Deel 12: Vrij spel
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Zo is ze verliefd op Daan, maar er is één probleem: Daan heeft een vriendin.
Ik voel me opgewonden, van nieuwsgierigheid en mijn voorbedachte overgave.
‘Wil je wat drinken?’
‘Ja, jou.’
Slik. Blijkbaar heb ik een beest wakker gemaakt. Boris kust me, steeds harder en dieper. Zijn kussen houden het perfecte midden tussen speels, woest, nat en dwingend. Ik sluit mijn ogen. Ik wil niet denken. Alleen maar voelen. Niet in mijn hart, maar met mijn lichaam. Op papier ben ik single, maar sinds mijn affaire met Daan heb ik nauwelijks een man aan mijn lijf gehad.
‘Uit. Doe je top uit.’
Ik begin de kleine knoopjes los te peuteren. Hij blijft me kussen en laat vochtige spoortjes na in mijn nek. Dan gaat hij in een vloeiende beweging achter me staan.
‘Blijf staan.’
Het gebiedende karakter van zijn woorden maakt me onrustig en week tegelijk. Hij perst zijn volle lippen weer in mijn nek en ik geef aan iedere bekoring toe met een diepe zucht. Mijn gehele lijf tintelt en lijkt omringd met gouden, pulserende lichtjes die kleine schokjes veroorzaken. Alles rilt, trilt en wil. Dan, zonder dat hij me daartoe opdracht geeft, draai ik me om. Hij kijkt me met een serieuze blik aan. Ik weet dat het nu menens is. Deze man gaat zo meteen mijn hele wereld op zijn kop zetten en ik geef hem vrij spel.
‘Wacht, ik zet even een muziekje op.’ Boris loopt met lome passen naar mijn muziekinstallatie en plugt zijn mobiel erin. Ik sta te sidderen op mijn benen van de, inmiddels helse, hitsigheid. Dan hoor ik ineens de klanken van een welbekend nummer. Daan heeft dit ook in zijn Spotifylijst staan, als we een avond samen onze lijven verslinden. Ik schrik en voel een golf van emotie door mijn lijf gaan, die blijkbaar van plan is mijn opwinding te blussen.
‘Wil je alsjeblieft een ander nummer opzetten? Wijn?’
Ik herpak mijzelf, gooi mijn haren naar achteren en loop naar de keuken. De geilheid neemt weer de overhand. Ik heb de glazen nog niet op tafel gezet of Boris klemt zijn arm om mijn middel en draagt me als een licht veertje naar het bed. Zijn sterke handen zijn nu overal en grijpen mijn - inmiddels ontblote - lijf.
‘Au.’
‘Wat is er? Doe ik je pijn?’
Ik scherm mijn borsten, die zonet iets te ruw zijn behandeld, af en sta op.
‘Ik neem nog wat wijn. Zo terug.’
Alsof ik net uit een droom wakker ben geschud loop ik naar de tafel en staar naar de gevulde glazen. Deze man heeft geen idee wie ik ben. Ik heb mezelf voorgedaan als een vrouw van de wereld en heb zelf de eerste stap hiertoe genomen, maar op dit moment kan ik niet verder af staan van de stoere, verleidelijke vrouw van zojuist. Ik neem een flinke slok.
‘Waar blijf je? Kom hier.’ Ik loop terug en blijf voor het bed staan.
‘Wat heb jij een lekker lijf, zeg.’
Nee, nee, nee. Dat zegt Daan ook altijd, als hij me weer voor het eerst naakt ziet. Ineens zie ik Daans jongensachtige blik voor me. Zijn ogen, die al mijn ronde vormen in zich opnemen, als sloeg hij alle beelden op om ze vervolgens na mijn vertrek weer in zijn hoofd af te spelen. Zijn verwondering, verlangen en lust. Ik kan het niet tegenhouden en ik voel de tranen opwellen. Ik ben terug in de realiteit. In mijn bed, met een vreemde, mijn liefde op grote afstand en een lijf dat nu naakter voelt dan naakt.
‘Sorry, ik kan dit niet.’
Ik wil alleen zijn. Nu! Ik mis Daan. Daan, die vrijdag weer terug is. Daan, die niet weet wat ik voel. Daan, de man die blijkbaar - hoe hard ik er ook tegen vecht - mijn hart heeft.
Wordt vervolgd...
Lees hier deel 1: Daan en de legoblokjesseks
Lees hier deel 2: een donzen dekbed in de zomer
Lees hier deel 3: gedaan met Daan
Lees hier deel 4: het bouwpakket
Lees hier deel 5: In de aanbieding
Lees hier deel 6: Vodka en het rode jurkje
Lees hier deel 7: De date
Lees hier deel 8: De kus en de voicemail
Lees hier deel 9: De U-turn
Lees hier deel 10: De dikke doei
Lees hier deel 11: Een dom bakvisje
