Anna Karolina #64: Op boevenpad
Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Haar leven met Daan kan eindelijk beginnen. Maar eerst gaat ze met Juul op boevenpad.
'Ik neem nog een wijntje. Jij?'
Juul kijkt me niet eens aan en loopt al richting de bar. We zijn ruim twee uur onderweg. Van koffie met gebak naar borrelnootjes en nu alweer ons derde glas wijn.
Lees ook: Anna Karolina #63: Opnieuw beginnen
'Mwah, doe maar een watertje.'
Juul draait zich om en geeft me een opgetrokken wenkbrauw.
'Twee glazen wit graag.'
Triomfantelijk gaat ze weer zitten.
'Je denkt toch niet dat we nu al kappen met ons dagje, hè? Ik heb je zo gemist pop. Weer lekker op pad zoals vroeger. Ik ben er nog helemaal niet aan toe om je kwijt te raken aan een kerel, hoor.'
Ik lach, maar mijn maag draait zich om. Hoe vertel je je bestie dat je na een paar uur al genoeg quality time met haar hebt gehad en het liefst je man wilt bellen? Ik voel me onrustig. Zijn lieve bericht van vanochtend voelde als een warm deken der geruststelling, maar een paar uur verder begin ik me ineens onafgebroken af te vragen wat hij aan het doen is. Ik weet dat hij vandaag thuis ging werken. Misschien is het leuk als ik ineens onverwacht op de stoep sta?!
'Waar zit jij met je gedachten? Pas op, als je zegt Daan, dan ga ik slaan.'
Juul maakt een grapje, maar weet niet hoe dicht ze bij de waarheid zit. Ze zwiept haar haren naar achteren en kijkt schalks over haar schouder heen. Dat kan maar één ding betekenen. Ik kijk dezelfde richting uit en zie een tafel verderop twee hippe types vrolijk praten, bier drinken en blij doen. Ze zien er allebei uit alsof ze zo uit de Men’s Health zijn komen lopen. Leuk om naar te kijken, maar zo leeg als het inmiddels lege glas wijn van Juul.
'Aha, daarom wil je niet weg.'
'Nee joh, als ik jouw verhalen aanhoor, dan is een man het laatste wat ik wil. Hou op. Maar voor een avondje pret is die linker niet verkeerd.'
Haar lach galmt door de ruimte en de mannen kijken nu ook duidelijk onze kant op.
'Dames.'
De linker maakt een walgelijk ‘kom hier’ gebaar met zijn getatoeëerde arm. Ik verstijf. Waar we vroeger nog krols deden om maar zulke aandacht te krijgen, voelt het nu vooral ongemakkelijk en vervelend. Ik probeer de blik van Juul te vangen om aan te geven dat ik hier totaal geen zin in heb.
'Kom, Anna.'
Juul staat op, wankelt even en loopt kontwiegend richting het duo.
'Anna, kom!'
De twee gasten denken grappig te zijn en moedigen me in koor aan.
'Ja, zo. Ik moet even naar het toilet.'
Als ik ergens geen behoefte aan heb, is het dit. Jarenlang was het prima naast de affaire met Daan. Het was bijna noodzakelijk om me niet rot te voelen over het feit dat hij niet de mijne was. Nu voelt alsof ik op los zand sta. Ik behoor aan Daan toe, soort van, maar ben ook vrij, soort van? Ik snap het even niet. Als wij nu zogenaamd aan het doen zijn alsof we elkaar net hebben ontmoet, waarom heeft-ie me dan nog niet gevraagd om af te spreken? When a guy is into you, he is booking the next date, right?
Lees ook: Anna Karolina #62: Niet verliefd
Ik word meer en meer pissig. Juul zou toch moeten snappen dat dit ongemakkelijk voelt? Een dag samen betekent in mijn woordenboek, sámen, en niet met vage gasten erbij die lekker populair aan het doen zijn. Weg ermee!
'Jongens, ik ga ervandoor.'
'Dat dacht ik niet.'
Ik voel een zware, harige arm om mij heen.
Wordt vervolgd.
Lees hier meer van Anna Karolina.
