. Nee, nee dat kan toch niet lieverd.'
'Het is weg. Alles is verloren.'
'Stil nou maar. Natuurlijk niet. Daan houdt van je. Jullie zijn getrouwd. In voor-en tegenspoed. Velen raken hun eerste kindje kwijt en worden daarna weer zwanger. Anna, maak je alsjeblieft niet zo druk. Het komt echt allemaal goed, schat. Je lichaam is sterk, vertrouw erop.'
'Nee, niks komt meer goed.'
Ik voel niet eens pijn, ik voel compleet niks.
'Stil nou maar.'
'Mam, ik heb je zoveel niet verteld.'
'Rust nou eerst maar uit. Er is voor alles de juiste tijd en plek. En je zorgen maken om dingen waar je toch geen controle over hebt heeft geen zin.'
'Mama, kan je alsjeblieft ophouden met die fucking tegeltjeswijsheid van je.'
'Nou ja, meisje toch.'
'Wat als ik je vertel dat het kind niet eens van Daan was. Wat als ik je vertel dat mijn huwelijk een grote leugen is en dat ik wil scheiden van Daan. Dat ik houd van iemand anders en alsnog ben getrouwd met die arme jongen. Oh, en wat als ik je verteld dat die arme Daan zonet nog op me heeft geschoten.''Maar wat een waanzin kraam je nu uit, lieverd. Je weet niet wat je zegt.'
'Ik wil Damir, ik wil Sebastiaan zien.'
'Wie?'
'Hij heet Sebastiaan, maar ook Damir, maakt allemaal niet uit. Wil je hem alsjeblieft gaan halen mam. Ik moet hem spreken. De zusters weten wie hij is.'
Ik probeer mezelf omhoog te hijsen, maar voel de sterke armen van mijn moeder om mijn schouders heen.
'Ja, rustig nou maar, ik ga hem zoeken.'
De angst dat hij verdwenen is en nooit meer terugkomt, overspoelt me. Stel dat hij al geïnformeerd is over het verlies. Dat hij samen met Isabella de benen heeft genomen. Wat als ik hem nooit meer zie. Mijn hart begint als een bezetene te bonken. Ik verlies de controle over mijn ademhaling en voel hoe een angstaanval mijn lijf en brein overneemt. Ik verdwijn langzaamaan in mezelf. Alles tintelt en stukje voor stukje lijk ik opgeslokt te worden door iets allesvernietigends. Ik ben bang. Ik weet niet waar ik heen ga. Kom ik nog wel terug? Wat als dit het einde is? Nee, ik moet rustig blijven. Proberen mijn ademhaling te sturen. In- en uitademen. Diep door de neus in en langzaam alles door de mond eruit. En nog een keer, en nog eens. Ik voel de sluier der rust langzaam over me heen vallen. Ik kan mijn gedachten weer horen en begrijpen. Het tempo is weer gestaag. Ik moet een oplossing vinden voor dit alles.
'Hij is weg. De zuster vertelt me zonet dat hij bij de politie werkt, klopt dat? Als hij de jongeman is waar jij het ook over hebt dan is hij ongeveer twintig minuten geleden vertrokken. Volgens de zuster werd hij opgeroepen. Hij was in ieder geval al weg voordat jij uit de operatiekamer kwam schat. Maar ze gaan hem zo meteen contacten, ze gaan hem bellen. Hij vroeg erom. Dus geen zorgen nu. Alles komt goed.'
'Stop haar. Ga terug. Bel hem niet.'
'Anna! Hoezo?'
'Alles wat ik je zonet heb verteld mam...'
'Ja, lieverd?'
'Niks van dat alles mag je ooit tegen iemand vertellen. Ik bedoel, van het kindje.'
'Maar, wat bedoel je nou lieverd?'
Lees ook: Anna Karolina #209: Op het nippertje
'Dat het kindje dood is hoeft niemand te weten buiten ons om.'
'Ik begrijp het niet.'
'Je hoeft het ook niet te begrijpen. Als ik het maar begrijp.'
'Maar je kan toch niet liegen over het feit dat je zwanger bent Anna. Doe niet zo gek. Dat is niks voor jou.'
'Mam, ik heb je nooit om iets gevraagd, maar nu vraag ik het je wel. Alsjeblieft, beloof me dat je dit tegen niemand vertelt. Beloof het me.'
Ze knikt twijfelend.
'En ga nu als de sodemieter ervoor zorgen dat die zuster Damir niet belt.'
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
